Άλλο ένα στάδιο της φετινής διαδικασίας επανασύστασης και παραγωγής του ΠΑΟΚ παρακολουθήσαμε απόψε στην Τούμπα. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας που είναι αναγκασμένοι να φτιάξουν αρκετά πράγματα από την αρχή, αλλά πράγματα από τη… μέση, να κρατήσουν περσινές ποδοσφαιρικές αξίες του και να προσθέτουν εργαλεία. Όλα αυτά την ώρα που οφείλουν να ξεπερνούν τα πρώτα αγωνιστικά εμπόδια της σεζόν. Μικρά ή μεγάλα.
Κάτι τέτοιο έγινε και κόντρα στον Παναιτωλικό. Με επιτυχία. Ο Δικέφαλος πήρε το τρίποντο (που έχει τη μεγαλύτερη σημασία από όλα), έπαιξε απολαυστικό ποδόσφαιρο, ένταξε στο παιχνίδι του τον Σορετίρε, βρήκε το πρώτο γκολ από τους καινούριους φορ του (Τισουντάλι), μονιμοποιεί σταδιακά τους νέους πυλώνες του όπως ο Μιχαηλίδης και ο Καμαρά.
Όλα αυτά δεν ίσχυσαν βέβαια ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου ο ΠΑΟΚ είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά όχι την ένταση ούτε τις συνεργασίες που χρειαζόταν για να βρει τον δρόμο προς τα δίχτυα.
Αποκατέστησε όμως τον εαυτό του και αποζημίωσε τους φιλάθλους του στα περίπου 50 αγωνιστικά λεπτά που ακολούθησαν της ανάπαυλας του ημιχρόνου. Αρχικά, χωρίς να προβεί καν σε αλλαγές προσώπων. Μόνο με την αλλαγή διάθεσης. Η διαγώνια πάσα-κλειδί του Καμαρά άνοιξε την πολυπρόσωπη άμυνα των Αγρινιωτών, το σκορ άνοιξε και το πράγμα πήρε το δρόμο του.
Τα ακόμα καλύτερα ήρθαν μετά το φρεσκάρισμα της ενδεκάδας από τον Ράζβαν Λουτσέσκου. Με περισσότερη όρεξη και ενέργεια. Ο Τισουντάλι έδειξε (στον αγχωμένο ακόμα Τσάλοφ) τον τρόπο για να πετύχεις το πρώτο σου γκολ με τη νέα σου ομάδα. Χωρίς μεγάλη σκέψη, εκτελώντας ψυχρά χρησιμοποιώντας το ένστικτο του επιθετικού.
Μέσα σε όλα, προς το φινάλε, είχαμε και νέες συστάσεις. Ένας αφάνας έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του με τα ασπρόμαυρα, και μέσα ελάχιστα λεπτά βρέθηκε σε τόσες φάσεις και είχε τόσες ενέργειες. Ο Σορετίρε έκανε ένα ελπιδοφόρο ντεμπούτο, προσθέτοντας ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια του Λουτσέσκου, παράλληλα με την πρόσθεση του τρίποντου στο σακούλι.
Η διαδικασία προφανώς δεν ολοκληρώθηκε. Τόσο σε εργαλεία, καθώς αναμένονται περισσότερα και κρισιμότερα (οι επόμενες μεταγραφές σε κέντρο και άμυνα), όσο και σε διάρκεια χρόνου. Η ταυτόχρονη δουλειά, ένταξη, ομογενοποίηση, συνδυαστικά με τις απαραίτητες νίκες, είναι αυτό που κάνει κάθε χρόνο επιτυχώς ο τεχνικός του Δικεφάλου. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι θα το κάνει και φέτος.
