Ο προπονητής του ΠΑΟΚ είπε ουσιαστικά τα πάντα, δίχως να πει τίποτα! Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Δεν έδωσε σχεδόν καμία είδηση. Δεν «έδωσε» κανέναν στεγνά. Δεν έδωσε κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Δεν έδωσε καμία αφορμή για καβγά.
Οι ατάκες του έγιναν πρώτο θέμα για λίγο. Μία μέρα μετά, ελάχιστοι θυμούνται τι ακριβώς είπε.
Τότε για ποιο λόγο, ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε τέτοια πρεμούρα να δώσει μία εκτός προγράμματος ανοιχτή συνέντευξη τύπου; Τι τον έκανε να θέλει να θέλει να ξοδέψει 90 λεπτά από τον χρόνο του, μιλώντας αποκλειστικά για… ποδόσφαιρο και να απογοητεύσει, όσους αιθεροβάμονες περίμεναν τσακωμούς, φωνές, ψυχροπολεμικές καταστάσεις ακόμα και… παραιτήσεις;
Μετά από τόσα χρόνια, όλοι πια θα έπρεπε να τον ξέρουν. Κάθε του κίνηση, κάθε μορφασμός, κάθε του χειρονομία έχει δύο και τρία επίπεδα ανάλυσης, σπάνια είναι αυτό που φαίνεται.
Το ίδιο ισχύει και με τα λόγια του. Οι λέξεις του είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένες, σημασία μαζί του δεν έχει σημασία τι λέει, μα τι πραγματικά θέλει να πει.
Ένας πραγματικός ηγέτης παίρνει πάνω του λίγο παραπάνω φταίξιμο απ’ όσο του αναλογεί και λίγο λιγότερα εύσημα από όσα του πρέπουν.
Κι ο Ρουμάνος έχει αποδείξει ότι είναι τέτοιος. Στην δύσκολη συγκυρία, στην στραβή, στην κρίση βγήκε δημόσια μπροστά για να ομολογήσει ότι αυτός φταίει περισσότερο από όλους.
Πήρε την ευθύνη για όσα έκανε και για όσα δεν έκανε. Για όσα επιχείρησε και για όσα δεν τόλμησε. Για τον υπερβάλλοντα αρνητισμό που είχε από το ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά και για την αποτυχία να δημιουργήσει -μέχρι στιγμής- ένα γκρουπ που να έχει την δική του σφραγίδα.
Μία γενναία, θαρραλέα και υπεύθυνη στάση.
Μαζί του, οι λέξεις μπάλανς, μεντάλιτι, ρισπονσάμπιλιτι με την δική του χαρακτηριστική προφορά έχουν πάρει κύρια θέση στην ποδοσφαιρική συζήτηση. Ωστόσο αυτή τη φορά, ο Λουτσέσκου εμπλούτισε την φρασεολογία του με μερικές θαρρεί κανείς «φωτογραφικές» λέξεις.
Χρησιμοποίησε πολλές φορές την λέξη «humble» (ταπεινότητα), όχι τυχαία. Υπάρχει η αίσθηση στον αέρα -κι όχι άδικα- ότι η κατάκτηση του πρωταθλήματος αποπροσανατόλισε ολόκληρο τον οργανισμό, από τον πρώτο ως τον τελευταίο. Τον έκανε να πιστεύει ότι όλα από εδώ και πέρα θα έρθουν αυτόματα. Από μόνα τους. Άκοπα.
Δημιούργησε εγωισμούς, ατομικές ατζέντες. Ο Λουτσέσκου το είπε ξεκάθαρα: «πρέπει όλοι να ξαναβρούν την χαρά του παιχνιδιού. Να είναι χαρούμενοι όταν κάνουν την έξτρα πάσα στον ελεύθερο συμπαίκτη τους. Να είναι χαρούμενοι ακόμα και όταν κάθονται στον πάγκο. Να είναι χαρούμενοι, όταν σκοράρει ένας συμπαίκτης του».
Για να τα υπογραμμίζει με τέτοιο τρόπο, σημαίνει ότι φέτος δεν τα βλέπει.
