Η ΑΕΚ τα είχε απόψε όλα με το μέρος της: Την ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών της που φάνηκε (και) στο πρώτο γκολ του Λαμέλα, την πληρότητα και το βάθος στο ρόστερ της που φάνηκε από βασική ενδεκάδα και τις πέντε αλλαγές της, την τύχη που φάνηκε στις χαμένες ευκαιρίες του ΠΑΟΚ αλλά και στο απίθανο ανάποδο φάλτσο στην καραμπόλα Λαμέλα-Οζντόεφ-πλάγιο δίχτυ, μια άτεγκτη διαιτησία (όπως κάθε ντέρμπι στην Τούμπα, αλλά όχι στην Αθήνα) που δεν είδε το επιθετικό φάουλ στη φάση του 0-1 αλλά έλεγξε ενδελεχώς ένα “θέατρο” του Μουκουντί.
Είχε επίσης τα γκολ της σε καθοριστικά χρονικά σημεία του αγώνα που μπορούν να “σκοτώσουν” τον αντίπαλο, είχε τη φρεσκάδα και τις δυνάμεις μια ξεκούραστης βδομάδας στην οποία είχε το περιθώριο να προετοιμαστεί, είχε τον προπονητή στον πάγκο της έναντι ενός αντιπάλου που έχει τον τεχνικό του μονίμως σε σουίτες γηπέδων, είχε την εύνοια σε καίριες στιγμές της αναμέτρησης.
Όλα αυτά μάλλον δεν ήταν αρκετά για την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα που χρειάστηκε να επιστρατεύσει και όλες τις παιδιάστικες ερασιτεχνικές συμπεριφορές. Να ξαπλώνουν οι παίκτες στο χορτάρι με κάθε αφορμή, να διαμαρτύρονται (πάγκος και παίκτες) σε κάθε φάση για να κερδίσουν χρόνο και να μην αφήσουν να παιχτεί παιχνίδι.
Απέναντι σε όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ δεν είχε τίποτα. Καμιά βοήθεια από πουθενά. Μόνο την καρδιά, το πάθος και το φιλότιμο όσων χρησιμοποιήθηκαν στο ντέρμπι.
Αυτά ξεδίπλωσαν σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, δεχόμενοι ένα κρύο γκολ στο 48’ και έχοντας ένα βουνό να ανέβουν. Αγωνιστικό, πνευματικό, σωματικό.
Μόνο η έλλειψη κουράγιου του Μπάμπα να πανηγυρίσει το 1-2 στο 52’ καταδεικνύει την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν αρκετοί που λιγότερο από 70 ώρες πριν έχυναν ιδρώτα στη χώρα των Βάσκων.
Μόνο η είσοδος στο 75’ ενός ποδοσφαιριστή που είχε να παίξει από τον περασμένο Μάϊο καταδεικνύει τις επιλογές που έχει ο Λουτσέσκου, ή τουλάχιστον τις επιλογές που υπολογίζει.
Κι όμως το κυνήγησαν μέχρι τέλος. Με τον Σαμάτα ως πηγή αισιοδοξίας να τελειώνει φάση με τακουνάκι, με τον Κεντζιόρα, σε ένα ακόμα γεμάτο 90λεπτο, να βγάζει δυο κραχτές ευκαιρίες για να σκοράρει στις καθυστερήσεις.
Δεν τα κατάφεραν. Σε ένα ακόμα ντέρμπι. Τώρα το πράγμα ζόρισε πολύ. Αναζητούνται προτεραιότητες και μαθήματα από τα παθήματα.
