Το πρώτο περίπου 1/3 του ελληνικού πρωταθλήματος είναι διδακτικό και σίγουρα αντιπροσωπευτικό του τι θα δούμε στη συνέχεια. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Τόσο για τον ΠΑΟΚ, όσο και για τις υπόλοιπες ομάδες. Επειδή ως λαός έχουμε μια τάση να μένουμε στα στραβά, στην μικροπολιτική και την άσκηση πιέσεων, καλό είναι να υπογραμμίζουμε που και που τα καλά, για να μην τα προσπερνάμε ως αυτονόητα.
Πρώτα απ’ όλα, αυτό που αποτελεί παραδοσιακά την αγαπημένη κουβέντα του Έλληνα φιλάθλου, είναι το παρασκήνιο και -κυρίως- η διαιτησία. Μέχρι στιγμής είναι πανθομολογούμενο ότι δεν μπορείς να καταλάβεις από τις διαιτησίες στα ελληνικά παιχνίδια, ότι υπάρχει κατεύθυνση. Ότι όλα γίνονται για να αποκτήσει προβάδισμα μια ομάδα, έναντι του ανταγωνισμού. Προσοχή, δεν λέω ότι έχουμε δει καλές διαιτησίες, αλλά ότι τα λάθη είναι προς όλους μοιρασμένα. Οι τιμωρίες σε φυσικά πρόσωπα και έδρες είναι οι αναμενόμενες, έστω κι αν τον Λουτσέσκου τον χρησιμοποίησαν ως… Ιφιγένεια για να ικανοποιήσουν την μόνιμη αλλεργία της ΑΕΚ απέναντι στην πραγματικότητα. Αλλά ας το προσπεράσουμε και αυτό.
Ο ανταγωνισμός δεν είναι απλώς το ίδιο ισχυρός με πρόπερσι και πέρυσι, αλλά στην εξίσωση έχει μπει δυναμικά και ο Άρης, που με σοβαρές κινήσεις και διαχείριση του μικρού αριθμητικά, αλλά πολύ ποιοτικού του ρόστερ, κάνει όνειρα υπέρβασης. Τα παιχνίδια ξεκινούν και τα σημεία του…1,05 έχουν εκλείψει, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον των φιλάθλων να διευρύνεται και εκτός από τα ματς των ομάδων τους, να καίγονται να μάθουν τα αποτελέσματα των ανταγωνιστών.
Τα ρόστερ έχουν βελτιωθεί, τόσο στην κορυφή, όσο και στις ομάδες κάτω από την πρώτη 5άδα. Καλοί προπονητές παρουσιάζουν έργο και ιδέες σε αρκετές ομάδες. Γενικά, αν κάποιος το δει απ’ έξω, το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε έναν…οργασμό.
Για να είμαστε όμως ρεαλιστές, δίκαιοι και αυστηροί, ο ανταγωνισμός σήμερα είναι έντονος, επειδή οι “μεγάλοι” ψάχνονται. Κανείς από το παραδοσιακό big4 δεν έχει φτάσει σε καλό επίπεδο απόδοσης, κοντινό έστω στην αξία των ρόστερ τους. Θα σταθώ παρακάτω περισσότερο στον ΠΑΟΚ, απλά αναφέρω ότι η ΑΕΚ έχει ένα ρόστερ, που με τον Λουτσέσκου στον πάγκο, θα έπαιρνε το πρωτάθλημα από τον… Σεπτέμβριο (και το κακό είναι ότι ακόμη κι εκείνοι που τον μισούν το ξέρουν), ο Ολυμπιακός έναν προπονητή με δυο ευρωπαϊκούς τίτλους, ο Παναθηναϊκός την ελληνική εκδοχή των… Galacticos και ο ΠΑΟΚ την πρωταθληματική ομάδα και τον προπονητή, συν ποιοτικές πινελιές αναβάθμισης. Όλα αυτά όμως στα χαρτιά! Στο γήπεδο κανείς δεν δικαιώνει την αξία του ρόστερ του για διαφορετικούς λόγους.
