Φαντάζομαι ότι το αγωνιστικό τμήμα του ΠΑΟΚ δεν είναι κλεισμένο σε καμιά γυάλα. Παρακολουθεί τι γίνεται γύρω του, βλέπει τις γκέλες των ανταγωνιστών, καταλαβαίνει ότι τίποτα φέτος δεν είναι εύκολο και διαδικαστικό. Φτύνεις αίμα για κάθε τρίποντο. Έχεις τον νου σου, είσαι υποψιασμένος. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν είδαμε απόψε στην Τούμπα.
Σε αυτό το περιβάλλον… Premier League που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα, οι «ασπρόμαυροι» πίστεψαν ότι θα τα καταφέρουν κάνοντας απλά και μόνο τα βασικά. Και το πλήρωσαν πανάκριβα. Εκκωφαντικά. Εξοργιστικά.
Όλα αυτά σε ένα ματς που ο «απών» Ράζβαν Λουτσέσκου φρόντισε να φρεσκάρει αρκετά το βασικό του σχήμα και να παίρνει πράγματα από παίκτες που κινούνταν σε ρηχά νερά στο προηγούμενο διάστημα. Ο Ντεσπόντοφ – τον καλό Ντεσπόντοφ που χρειάζεται ο ΠΑΟΚ – πήρε ξανά τα πάνω του, ο Τισουντάλι έδειξε ότι παίρνει ψυχολογία. Μόνο ο Γκόμεζ υστέρησε χαρακτηριστικά και προβλημάτισε απόψε με τα πολλά αγχωμένα λάθη του.
Όπως και να έχει, οι Πρωταθλητές Ελλάδας είχαν διάθεση, είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων, είχαν την κατοχή της μπάλας, είχαν το γκολ στο 35’ που θα τους έδινε περισσότερη ελευθερία, είχαν όμως και τις προειδοποιήσεις ότι ο ΟΦΗ παραφυλάει.
Τα άσχημα τελειώματά των παικτών του σε ορθάνοιχτη εστία, το ακυρωθέν γκολ του Τισουντάλι (ακόμα δεν έχω καταλάβει το γιατί), η αργοπορία της ανανέωσης προσώπων στον άξονα και στην πλευρά του Γκόμεζ, διατήρησαν την ελπίδα στους φιλοξενούμενους. Τελικά αρκούσε ένας Σαλσίδο και ένα δίλεπτο. Με συνδρομή του Κοτάρσκι.
Η φλυαρία και η αφέλεια εκδικήθηκαν. Οι παίκτες και οι προπονητές του ΠΑΟΚ δεν κατάλαβαν από πού τους ήρθε. Θα το δουν το βράδυ σε επανάληψη. Όπως θα δουν τη βαθμολογία και την ευκαιρία που χάθηκε.
