Ο ΠΑΟΚ έπιασε τη φετινή σεζόν όπως άφησε την προηγούμενη. Νίκη τίτλου με σκορ 2-1 στις 19 Μαΐου στο Χαριλάου, φιλική νίκη με σκορ 2-1 στις 3 Ιουλίου στο Χορστ. Οι 45 μέρες που μεσολάβησαν δεν έγιναν τόσο αισθητές κατά τη διάρκεια του ματς με την ΑΕΚ Λάρνακας. Κι αυτό είναι ίσως το πιο καλό νέο που μπορούν να έχουν οι Πρωταθλητές Ελλάδας τη δεδομένη περίοδο.
Είναι πάντα ευχάριστες οι μεταγραφές, προκαλούν πάντα ενθουσιασμό τα καινούρια ονόματα, συγκεντρώνουν πάντα την προσοχή οι νεοφερμένοι ποδοσφαιριστές. Αυτό όμως που δεν αγοράζεται είναι η ομοιογένεια και η συνοχή του συνόλου. Αυτό που έχει χτιστεί πέτρα-πέτρα με κόπο και χρόνο από τον Ράζβαν Λουτσέσκου. Με τα εργαλεία και τα υλικά του να παραμένουν εκεί, προσφέροντας τις εγγυήσεις που χρειάζεται κάθε οικοδόμημα.
Αυτό που παρουσιάστηκε (κυρίως) στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης κόντρα στους Κύπριους. Μόνο η παρουσία του εξαιρετικού Σβαμπ ήταν ικανή να “κολλήσει” όλα τα υπόλοιπα κομμάτια. Ο Δικέφαλος ήταν στιβαρός – πάντα τηρουμένων των συνθηκών – μεθοδικός και αποτελεσματικός. Δε φαινόταν καν ότι είναι το πρώτο ματς σεζόν.
Το δεύτερο μέρος θα μπορούσε να είχε την ίδια ακολουθία, αλλά οι νέες προσθήκες και οι συνήθεις πολλές μαζεμένες αλλαγές δεν το επέτρεψαν. Παρόλα αυτά, είδαμε φρέσκα πραγματάκια. Σε ολόκληρο το 90λεπτο.
Είδαμε τον Εκόνγκ να εμφανίζεται ξανά σε ασπρόμαυρη ενδεκάδα μετά από 7 ολόκληρους μήνες, και να φαίνεται (δυστυχώς) σα να μην πέρασε μια μέρα… Είδαμε τον Κουαλιάτα να προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε εσωτερική μεταγραφή εξτρέμ αλλά να έχει τεράστια σκαλοπάτια μπροστά του να ανέβει.
Είδαμε τον Τσιφτσή να “συστήνεται” με ένα λάθος και μια κακή εκτίμηση που έφερε το γκολ της ΑΕΚ. Ιδανική χρονική στιγμή, ιδανικό ξεκίνημα για τον Έλληνα κίπερ. Κυριολεκτώ. Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα που πρέπει να έχει ένας τερματοφύλακας είναι η πνευματική διαχείριση των λαθών που αναπόφευκτα κάποιες φορές θα κάνει. Διαχείριση κατά τη διάρκεια του αγώνα και μετά από αυτόν. Ο Τσιφτσής δε φάνηκε να επηρεάζεται στο υπόλοιπο του αποψινού ματς, έπαιξε με την μπάλα στα πόδια, είχε 1-2 επεμβάσεις που έπρεπε.
Έκανε την γκέλα σε μια αναμέτρηση χωρίς βαθμολογικές συνέπειες, τη διαχειρίστηκε, την ξεπέρασε. Είχε πρόγραμμα.
Είδαμε τον Καμαρά να μας θυμίζει τον ποδοσφαιριστή που ξέραμε. Την ποιότητα αλλά και την σκληράδα που διαθέτει. Την ενσωμάτωση θα τη δούμε με τον καιρό.
Είδαμε τον Βιεϊρίνια να θυμάται ξανά τα νιάτα του και να αγωνίζεται τίμια ως εξτρέμ. Είδαμε και τον νεαρό Γκούμα να βγάζει μια ισορροπία σώματος και παιχνιδιού, λειτουργικότητα μέσα στο σύνολο.
Πρώτο δείγμα θετικό και προχωράμε παρακάτω…
