Όσο ο ΠΑΟΚ αναζητά λυτρωτικές κεφαλιές του Μαντί Καμαρά, θα σημαίνει ότι το αρχικό του πλάνο δεν δουλεύει. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Την ώρα που ο Δημήτρης Πέλκας πάτησε ξανά το χορτάρι στην Τούμπα, σφραγίζοντας τον δικό του νόστο, γινόταν ο 36ος διαφορετικός παίκτης που αγωνίζεται έστω και για ένα λεπτό φέτος με την ασπρόμαυρη φανέλα!
Ο Σουαλιχό Μεϊτέ, κάποια στιγμή, θα γίνει νομοτελειακά ο 37ος.
Ο σέντερ-φορ που αναζητείται και ο αριστερός μπακ που πιθανότατα θα έρθει θα γίνει ο 38ος και ο 39ος!
Είναι πολλοί. Είναι πάρα πολλοί. Είναι εξωφρενικά πολλοί, ειδικά για έναν προπονητή που πιστεύει, όσο τίποτα, στα κλειστά, σφιχτά, ομοιογενή, συμπαγή γκρουπ.
Στις «μικρές οικογένειες», που αναπτύσσουν έντονους συνεκτικούς δεσμούς.
Σε παίκτες που αναπτύσσουν τηλεπαθητικές συνεργασίες και αυτοματισμούς χάρη στην καθημερινή επαναληπτικότητα.
Σε ομάδες που έχουν ξεκάθαρους, παγιωμένους, σταθερούς ρόλους.
Ο Ματέους Βιετέσκα -πιστέψτε το ή όχι- ήταν ο 9ος διαφορετικός κεντρικός αμυντικός που έχει χρησιμοποιηθεί φέτος, διόλου παράξενο που ο Δικέφαλος υποφέρει ανασταλτικά, ψάχνει μάταια να βρει αμυντική ασφάλεια.
