Όποιος επιμένει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι οι σέντερ-φορ που δεν σκοράρουν, μάλλον αρνείται να δει την πραγματικότητα. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Ήταν μία απλή διαδικαστική σέντρα απαλλαγής της μπάλας, σχεδόν από το σημαιάκι του κόρνερ. Μία μικρή νίκη της άμυνας.
Όταν υποχρεώνεις τον αντίπαλο σε καταδικασμένο γέμισμα από το χειρότερο δυνατό σημείο γιόμας και μέσα στην περιοχή υπάρχουν 7 παίκτες «δικοί» σου (+ένας ο τερματοφύλακας) και τρεις αντίπαλοι, τότε τακτικά έχεις κερδίσει την φάση.
Ήταν μία τυπική δυνατή σέντρα με δεξί εσωτερικό φάλτσο, η μπάλα ταξίδευε για κάμποση ώρα στον αέρα.
Η χαρά κάθε αμυντικού, δηλαδή. Το βούτυρο στο ψωμί του. Μακάρι όλες οι φάσεις να είχαν ανάλογο βαθμό δυσκολίας.
Το οπτικό πεδίο ήταν καθαρό. Δεν υπήρχαν αγκαλιάσματα, σπρωξίματα, επαφές στην περιοχή. Μία φάση που 99 φορές στις 100 καταλήγει σε ένα εύκολο καθάρισμα με το κεφάλι.
Κι όμως, ένας πολύ έμπειρος και γενικά αξιόπιστος αμυντικός ο Τόμας Κεντζιόρα έσκισε το εγχειρίδιο της θέσης και κατάφερε να τα κάνει όλα λάθος, σε μία από τις πιο απλές φάσεις της χρονιάς.
Εκτίμησε λάθος την πορεία της μπάλας, έκανε λανθασμένα ένα βήμα προς τα μπροστά, έκανε ένα χλιαρό άλμα, άφησε ελεύθερο τον παίκτη στην πλάτη του, βρήκε αέρα και όλα τα υπόλοιπα ήταν ιστορία.
Χωρίς να υπάρχει καν υποψία επικίνδυνης κατάστασης, ο Ελ-Καμπί εκμεταλλεύτηκε το «δώρο», «κάρφωσε» με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα και άλλαξε όλη την ενέργεια του ματς.
Μία φάση που «φωτογραφίζει» μία ολόκληρη χρονιά του ΠΑΟΚ. Μία επαναλαμβανόμενη λούπα, που θαρρεί κανείς ότι παίζει από το 1ο ως το 51ο επίσημο παιχνίδι της σεζόν.
Λίγο νωρίτερα, είχε συμβεί πάλι το ίδιο. Ο Ολυμπιακός είχε σημαδέψει ξανά την (unplayable αμυντικά) πλευρά του Τάισον με τον Μπάμπα, γέμισε ξανά στην περιοχή εκεί που ο Ελ-Καμπί με τον όγκο του έβαλε πλάτη, τον Κεντζιόρα που όφειλε να βγει πρώτος στην μπάλα. Ο Μαροκινός «τάισε» την αδύναμη πλευρά, το σουτ του Βέλντε πήρε μέσα τα χέρια του Κοτάρσκι και ο ΠΑΟΚ δέχθηκε ακόμα ένα γκολ από μία συνθήκη που δεν ήταν καν υποψία φάσης.
Πολύ πριν έρθει το 3-2 (σε φάση ο Ζέλσον Μαρτίνς πέρασε σαν σταματημένο το φάντασμα του ξέπνοου στο δεύτερο μισό της σεζόν Ράχμαν Μπάμπα), οι δύο καλύτερες στιγμές του Ολυμπιακού ήταν ξανά δυο καθαρές νίκες στον αέρα. Μία κεφαλιά του Έσε και άλλη μία του Γιάρεμτσουκ.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Σωτήρη Μήλιου με ένα κλικ ΕΔΩ…
