Η συντονισμένη προσπάθεια σπίλωσης και δαιμονοποίησης του Ράζβαν Λουτσέσκου από τον οργανισμό της ΑΕΚ δεν παρατηρείται για πρώτη φορά. Λογικά δε θα είναι και η τελευταία. Δεν είναι εύκολο να ακούς συνέχεια την άβολη αλήθεια να σου τριβελίζει τα αυτιά.
Στην Ελλάδα όπου ακόμα και το μεγαλύτερο έγκλημα ξεχνιέται μετά λίγο καιρό, έρχεται ένας Ρουμάνος προπονητής να το φέρνει στο προσκήνιο ξανά και ξανά. Να το υπενθυμίζει μέχρι να γίνει συνείδηση σε όλους. Ότι το 2018 πραγματοποιήθηκε η “κλοπή” ενός τίτλου. Ένα γεγονός που έχει γραφτεί στην ιστορία, όσο blanco κι αν χρησιμοποιηθεί από πάνω. Όσα καλλυντικά κι αν χρησιμοποιηθούν για να μακιγιαριστεί.
Αυτό είναι κάτι που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ο Μάριος Ηλιόπουλος. Ίσως για αυτό επιστράτευσε τον πολυδιαφημισμένο παρορμητισμό του για να πάρει θέση για κάτι που προφανώς δε βρίσκεται στο πεδίο γνώσεών του.
Με την προσωπική του δήλωση, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΑΕΚ φρόντισε να υπερτονίσει το προσφυγικό στοιχείο της ομάδας του μιλώντας για αγαθά όπως η πολιτισμός, η κουλτούρα και η παιδεία. Έννοιες που έχουν συρρικνωθεί εδώ και χρόνια από το σωματείο που πλέον πρεσβεύει, έννοιες που μάλλον αδυνατεί ο ίδιος να κατανοήσει στην πλήρη τους έκφανση. Κάτι που φαντάζει λογικό όταν έχεις καταγωγή από τα Λογγά Μεσσηνίας, κάτι λογικό όταν ούτε οι πρακτικές σου στον επαγγελματικό βίο δε συμβαδίζουν με αυτά τα υψηλά νοήματα.
Ο Ηλιόπουλος έβαλε στο στόχαστρο τον Λουτσέσκου και εκθείασε το «ευ αγωνίζεσθαι» του Ματίας Αλμέιδα που σέβεται τα ιδανικά και τις βασικές αρχές, κάτι που άλλωστε έχει αποδείξει πολλάκις ο Αργεντίνος τεχνικός, όπως φαίνεται και στις παρακάτω χαρακτηριστικές στιγμές του.
Μίλησε για καβαλημένο καλάμι ενός επαγγελματία προπονητή που έχει καταφέρει τα πάντα και έχει αποδείξει τα πάντα σε βάθος χρόνων. Άλλωστε καβαλημένο καλάμι μπορεί να έχει να μόνο κάποιος νεόκοπος στην ποδοσφαιρική πιάτσα, όχι κάποιος μπαρουτοκαπνισμένος με επιτυχίες και τίτλους.
Γιατί δε ρωτάει άλλωστε τον προκάτοχό του, για ποιον λόγο επιθυμούσε τόσο πολύ να φέρει τον Ρουμάνο στη Νέα Φιλαδέλφεια; Δεν πρέσβευε τότε τα ιδανικά της προσφυγιάς;
Προσφυγιά σημαίνει πόνος, σημαίνει διεκδίκηση, σημαίνει άρνηση να ξεχάσεις. Κάτι που κάνει ο Λουτσέσκου χωρίς να έχει καν τις ανάλογες καταβολές. Όσο για τον προσφυγικό πολιτισμό, κουλτούρα και παιδεία του οργανισμού ΠΑΟΚ; Καλό θα ήταν ο ισχυρός άντρας της ΑΕΚ να εντρυφήσει καλύτερα και σε βάθος την ιστορία. Αυτή είναι μια άλλη πίστα…
