Ο Ράζβαν Λουτσέσκου γιορτάζει τα 56 χρόνια ζωής, και φυσικά αυτό δεν περνά απαρατήρητο και στη Ρουμανία, με τους συμπατριώτες του, με αφορμή τα γενέθλια του, να παρουσιάζουν αποσπάσματα από παλαιότερες συνεντεύξεις, εστιάζοντας κυρίως σε άγνωστες πτυχές.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ρουμάνος τεχνικός είχε μιλήσει για τα όνειρα του ως παιδί, τους αγαπημένους του ηθοποιούς, αλλά και τον ποδοσφαιρικό του «έρωτα» για τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Όπως ανέφερε ο Ράζβαν Λουτσέσκου:
Για το τι ονειρευόταν να γίνει μικρός:
«Πρόεδρος, αρχηγός κράτους, πιλότος και ποδοσφαιριστής. Αυτό ονειρευόμουν ως παιδί. Μου έκανε εντύπωση όταν είχα ακούσει τον εθνικό ύμνο. Φυσικά, δεν είχα καμιά σχέση με τον Τσαουσέσκου. Τώρα βέβαια, για τίποτα στον κόσμο δεν θα ήθελα να είμαι αρχηγός κράτους. ΟΙ αεροπόροι επίσης έχουν πολλές ευθύνες».
Για το πως εξελίχθηκε σε αυτό που είναι σήμερα:
«Ήμουν πάντα ένα καλό παιδί, καλόκαρδος. Όταν ήμουν μικρός, νόμιζα ότι τα ήξερα όλα. Μετά απέκτησα παιδιά, που με βοήθησαν να γίνω υπεύθυνος. Η φιλοδοξία μου μεγάλωσε με τα χρόνια και τώρα είμαι ισορροπημένος σε όλα».
Όσον αφορά για τον αγαπημένο του παίκτη:
«Μαραντόνα. Υπάρχει μια ιστορία πίσω από αυτό. Ο μπαμπάς μου είχε έναν πολύ καλό φίλο στην Ιταλία, τον Φράνκο Γιάνιτς, ο οποίος πήρε ρόλο στη Νάπολι, το 1982 ή το 83. Έτσι έγινα οπαδός της Νάπολι, μεγάλος.
Και το καλοκαίρι του 1984 ο Ντιέγκο έφτασε στη Νάπολι. Ήταν μια φανταστική ημέρα για εμένα. Είχα φωτογραφίες κι αφίσες του Μαραντόνα στο δωμάτιο μου, ανάμεσα στους πίνακες. Τον αγαπούσα, μπορώ να πω πως ήταν το είδωλο μου. Είχα υποφέρει πάρα πολύ το 1990, με αυτό που συνέβη.
Σκέφτηκα ότι ήταν άδικο αυτό που του συνέβαινε με τα ναρκωτικά, που κατέληξε έτσι. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι το έκανε. Ο τρόπος που χάιδευε τη μπάλα με εντυπωσίασε βαθιά».
Σε μια άλλη συνέντευξη, είχε αναφερθεί και για τους αγαπημένους του ηθοποιούς:
«Άντονι Χόπκιν, Αλ Πατσίνο και Ρόμπερτ ντε Νίρο. Μου άρεσε αυτή η ταινία όταν ο Ντε Νίρο έπαιζε τον ρόλο του ληστή τραπεζών και ο Αλ Πατσίνο ήταν ο ντετέκτιβ. Ήταν η πρώτη φορά που έπαιζαν μαζί ήταν στο «Heat». Επίσης μου άρεσε εκείνη που ο Πατσίνο έπαιζε τον τυφλό, το «Άρωμα Γυναίκας» Κι αυτή που ήταν προπονητής ομάδας αμερικάνικου ποδοσφαίρου, το «Any Given Sunday» είχε μερικές τεράστιες σκηνές»
