Η ήττα από την ΑΕΚ, σε σχέση με την συνολική απόδοση του ΠΑΟΚ, έφεραν και πάλι στην επιφάνεια τα αγωνιστικά (και όχι μόνο) προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δικέφαλος, από την έναρξη της φετινής σεζόν.
Όχι, άδικα σε σχέση με την εικόνα που παρουσίασε ο ΠΑΟΚ απέναντι σε μια ομάδα, που σαφώς δεν ήταν η καλύτερη ΑΕΚ που έχουμε δει στην Τούμπα. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Με 0 νίκες σε 9 ντέρμπι (άντε να εξαιρέσουμε τη νίκη επί της ΑΕΚ στην κανονική διάρκεια του επαναληπτικού στο Κύπελλο), προκύπτει η αδυναμία της ομάδας, να ανταποκριθεί σε παιχνίδια υψηλής έντασης και απαιτήσεων.
Με δεδομένο πως η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώθηκε (δυστυχώς χωρίς την προσθήκη ικανού φορ που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει η ομάδα και αριστερού μπακ για να μην χρειαστεί μάσκα οξυγόνου ο Μπάμπα), το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η σωστή διαχείριση του υλικού που έχει στη διάθεση του ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Το βάρος πλέον πέφτει στον προπονητή και στους παίκτες. Στο τέλος της σεζόν θα έχουμε τη δυνατότητα για μια συνολική εικόνα απόδοσης ευθυνών, σε σχέση με όσα ταλαιπωρούν την ομάδα.
Οι δυνατότητες του ΠΑΟΚ, είναι μεγαλύτερες απ΄ αυτές που έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα η ομάδα. Μένει να το δούμε στο γήπεδο. Είναι γεγονός πως ο Δικέφαλος απομακρύνθηκε από την κορυφή. Πλέον σε κάθε παιχνίδι, θα αγωνίζεται με την πλάτη στον τοίχο αν θέλει να διορθώσει την κατάσταση, στα εναπομείναντα παιχνίδια της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος και στα play off.
Με λίγα λόγια όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Παράλληλα η ομάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την πρόκληση της πρόκρισης στους «16» του Europa League. Το ελάχιστο που μπορεί να κάνει στη συνέχεια της σεζόν, για να αποζημιώσει την απεριόριστη στήριξη που εισπράττει από τον κόσμο του Δικεφάλου.
Η πορεία της υπόθεσης Τζίμα, ήταν λίγο – πολύ αναμενόμενη για όσους παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, την εξέλιξη του Στέφανου. Από την ώρα που ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να τον βγάλει στη «βιτρίνα» της Ευρωπαϊκής σκηνής με τον δανεισμό στη Νυρεμβέργη, ήταν σχεδόν σίγουρο πως ο παίκτης δύσκολα θα επέστρεφε στην Τούμπα.
