Πριν από δύο χρόνια απέτισε φόρο τιμής σε ένα 5χρονο αγόρι που απεβίωσε αφού είχε κολλήσει για περίπου τέσσερις ημέρες στον πυθμένα ενός πηγαδιού 32 μέτρων κοντά στο Σάφχαουζεν. Ένα γκολ του στο πρώτο ημίχρονο με την Κλαμπ Μπριζ ακυρώθηκε ως οφσάιντ, αλλά υποσχέθηκε σε συνέντευξή του στην ανάπαυλα ότι στο δεύτερο μέρος θα σημειώσει ακόμη ένα τέρμα προς τιμήν του. Κατάφερε να εκπληρώσει τη δήλωσή του. Σκόρερ και άκρως κομβικός στην εκτός έδρας αναμέτρηση της Γάνδης για την 26η αγωνιστική της Jupiler League, έχοντας πρωτίστως μοιράσει ασίστ στον Άντριου Χιούλσαγκερ πριν σημειώσει το προσωπικό του τέρμα στο 67΄, έσπευσε να βγάλει τη φανέλα του. «Ραγιάν, όλοι ανήκουμε στον Θεό και σε εκείνον επιστρέφουμε».
A touching tribute from Moroccan 🇲🇦 international Tarik Tissoudali to 5-year-old Rayan, the boy who passed away after being trapped in a well for days . 🙏❤️ pic.twitter.com/1lOhPWGKSS
— 433 (@433) February 7, 2022
Για τον αδελφό του (σ.σ Μο Τισουντάλι) αυτή η κίνηση δεν αποτέλεσε έκπληξη καθώς ο Τάρικ αγωνίζεται διαρκώς ενάντια στην ατυχία και την αδικία. Ξέρει πώς είναι να έχεις λίγα. «Και δεν το έχει ξεχάσει αυτό τώρα που κερδίζει τα προς το ζην ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Όπου μπορεί να βοηθήσει, το κάνει. Στην Αμβέρσα, υπάρχει ένας άστεγος που ζει στη γειτονιά του και ζει σε ένα κοντέινερ. Ο Τάρικ τον ταΐζει και όταν τα παπούτσια του χαλάσουν, του αγοράζει καινούργια. Αγόρασε επίσης έναν καναπέ για αυτόν τον άνθρωπο, για το κοντέινερ του. Βοηθά επίσης άρρωστους στο Μαρόκο εάν δεν μπορούν να πληρώσουν για τη δική τους χειρουργική επέμβαση. Τότε ο Τάρικ πληρώνει γι’ αυτό.
Είχε κοιμηθεί ελάχιστα την ημέρα του αγώνα λόγω του γεγονότος, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να τιμήσει τον μικρό Ραγιάν στον αγωνιστικό χώρο της Κλαμπ Μπριζ. Μετά από 25 λεπτά ήταν ήδη εξαντλημένος, γιατί δεν είχε κοιμηθεί σχεδόν καθόλου. Αλλά πριν από τον αγώνα ήταν ήδη σαφές ότι ήθελε πραγματικά να σκοράρει για αυτό το παιδί. Όταν το πρώτο του γκολ ακυρώθηκε, το μόνο που έγινε ήταν να του δοθεί ένα εξτρά κίνητρο ούτως ώστε να σκοράρει κι άλλη φορά. Άγγιξε πάρα πολύ τον Τάρικ αυτό που συνέβη σε ένα παιδί που ήταν μόλις λίγο μεγαλύτερο από την ίδια του την κόρη.
Επιπλέον, ο τόπος όπου πέθανε ο Ραγιάν είναι η περιοχή στο Μαρόκο από όπου όλοι προερχόμαστε». Αντίκρυσε κίτρινη κάρτα επειδή έβγαλε την φανέλα του, ωστόσο, «ήξερα πως αυτό θα γινόταν και δεν με πείραξε καθόλου. Παρακολουθούσα τα πάντα. Ήμουν συνεχώς συνδεδεμένος με live παρακολούθηση, το iPad ήταν πάντα ανοιχτό. Το σκεφτόμουν συνέχεια. Όταν άκουσα ότι πέθανε ήταν μία πολύ επώδυνη στιγμή για μένα». Σε περίπτωση που έπρεπε να επιλέξει διαφορετική σταδιοδρομία; «Θα είχα κάνει κάτι με νέους ή, θα γινόμουν δάσκαλος φυσικής αγωγής στο σχολείο».
Για τον εκτός γηπέδου Τάρικ Τισουντάλι όλα τα πράγματα έχουν τη σημασία που τους δίνεις, μετρά εξαιρετικά ο τρόπος που κοιτάς την αλήθεια κατάματα ακόμη και σε στιγμές που η ζωή σου δίνει λεμόνια. «Ο ουρανός είναι το όριο. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε καμία ομάδα, απλά πρέπει να κάνουμε αυτό που ξέρουμε. Μυρίζω την επιτυχία. Μυρίζω ότι κάτι μπορεί πραγματικά να επιτευχθεί». Παρά το γεγονός ότι ολοκλήρωσε την προπόνηση με τη Γάνδη, αρχίζει αμέσως να παίζει ξανά όταν βλέπει τη μπάλα που έχει φέρει μαζί του ο φωτογράφος των Βέλγων. «Η μπάλα είναι το ναρκωτικό μου», γελάει. «Δεν μου αρέσει η αδικία, ακόμα κι αν είναι προς όφελός μου. Δεν θα επιστρέψω σε εστιατόρια να μου κάνουν κρατήσεις μόνο και μόνο επειδή είμαι ποδοσφαιριστής. Προτιμώ να αξιοποιήσω τον χρόνο μου πηγαίνοντας σε κάμπινγκ με την οικογένειά μου παρά στο Ντουμπαϊ με υπερπολυτελές φαγητό».
Αυτό συμβαίνει από τότε που άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο με τα μεγάλα αγόρια στην πλατεία «Van Beuningen» στο Άμστερνταμ σε ηλικία τεσσάρων ετών. «Ένα μεγάλο χωράφι με φράχτες, πολύ όμορφα φτιαγμένο», θυμάται. «Τώρα μπορείς να παίξεις και μπάσκετ ή να κάνεις πατινάζ εκεί, δεν είναι όπως παλιά. Δεν υπήρχαν ακόμα κινητά τηλέφωνα, όλοι ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο. Υπήρχαν ίσως δέκα ομάδες, που όλες ήθελαν οπωσδήποτε να κερδίσουν. Έρχονταν και αγόρια από άλλες γειτονιές για να παίξουν τουρνουά. Πάντα καθόμουν εκεί. Μετά το σχολείο, πήγαν αμέσως οι πιο μικροί να παίξουν ποδόσφαιρο στην πλατεία. Από τις έξι έρχονταν και οι μεγαλύτεροι, αλλά πάντα μου επέτρεπαν να συμμετέχω εκεί, γιατί μπορούσα να αντέξω το επίπεδο μαζί με κάποια αγόρια της ηλικίας μου. Έπαιζα ποδόσφαιρο μέχρι να βραδιάσει».
Στην πλατεία έπαιζε ποδόσφαιρο σε εντελώς διαφορετική επιφάνεια. Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχεις αλλάξει; «Πολλά. Είχα έναν γείτονα στον οποίο μπορούσες να δωρίσεις ρούχα και διάφορα άλλα αντικείμενα. Στη συνέχεια τα μοίρασε σε άστεγους και σε άτομα που δεν ήταν καλά. Είχα μικρό μέγεθος παπουτσιού και δεν βλέπεις πολλά παιδιά 10 ή 12 ετών που να είναι άστεγα. Έτσι, πήγαινα διαρκώς στο σπίτι του γείτονά μου, λέγοντάς του: «Ε, μου έχουν χαλάσει τα παπούτσια». Αν έβρισκε κάτι στο μέγεθός του, τα έπαιρνε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Τα παπούτσια μου χαλούσαν πάντα κάθε δεύτερο μήνα. Μη φυσιολογικό. Όταν κοιτάζω πίσω, μπορώ να μείνω ικανοποιημένος μόνο με τα βήματα που έχω κάνει».
Μέχρι να φτάσει στο επίπεδο που είναι σήμερα παρακολουθούσε εκτενώς τις πορείες των Ζινεντίν Ζιντάν δεδομένου πως προχωρούσε στις προσποιήσεις που ζήλευε μικρός και Κριστιάνο Ρονάλντο εξαιτίας των τοποθετήσεών του στο γήπεδο. «Γι’ αυτό χαλούσαν τόσο γρήγορα τα παπούτσια μου. Σε ένα από τα παλιά μου κλαμπ με φώναζαν όλοι Ρικάρντο Κακά, αλλά πάντα έδινα βαρύτητα στις κινήσεις των Ζιντάν-Ρονάλντο. Πολλοί λένε ότι είμαι ποδοσφαιριστής του δρόμου. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι απολύτως σωστό, γιατί ποτέ δεν έκανα πολλά κόλπα και εξεζητημένα πράγματα στα νιάτα μου». Για εκείνον ήταν όλα ξεκάθαρα στο μυαλό του: προσποίηση, πάσα και γκολ. «Άλλα παιδιά μπορούσαν να κάνουν πολλά περισσότερα κόλπα. Η ποιότητά μου έγκειται στην εξάσκηση που κάνω και όχι στο να κάνω περίπλοκα πράγματα».
Τι έφερε η συνέχεια; Επτά διαφορετικές ποδοσφαιρικές στέγες, κεφάλαια ολόκληρα για τον νεοφερμένο παίκτη του ΠΑΟΚ και ρεκόρ, πολλά ρεκόρ. Τέλσταρ, Χάβρη, Καμπούρ, Φένλο, Ντε Γκράαφσαπ, Μπέερσοτ και Γάνδη, με την τελευταία να ανάγεται σε οικογένεια. Στα 4 περίπου χρόνια που αγωνίστηκε για λογαριασμό του βελγικού κλαμπ, έχει πανηγυρίσει ένα Κύπελλο Βελγίου την αγωνιστική περίοδο 2021-22, έχοντας κερδίσει συνάμα και το «Jean-Claude Bouvy Trophy» (σ.σ είναι ένα βραβείο που απονέμεται ετησίως στον πολυτιμότερο παίκτη της Γάνδης). Με δεδομένη την καταγωγή του το 2022 έγινε επισήμως και κάτοχος του βελγικού βραβείου παπουτσιών έβενου ενώ έναν χρόνο αργότερα του καλύτερου παίκτη «Belgian Lion Award».
Τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα μόνο αν νιώθει περισσότερο σαν στο σπίτι του. «Σίγουρα. Αποδίδω επίσης καλύτερα. Μπορώ να έχω περισσότερο κουράγιο, να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου. Αν κάνω ένα κακό παιχνίδι, δεν θα πρέπει να νιώθω ότι τέσσερις ή πέντε παίκτες μου φωνάζουν: «Παίξε τη μπάλα, κάνε αυτό, κάνε εκείνο». Πρέπει να ξέρουν ποια είναι η ποιότητά μου. Οι περισσότεροι παίκτες το έχουν αποδεχτεί τώρα, μου δίνουν την αίσθηση: «Απλώς συνέχισε».
Η πρώτη μου επιλογή είναι συχνά να αναλάβω τη δράση, όπως έμαθα στην πλατεία. Απέναντι σε μεγάλους συλλόγους βγαίνει ο καλύτερος εαυτός μου και εκεί υπάρχει πάντα ένας αμυντικός που σκέφτεται: «Μπορώ να τον αντιμετωπίσω σε καταστάσεις ενός εναντίον ενός; Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι πολύ με τους αμυντικούς μας κατά την προπόνηση, αλλά δεν υπάρχει αμυντικός που να φοβάμαι ή τίποτα. Θυμάμαι τον προπονητή μας να λέει: «Το ένας εναντίον ενός είναι πολύ δύσκολο απέναντι σε ορισμένες ομάδες». Τότε σκέφτομαι: «εγώ όμως μπορώ να το αντέξω». Όπως ακριβώς έκανε το 2022 όταν ήρθε αντιμέτωπος με τη ρήξη χιαστού που υπέστη, έχοντας τεθεί εκτός του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κατάρ με το Μαρόκο.
Αφήνει τη μπάλα που κρατούσε ο φωτογράφος. Ξαφνικά επικρατεί σιωπή. Ο Τάρικ Τισουντάλι σκύβει το κεφάλι. «Περίμενε ένα λεπτό», ψιθυρίζει. Με τις άκρες των μανικιών του σκουπίζει τα δάκρυα. «Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που μπορώ να παίξω ξανά ποδόσφαιρο. Δεν θα μπορούσα να είχα τελειώσει καλύτερα την αποκατάστασή μου». Όταν είσαι ποδοσφαιριστής σου λένε να δουλεύεις ολοένα και πιο σκληρά. Πέφτεις, σου λένε να σηκωθείς. Όταν τραυματίζεσαι; Συνέχισε. Το πιο σημαντικό όμως που οφείλεις να ξέρεις είναι ότι κάποιες φορές οφείλεις να σταματάς. «Απογοητεύτηκα, αλλά μια μέρα αργότερα γύρισα τον διακόπτη. Θα βγω από αυτό πολύ πιο δυνατός.
Ξέρεις, τους τελευταίους μήνες, έχω γίνει καλύτερος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Έχω μάθει πώς να φροντίζω το σώμα μου. Πριν από ενάμιση μήνα, η οικογένειά μου και εγώ μετακομίσαμε από την Αμβέρσα στη Γάνδη. Λιγότερος χρόνος στο αυτοκίνητο, περισσότερος χρόνος για να δουλέψω στο σώμα μου. Τώρα μπορώ να οδηγήσω σπίτι μετά την προπόνηση το απόγευμα και στη συνέχεια να επιστρέψω στο αυτοκίνητο γύρω στις επτά το βράδυ στο προπονητικό κέντρο μας. Στη συνέχεια, κάνω γιόγκα και ασκήσεις stretching. Είναι ένα είδος διαλογισμού που άρχισα να κάνω για να ηρεμώ. Όταν όλοι φεύγουν από την προπόνηση για το σπίτι τους, εγώ μένω τελευταίος μαζί με την καθαρίστρια. Αν προπονηθώ σκληρότερα από όλους τους άλλους, θα είμαι καλύτερος από όλους τους άλλους. Αυτή είναι η νοοτροπία μου. Θέλω να αξιοποιήσω στο έπακρο την καριέρα μου και ελπίζω να παίξω ποδόσφαιρο μέχρι τα 37 μου».
Ας πούμε λοιπόν ότι ένας σύλλογος του Κατάρ έρχεται να «χτυπήσει» την πόρτα το καλοκαίρι του 2024. Τότε δεν θα φύγεις; «Μόνο αν ο πρόεδρος της Γάνδης θέλει να με πουλήσει. Αλλά και πάλι, συμφωνήσαμε ότι θα είμαι ένα πρότζεκτ του συλλόγου. Έχουμε πολλούς στόχους ακόμη προκειμένου να πετύχουμε μαζί. Τώρα έχω τη βεβαιότητα ότι μπορώ να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος μετά την καριέρα μου. Αυτό μου παρέχει ψυχική ειρήνη και μου δίνει συνάμα μια τεράστια ποσότητα ενέργειας. Θέλω να δώσω κάτι πίσω στον σύλλογο. Με αυτό το νέο συμβόλαιο άλλαξαν τη ζωή μου, τώρα θέλω με τη σειρά μου να δώσω και εγώ τη ζωή μου. Όσα γκολ κι αν πετύχω, δεν πρόκειται να φύγω από εδώ».
«Εκτός, ίσως, αν υπάρξει μια τρελή πρόταση στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου μου». Και έκτοτε στη ζωή του μπήκε δυναμικά ο ΠΑΟΚ που από τη στιγμή που ζύγισε υποδειγματικά τα δεδομένα που απλώθηκαν γύρω του με γνώμονα τη μεταγραφική του ενίσχυση, όλα πήραν το δρόμο τους. Το μόνο σίγουρο πως ο Τάρικ Τισουντάλι κάθε άλλο παρά φοβάται γιατί ο ουρανός είναι το όριο και το γνωρίζει πολύ καλά.
