Στο μεγαλύτερο μέρος του αποψινού αγώνα της Τούμπας, έκανα στον εαυτό μου τη συνηθισμένη ερώτηση: «Είναι αυτοί τόσο καλοί ή εμείς τόσο χάλια;». Σε τέτοιες περιπτώσεις, η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση. Αυτή η μέση έμεινε και μετά το σφύριγμα της λήξης. Μέση και λίγο πάνω ή μέση και λίγο κάτω, μισοάδειο ή μισογεμάτο, τουλάχιστον το ποτήρι δεν έσπασε.
Ο ΠΑΟΚ παρακολούθησε για περίπου 70 λεπτά μια ανώτερη ομάδα να τον “πνίγει” με την αθλητικότητα και την άψογη φυσική της κατάσταση. Μια ομάδα διαβασμένη, με ανεβασμένες ψηλά όλες τις γραμμές της, η δε αμυντική τριάδα έφτανε στο κέντρο. Στην πίεσή της, ο Δικέφαλος δεν κατάφερε να ανταποκριθεί σχεδόν καθόλου.
Το γεγονός ότι τη γλίτωσε στο 2ο λεπτό με το γκολ του Άντου που ακυρώθηκε λόγω VAR, δεν ήταν αρκετό για να βαρέσουν καμπανάκια. Ο ΠΑΟΚ ασφυκτιούσε από το ανελέητο τρεχαλητό και την πίεση των Τσέχων, προσπάθησε να το αντιπαρέλθει για 10-15 λεπτά δημιουργώντας κάποιες φάσεις, αλλά το 0-1 στο 31’ έβαλε τα πράγματα στη θέση που έπρεπε να είναι, βάση εικόνας αγώνα.
Μοναδική σωτηρία θα ήταν το πέναλτι που δε δόθηκε στον Μπράντον στο 14’, το οποίο θα συνοδευόταν αναγκαστικά με δεύτερη κίτρινη και αποβολή του Ντουέ. Χωρίς αυτό, και με 11 εναντίον 11, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, ούτε καν να σκεφτεί να επιστρέψει από το 0-2. Με μια μονίμως άδεια περιοχή σε φάση επίθεσης, με έναν Μπράντον να αχνοφαίνεται κάποιες στιγμές στο κουτί.
Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να σημειώσω ότι δε βρήκα καμία λογική στην απόφαση να μη γίνουν αλλαγές στην ανάπαυλα του ημιχρόνου. Η έναρξη του δευτέρου μέρους ουσιαστικά αποτέλεσε μια συνέχεια του πρώτου. Σα να είχε παραδώσει πνεύμα ο ΠΑΟΚ, σα να είχε παραδοθεί. Δεν «ανακάτεψε» το ματς, δεν παρουσίασε κάποια εναλλακτική πρόταση.
Αυτό έγινε στο 60’ με την είσοδο του Σβαμπ αντί του απογοητευτικού Μπακαγιόκο, για να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι και να φτάσει ο Δικέφαλος να παίζει μέχρι και με δυο φορ. Για να έχουν αποτέλεσμα βέβαια αυτές οι παρεμβάσεις, έπρεπε ο Ντουέ να αποβληθεί στο 70’ και να αλλάξει ολόκληρη η εικόνα του ματς. Η Πλζεν οπισθοχώρησε μαζικά, έγινε ευάλωτη και θα μπορούσε μέχρι και να δει μπροστά της την πλήρη ανατροπή του σκορ.
Τα τελευταία 20 λεπτά πάντως δεν ισοφαρίζουν τη λάθος προσέγγιση των προηγούμενων 70. Ισοφάρισαν όμως το σκορ για να μπορεί ο ΠΑΟΚ να δει το ποτήρι κάπως μισογεμάτο ή μισοάδειο, αλλά όχι σπασμένο. Να κρατήσει έστω λίγη από την ευρωπαϊκή του στόχευση. Την έχει ακόμα ανάγκη.
