Κόντρα σε όλη την τοξικότητα που επικράτησε από το φινάλε του πρώτου αγώνα στην OPAP Arena, κόντρα σε όλες τις εξωαγωνιστικές (και αγωνιστικές), κουτοπόνηρες και υπόγειες προκλήσεις της ΑΕΚ, κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις για το εκρηκτικό κλίμα στις κερκίδες και κόντρα σε έναν ιδιαίτερα ποιοτικό αντίπαλο με το 1-0 στην τσέπη, ο ΠΑΟΚ και η Τούμπα απόψε απάντησαν. Το αγνό ποδόσφαιρο είναι πάντα η απάντηση, ακόμα κι όταν δεν είσαι εσύ που χαμογελάς στο τελικό σφύριγμα.
Στον επαναληπτικό κυπέλλου, οι Πρωταθλητές Ελλάδας έδειξαν το μεγαλείο τους εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Έδωσαν την ψυχή τους οι ποδοσφαιριστές στο χορτάρι, άφησαν την ψυχή του στις κερκίδες οι 30.000 φίλαθλοι. Στα απόλυτα αθλητικά και ποδοσφαιρικά πλαίσια.
Ένα συναρπαστικό ντέρμπι, με αγωνία και συγκινήσεις, με ένταση και απρόοπτα, ένα ντέρμπι που φαινόταν ότι θα κριθεί στις λεπτομέρειες.
Στο μεγαλύτερο κομμάτι του κανονικού αγώνα, η ΑΕΚ ήταν αυτή που έβγαζε περισσότερη ενέργεια, έκλεινε καλύτερα τους χώρους και είχε τα καλύτερα αμυντικά transition για να μην απειληθεί. Παρόλα αυτά, ο ΠΑΟΚ είχε την υπομονή, ανέβασε την πίεσή σου σταδιακά και έφτασε σε πολλές καλές φάσεις για να πετύχει ένα γκολ. Με κύριο εκφραστή τον Τάισον, ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμα και μοιραίος λόγω των υπό καλών προϋποθέσεων τελικών προσπαθειών που είχε και σπατάλησε.
Η εξαιρετική εμφάνιση του Ζίβκοβιτς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου επιβραβεύτηκε στο 91’ με το γκολ που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση, αλλά και επιβράβευσε ολόκληρο τον ΠΑΟΚ που συνολικά πάλεψε σα λιοντάρι για 90 + 30 λεπτά καθαρού χρόνου.
Ο Δικέφαλος είχε το μομέντουμ στην παράταση, έδειχνε ότι αυτός θα φτάσει σε πρόκριση αν δεν καταλήξει το ματς στα πέναλτι, αλλά…
Μια ολιγωρία στο 107’ αλλά και το γεγονός ότι δεν πήρε τίποτα από σχεδόν όλες τις αλλαγές του, ήταν κάποιες από τις λεπτομέρειες που στοίχισαν. Ίσως και η βασική διαφορά των δυο ομάδων: Το ρόστερ και το βάθος του.
Ο Λουτσέσκου χρησιμοποίησε 6Χ2=12 φρέσκα πόδια κατά τη διάρκεια του αγώνα, και μόνο το… ένα χρησίμευσε κάπως σε κάτι. Αυτό του Βιεϊρίνια που μπήκε στο 105’. Άντε και άλλο μισό του Ντεσπόντοφ. Και αυτό προφανώς δείχνει πολλά. Όταν ο Σαμάτα φαντάζει μεσίας, όταν αυτοί που μπαίνουν είναι χειρότεροι από αυτούς που παραμένουν στο χορτάρι.
Ο ΠΑΟΚ κρατάει την τεράστια προσπάθεια που έκανε μέσα και έξω από το γήπεδο (απόψε και όλες τις προηγούμενες μέρες), την προσπάθεια του κόσμου του που διέψευσε τους πάντες και παρέδωσε μαθήματα οπαδικής κουλτούρας, την προσπάθεια που κάνει για να είναι το ποδόσφαιρο πάντα η απάντηση. Τουλάχιστον για τον ίδιο.
