Στη Σουηδία έγινε απλά η δουλειά ή μάλλον έγινε το πρώτο, ίσως και πιο σημαντικό βήμα στην υπόθεση πρόκριση.
Στην Τούμπα μένει να ολοκληρωθεί το καλό και να έρθουν νωρίς φέτος τα χαμόγελα. Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μας προκύψει καλοκαιριάτικα, αλλά μόνο εύκολο δεν πρόκειται να είναι το βράδυ της Τρίτης. Δεν είναι που φοβάμαι, αλλά με αυτούς τους Σκανδιναβούς δεν μπορείς ποτέ να νιώθεις σιγουριά. Είναι περίεργη… κοψιά και απρόβλεπτη, με κρύο αίμα και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όχι εύκολα στην αντιμετώπισή τους.
Είδα, για παράδειγμα, στο πρώτο παιχνίδι να τρέχουν σαν παλαβοί μπροστά, να ξεχύνονται στο κενό χώρο για πλάκα και από το πουθενά, χωρίς να το καταλάβεις, να σου βγάζουν επιθέσεις και να σε απειλούν. Εχουν ταχύτητα, ταλέντο και επιθετικά χαρίσματα, στοιχεία ικανά να σε αποδιοργανώσουν και να σε κάνουν εύκολα τη ζημιά. Καθώς, μάλιστα, αμυντικά ο ΠΑΟΚ δεν λες ότι βρίσκεται στα καλύτερά του, ούτε και πως προλαβαίνει να φτιαχτεί πολύ, θα χρειαστεί την Τρίτη μεγάλη προσπάθεια από τους παίκτες, αλλά κυρίως μεγάλη μαστοριά από Λουτσέσκου στις επιλογές, το σχεδιασμό και την καθοδήγηση για να καταφέρεις να νιώσεις μια κάποια σιγουριά στο γήπεδο.
Διανύουμε τα πρώτα βήματα χρονικά για φέτος, την ώρα που οι Σουηδοί βρίσκονται ήδη στα μισά της σαιζόν, οπότε δεν υπάρχει περιθώριο για εφησυχασμό, πλάκες, ψήλωμα, απροσεξίες και ενθουσιασμό. Γκολ να μη δεχθείς εύκολα και τα υπόλοιπα θα τα βρεις, αργά ή γρήγορα, ειδικά τώρα που τα επιθετικά ή εκτελεστικά όπλα περισσεύουν (Τσάλοφ-Τισουντάλι) και λογικά μέσα στην Τούμπα και μπροστά στο γεμάτο γήπεδο δεν θα λείψουν οι οργανωμένες επιθέσεις και οι ανάλογες ευκαιρίες. Στο Μάλμε, για να μη το ξεχάσω, η άμυνα δεν ήταν και στα καλύτερά της, παρά την προσθήκη Κεντζιόρα και αν δεν ήταν ο Κοτάρσκι ίσως τώρα ήταν χειρότερα τα πράγματα, οπότε αυτό ας είναι οδηγός.
Μια καλή κουβέντα τη χρωστάω στον Οζντόεφ, που συνεχίζει την αξιοπρόσεκτη προσπάθεια σε αυτή τη κρίσιμη φάση, που η ομάδα ψάχνεται (ειδικά εκεί στη μέση) και ανασταλτικά, αλλά και οργανωτικά, ενώ είναι ο χαφ που πατάει πιο πολύ περιοχή και συμμετέχει στη δημιουργία. Εκείνο που με κάνει αισιόδοξο είναι ότι με τις μέρες και με το κλίμα της έδρας όλο και κάτι θα μπορέσουν να μας παρουσιάσουν από τα ξεχωριστά τους προσόντα κάποιοι ποδοσφαιριστές- βαρόμετρα (βλέπε Κωνσταντέλιας-Ζίφκοβιτς-Ντεσπόντοφ).
Α, να μη το ξεχάσω, ο Κουλιεράκης δεν… έφυγε ακόμη, είναι παίκτης του ΠΑΟΚ και περιμένουμε πολλά από αυτόν, όπως και από όλους φυσικά.
