Από σήμερα η χώρα έχει πολλούς εκατομμυριούχους και λογικά βγαίνει οριστικά από τις κακουχίες και την οικονομική ύφεση. Τόσοι πολλοί που πίστευαν στο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ, λογικά σήμερα πρέπει να εξαργυρώνουν τα στοιχήματα που έπαιξαν από πέρυσι το καλοκαίρι που η απόδοση ήταν κάπου στο… 20! Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Οι στοιχηματικές εταιρίες είναι σοβαροί οργανισμοί, που σπάνια κάνουν δώρα. Συνήθως αποτυπώνουν με ποδοσφαιρικά κριτήρια τις πιθανότητες της στιγμής. Πέρυσι το καλοκαίρι λοιπόν, η εικόνα ήταν ακριβώς αυτή. Ο ΠΑΟΚ θεωρούνταν απ όλη την ποδοσφαιρική κοινότητα ο φτωχός συγγενής.
Όπου ποδοσφαιρική κοινότητα, βάλτε και τον δικό του περίγυρο. «Παρατημένος», «αποτυχημένος», «ανεπαρκής», ήταν λίγοι μόνο από τους χαρακτηρισμούς που τον συνόδευαν στις πρώτες μέρες της προετοιμασίας περίπου 11 μήνες πριν. Και όσο τα μαύρα σύννεφα πύκνωναν γύρω από την ομάδα, οι μόνοι που πίστευαν, απλά δούλευαν, προσπαθώντας -όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό- να αγνοήσουν όσα οι άλλοι πίστευαν για αυτούς.
Την ίδια στιγμή οι περίγυροι του ανταγωνισμού και για να είμαστε ειλικρινείς κυρίως της ΑΕΚ που ήταν λογικά μεθυσμένη από το περυσινό νταμπλ, έκαναν πάρτυ έπαρσης. Μέχρι και την τελευταία μέρα του φετινού πρωταθλήματος. Ο Αλμέιδα με το man to man ήταν σχεδόν ο Μεσσίας, οι παίκτες δεν έβλεπαν κανέναν, ακόμη κι αν τράκαραν μόνοι τους στην άμυνα για να ισοφαριστούν από τον Άρη ας πούμε. Και χωρίς να με αφορά, η έπαρση του περίγυρου της ΑΕΚ, ήταν ως το τέλος ο σύμμαχος του ΠΑΟΚ.
Στον οργανισμό του ΠΑΟΚ θα σταθώ όμως, γιατί αυτό ήταν το κύριο όπλο και τα φώτα πρέπει να πάνε δικαίως εκεί. Ο Ιβάν Σαββίδης διαβάζει επί χρόνια στωικά πολύ σκληρή κριτική για τον απομακρυσμένο τρόπο διοίκησης που ασκεί, μέσω της τεχνολογίας, αλλά και μέσω των στενών του συνεργατών. Είναι αμφίβολο ωστόσο αν όταν ερχόταν συχνότερα στην Ελλάδα, είχε παραγωγικότερες και περισσότερες συναντήσεις με τον προπονητή, τους παίκτες, τους παράγοντες της ομάδας. Η τωρινή του ενασχόληση είναι άμεση, καθημερινή και πολύωρη. Μας το λέγανε, αλλά κι εμείς δυσκολευόμασταν να το πιστέψουμε. Και του αξίζουν συγχαρητήρια πρώτα και πάνω απ´ όλους που δεν λύγισε στην ισοπέδωση και που έδινε πρώτος το παράδειγμα της ψυχραιμίας.
