Χρήσιμη ως οδηγός αντίδρασης για τη συνέχεια αλλά και ψυχοβγαλτική την ώρα που βιώνεται ήταν η νίκη-ανατροπή του ΠΑΟΚ στη Λαμία. Δείγμα ότι η ομάδα δεν έχει φτάσει ακόμα στην επιθυμητή κατάσταση ποδοσφαιρικού “αυτόματου πιλότου”, αλλά και δείγμα ότι υπάρχει ακόμα μέσα της καρδιά του πρωταθλητή.
Η αλήθεια είναι ότι ο Δικέφαλος μπήκε από νωρίς για να “καθαρίσει” το ματς. Αρκετά πιο αποφασισμένος σε σχέση με άλλα ματς, αρκετά πιο δραστήριος κυρίως χάρη στον Ντεσπόντοφ ο οποίος διανύει μια εξαιρετική περίοδο.
Αυτά δε συνδυάστηκαν με γκολ του ΠΑΟΚ, αλλά της Λαμίας. Κόντρα στη ροή, και από ένα λάθος του Καμαρά που εξέθεσε εαυτόν και αμυντικό τρανζίσιον ομάδας, οι γηπεδούχοι στην πρώτη κόντρα επίθεση έβαλαν δύσκολα στους παίκτες του Λουτσέσκου.
Από εκεί και πέρα, ακόμα και με τις λίγες φορές που επισκέφτηκαν την αντίπαλη περιοχή, οι Λαμιώτες απείλησαν εντονότερα και πιο ουσιαστικά, έβαλαν δύσκολα το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του ΠΑΟΚ που απόψε έβγαλε προβλήματα.
Παρά το 20-80 της κατοχής μπάλας, οι “ασπρόμαυροι” αναλώνονταν για άλλη μια φορά σε επιπόλαιες τελικές επιλογές και επιδίδονταν σε μια εμφάνιση χωρίς πειστικότητα και αποφασιστικότητα. Μέχρι που ήρθε η τριπλή αλλαγή στο 56’. Γιατί την ακρίβεια μέχρι να έρθει ο κεραυνός του Ζίβκοβιτς στο 59’ και να “ξεκλειδώσει” την κατάσταση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτές οι τρεις αλλαγές του Λουτσέσκου έδωσαν στο τελευταία μισάωρο του ματς δυο γκολ και ένα δοκάρι. Ο Τισουντάλι έδωσε διαφορετικό χρώμα και κινητικότητα στην επιθετική γραμμή, η συνεργασία αργότερα με τον Τσάλοφ στο 4-4-2 του τελευταίου 14λεπτου ήταν ικανοποιητική, ο ΠΑΟΚ έφτιαξε κι άλλες φάσεις για να διευρύνει το σκορ.
Τη δουλειά όμως την είχε κάνει ήδη. Κι έτσι μπορεί πλέον να αφοσιωθεί σε μια λίγο πιο δύσκολη που ακολουθεί…
