Ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας του ΠΑΟΚ, μέλος της ομάδας του 1991 που κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων στη Γενεύη, Νίκος Σταυρόπουλος, “φιλοξενήθηκε” στην εκπομπή “Άμεσο Ριπλέι” του EOK WebRadio.
Ο Νίκος Σταυρόπουλος μίλησε για τον αυριανό πρώτο τελικό του FIBA Europe Cup του ΠΑΟΚ κόντρα στη Μπιλμπάο.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τις εντυπώσεις του απ’ τη φετινή πορεία του ΠΑΟΚ:
«Με εξέπληξε πραγματικά ευχάριστα. Στην αρχή της περιόδου υπήρξε λίγο γκρίνια σχετικά με το τι θα κάνει ο κόουτς Καντσελιέρι, που δεν ξέρει την ελληνική πραγματικότητα, το περιβάλλον. Είχαμε κάνει μια κουβέντα με τον κύριο Χατζόπουλο και μου είχε κάνει μια εμπιστευτική κουβέντα ότι σκέφτεται να πάρει ξένο προπονητή, με ό,τι ρίσκο εμπεριείχε αυτό. Πήρε την απόφαση και πραγματικά του βγήκε. Είναι άξια συγχαρητηρίων η διοίκηση για αυτήν την επιλογή. Ο Καντσελιέρι είναι ένας άνθρωπος που “κόλλησε” στη νοοτροπία του ΠΑΟΚ. Δεν ήξερε, δεν άκουγε, δε διάβαζε, έκανε τη δουλειά του, δούλευε ακατάπαυστα και του βγήκε σε πάρα πολύ καλό να αποφασίσει να είναι στην ομάδα αυτήν του ΠΑΟΚ».
Για τον διπλό τελικό με τη Μπιλμπάο:
«Όταν πας σε έναν διπλό τελικό, θέλει πολλή υπομονή και ρίσκο. Ο ΠΑΟΚ έχει αποδείξει ότι παίζει και εκτός έδρας πάρα πολύ καλά. Είναι μια πολύ επικίνδυνη ομάδα με τον τρόπο που παίζει. Ακόμα κι αν χάνει με μεγάλη διαφορά, μπορεί με 2-3 τρίποντα, με τον τρόπο που παίζει, να επιστρέψει, ακόμα και να κερδίσει. Βασίζεται στο “run-and-gun”, έχει παίκτες που σουτάρουν απ’ την περιφέρεια και μέσα απ’ το καλάθι. Έχει ένα πολύ μεγάλο ατού, ότι πάει σε δεύτερες επιθέσεις, το οποίο του δίνει περιθώρια να έχει περισσότερες κατοχές, γι’ αυτό και έχει μεγάλα σκορ. Είναι μια πολύ επικίνδυνη ομάδα, οπότε οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες, ακόμη και υπέρ του ΠΑΟΚ. Παίζει εκτός έδρας, που θέλει παιχνίδι τακτικής, σαράντα λεπτά διάρκεια, ακόμα και η τελευταία βολή θα χρειαστεί και μετά θα είναι μες στο “καμίνι”, που θα του δώσει μεγαλύτερη ώθηση να φτάσουν εκεί που πρέπει».
Για το ότι αντίπαλοι στους τελικούς του ΠΑΟΚ είναι συνήθως ισπανικές ομάδες:
«Οι ισπανικές ομάδες δεν είναι εύκολες. Είναι πολύ οργανωμένες και στο scouting και στους παίκτες που παίρνουν και στο πρωτάθλημά τους. Είναι επικίνδυνες. Η Μπιλμπάο είναι ιστορική ομάδα, αν και όχι της πολύ ψηλής κατηγορίας όπως ομάδες Ευρωλίγκας. Είναι σε μια πόλη που έχει χρόνια μπασκετική παιδιά. Θα είναι “καυτή” έδρα, θα έχει αρκετή πίεση. Ο ΠΑΟΚ με τον “τρελό” τρόπο που παίζει έχει την ευκαιρία του. Είναι διπλά ματς, είναι 80 λεπτά, όχι 40. Και το δεύτερο ματς δε θα είναι εύκολο. Θα έχει κόσμο, θα έχει πίεση και αυτό μπορεί να “βαρύνει” τα χέρια των παιδιών. Η ψυχολογία θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο και στα δύο παιχνίδια. Όλα αυτά τα ξέρει και ο Καντσελιέρι και οι άνθρωποι που είναι δίπλα του, οπότε θα είναι έτοιμος να προσέξει λεπτομέρειες».
Για το αν με όλη αυτή τη «δίψα» του κόσμου πάει το μυαλό του πίσω στο 1991 και τον τελικό με τη Σαραγόσα στη Γενεύη:
«Καραβάνια με έναν τεράστιο αριθμό λεωφορείων είχαν οργανωθεί για να έρθουν στη Γενεύη. Εμείς είχαμε πάει, βέβαια, με το τσάρτερ. Πραγματικά η προετοιμασία ήταν έναν μήνα πριν για το ποιος και πού θα βρει εισιτήριο, αν θα μπορέσει να μπει στο γήπεδο. Όλη αυτήν την ατμόσφαιρα τη βλέπω και τώρα στο Μπιλμπάο. Είναι μεγάλη ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ να αποκτήσει έναν ακόμα μεγάλο τίτλο».
Για το ότι στον τελικό με τη Σαραγόσα ο ίδιος ήταν ο «X-Factor» της αναμέτρησης:
«Όταν φτάνεις σε έναν τελικό Ευρώπης η μόνη σκέψη που έχεις είναι ότι πρόκειται για τη μοναδική ευκαιρία στην καριέρα σου. Δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να κάνεις πίσω. Αν πρέπει να παίξεις σέντερ, playmaker, να κάνεις… βουτιές και ό,τι άλλο χρειαστεί, θα το κάνεις για να μπορέσεις να φτάσεις στο τέλος, γιατί το τρόπαιο είναι η στιγμή που μένει. Έχοντας αυτά στο μυαλό μου εξ αρχής και έχοντας κάνει και πνευματική προετοιμασία, ήμουν πανέτοιμος μέχρι το τέλος να παλέψουμε όλοι μας ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε το κύπελλο. Αυτός ήταν ο μοναδικός στόχος. Στην καριέρα ενός αθλητή ήταν η μοναδική στιγμή».
Για τον τελικό της επόμενης χρονιάς (1992) κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης στη Ναντ:
«Είναι αυτό που λέμε ότι ο πρώτος είναι ο πρώτος και ο δεύτερος τίποτα. Όλοι μιλούν για τη Γενεύη και κανείς για τη Ναντ, όπου παίξαμε με τη Ρεάλ Μαδρίτης και γυρίσαμε το σκορ. Είχαμε και την τελευταία επίθεση, αλλά από ένα λάθος του Παναγιώτη φτάσαμε να χάσουμε».
