Στο γραφικό γηπεδάκι του Χορστ θα βρεθούν για πρώτη φορά αντιμέτωποι δύο generational talents, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας και ο Κωνσταντίνος Καρέτσας. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Ιστορία (η). Ουσιαστικό. Γένους θηλυκού. Χρόνου… αορίστου. Παρότι δεν είναι ρήμα, έχει παρελθοντική χροιά. Χρησιμοποιείται για να εξιστορήσει γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν. Συνήθως, αποτιμάται σωστά μετά από πολλά πολλά χρόνια από τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Το σημαντικό, όμως, είναι να αντιλαμβάνεσαι την ιστορία την ώρα που περνάει μπροστά από τα μάτια σου. Να είσαι μέρος της. Να την ζεις. Να είσαι σε θέση να μπορείς να την διηγηθείς κι εσύ, μετά από λίγα χρόνια.
Στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά ένα απλό, ασήμαντο καλοκαιρινό φιλικό. Μία αναμέτρηση ρουτίνας, την οποία κανείς δεν θα θυμάται σε λίγο καιρό. Ναι, αλλά αυτό το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Γκενκ έχει κάτι ιδιαίτερο. Κάτι που μπορεί να μνημονεύεται ακόμα και μετά από χρόνια. Και αυτό δεν αφορά το σκορ.
Το βλέπεις αυτό το καλοκαίρι πόσο σπάνιο είναι. Το βλέπεις στο Euro, το βλέπεις στο Copa America, θα το δεις και στο Ολυμπιακό ποδοσφαιρικό τουρνουά στο Παρίσι.
Το ποδόσφαιρο έχει γίνει… κουτάκια. Έχει γεμίσει από αυτοματοποιημένα ρομπότ που εκτελούν οδηγίες, που προκύπτουν μέσα από δαιδαλώδεις αλγόριθμους. Οτιδήποτε έξω από το κουτί, μπορεί να βραχυκυκλώσει το σύστημα. Να προκαλέσει χάος στο γήπεδο. Να φέρει δεκάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια επιφωνήματα έκπληξης, θαυμασμού. Οι αρτίστες, οι καλλιτέχνες, οι παίκτες αλάνας τείνουν να εκλείψουν (αν δεν έχουν εκλείψει ολικά) από το ποδόσφαιρο. Τους απέρριψε το σύστημα. Τους ξέβρασε η εξέλιξη.
Οι εξαιρέσεις είναι μετρημένες πια στα δάχτυλα. Και είναι τόσο σπάνιες, που όταν τις βλέπεις, τις αναγνωρίζεις με την πρώτη ματιά. Είναι σαν ένα δροσερό αεράκι εν μέσω καύσωνα. Είναι σαν μία ανανεωτική βόλτα στο λούνα-παρκ. Σαν μία επιστροφή στην παιδική ηλικία.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αριθμοί. Δεν είναι γκολ, νίκες, κούπες, χιλιόμετρα, Xgoals. Είναι χρώματα, μουσική, ποίηση, φαντασία, συναίσθημα, δημιουργία. Είναι το απρόβλεπτο, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο.
Είναι το σπάσιμο της μέσης και η αλλαγή κατεύθυνσης του Λαμίν Γιαμάλ, το ποδοβολητό του Νίκο Γουίλιαμς, το τηλεκατευθυνόμενο χτύπημα του Αρντά Γκιουλέρ, το αέρινο ξεπέταγμα του Βινίσιους, το ακραίο flip-flop του Ροναλντίνιο, οι ραμπόνες του Λαμέλα και η trivela του Κουαρέσμα.
Στο γραφικό γηπεδάκι του Χορστ θα συγχρωτιστούν για πρώτη φορά, δύο wonderkids, δύο παιδιά με κοινή αφετηρία, αλλά παράλληλη διαδρομή. Δύο σπάνιοι, δυσεύρετοι πιτσιρικάδες που μοιάζουν καταδικασμένοι να κατακτήσουν τον κόσμο. Δύο ποδοσφαιρικές ιδιοφυΐες που ήδη δημιουργούν ακραία συναισθήματα ποδοσφαιρικής κάθαρσης και καρδιοχτύπι κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με την μπάλα.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου πατώντας εδώ
