Ο Στέφανος Τζίμας πάει να διδαχθεί από τον καλύτερο (Μίροσλαβ Κλόζε) και να γυρίσει έτοιμος για να διεκδικήσει φανέλα βασικού στον ΠΑΟΚ. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Είναι η ηλικία που το μυαλό πρέπει να ανοίξει. Το σώμα και το πνεύμα να σκληραγωγηθεί, να δοκιμαστεί. Είναι η περίοδος που πρέπει να γεμίσεις εμπειρίες, να ταξιδέψεις, να δεις, να συγκρίνεις, να μάθεις.
Από τα περίφημα προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών με την επωνυμία Erasmus, ελάχιστοι βγήκαν σοφότεροι ακαδημαϊκά, ωστόσο όλοι, μα όλοι βγήκαν σοφότεροι. Αποκόμισαν εμπειρίες που τους κουβάλησαν μια ζωή. Κάποιοι βίωσαν πράγματα, που ουδέποτε είχαν την τύχη να ζήσουν αργότερα.
Το ποδοσφαιρικό πρόγραμμα Erasmus του ΠΑΟΚ βρίσκεται εν εξελίξει εδώ και μερικά χρόνια. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά.
Το καλοκαίρι του 2014, ο Δημήτρης Πέλκας επέστρεφε μετά από έναν δανεισμό στον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Ήταν πολύ καλός για να παίζει στους Πόντιους, αλλά άγουρος ακόμα για να παίζει στον ΠΑΟΚ.
Οι προσδοκίες και η αχρείαστη πίεση από την φανέλα με το «10» που του είχε δώσει ο Γιώργος Δώνης, αλλά και οι συγκρίσεις με τον Γιώργο Κούδα ήταν άκυρες, άκαιρες και άστοχες.
Ο δανεισμός του στην Βιτόρια Σετούμπαλ αποδείχθηκε ευεργετικός. Όχι μόνο γιατί έκανε μία γεμάτη σεζόν με 30 παιχνίδια σε πολύ υψηλό επίπεδο, γιατί ο «Δημητράκης» έγινε Δημήτρης. Σκέτο.
Ο Πέλκας βγήκε για πρώτη φορά από την comfort zone του, χρειάστηκε να μείνει μόνος του, να φροντίζει μόνος τον εαυτό του, να φτιάξει ένα νέο οικοσύστημα από το μηδέν, χωρίς να ξέρει τη γλώσσα, χωρίς να έχει σταθερές, χωρίς τίποτα.
Τα κατάφερε όμως. Βγήκε νικητής από αυτή την εσωτερική δοκιμασία και γύρισε καλύτερος, πιο ώριμος, έτοιμος. Την αμέσως επόμενη σεζόν πήρε την ασπρόμαυρη φανέλα βασικού στο σπίτι του (49 παιχνίδια / 9 γκολ) ήταν σαν άλλος παίκτης, μα κυρίως μία άλλη προσωπικότητα.
Τον Ιανουάριο του 2022, ο επόμενος απόφοιτος της ακαδημίας του ΠΑΟΚ, ο οποίος έφυγε στα ξένα για Erasmus ήταν ο Γιάννης Κωνσταντέλιας. Ο προορισμός (Έουπεν) επελέγη πολύ προσεκτικά, το περιβάλλον έπρεπε να είναι το κατάλληλο για τον εύθραυστο Ντέλια, ο οποίος είχε μόλις ενηλικιωθεί, αλλά δεν έπαιζε.
Το Βέλγιο ήταν μία δυνατή σφαλιάρα για τον μικρό μάγο. Εκεί, κατάλαβε ότι ο κόσμος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου είναι εξαιρετικά ζόρικος. Είδε ότι μόνο το ταλέντο δεν αρκεί. Απέναντι σε αντιπάλους πολύ πιο προχωρημένους ταχυδυναμικά, ο Ντέλιας δεν άφησε το αποτύπωμα του. Έπαιξε λίγο (7 παιχνίδια), δεν είχε γκολ, δεν είχε ασίστ, μα από όλο αυτό βγήκε σοφότερος.
Εκεί σκλήρυνε, εκεί γύρισε το κουμπί, εκεί αποφάσισε να πολλαπλασιάσει την προσπάθεια του, σε κάθε παιχνίδι, κάθε προπόνηση, κάθε άσκηση. Εκεί κατάλαβε, ότι και η παραμικρή λεπτομέρεια σε αυτό το επίπεδο, μετράει. Η συνέχεια είναι γνωστή…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Σωτήρη Μήλιου με ένα κλικ ΕΔΩ…
