Είναι από εκείνες τις στιγμές που τα λόγια είναι περιττά και που τα συναισθήματα είναι πιο έντονα. Την Κυριακή το απόγευμα, γράφτηκε ιστορία στο Λίβερπουλ. Η Έβερτον αγωνίστηκε για τελευταία φορά στο θρυλικό Γκούντισον Παρκ, το σπίτι της για πάνω από έναν αιώνα.
Ήταν ένα απόγευμα γεμάτο συγκίνηση, αναμνήσεις και δάκρυα. Οι εξέδρες ήταν πλημμυρισμένες από φίλους της ομάδας που δεν ήθελαν να χάσουν την ευκαιρία να αποχαιρετήσουν το γήπεδο που έζησαν στιγμές χαράς, λύπης και ελπίδας.
Ωστόσο δεν μπορούσαν να είναι όλοι εκεί. Υπήρχαν κι αυτοί που έφυγαν νωρίτερα, που δεν πρόλαβαν το τελευταίο σφύριγμα σε αυτό το ιστορικό γήπεδο. Ένας από αυτούς ήταν ο πατέρας του Νιλ, φανατικός φίλος της Έβερτον, που έφυγε από τη ζωή πρόσφατα.
Ο Νιλ, όμως, πήγε στο Γκούντισον Παρκ αλλά δεν ήταν μόνος του. Φρόντισε να έχει δίπλα του τον πατέρα του με τον πιο συμβολικό και συναισθηματικό τρόπο: πήρε μαζί του τις στάχτες του και τις άφησε κάτω από την αγαπημένη του θέση στο γήπεδο. Τη θέση από την οποία πατέρας και γιος παρακολούθησαν αμέτρητους αγώνες μαζί, πανηγύρισαν, απογοητεύτηκαν, αλλά κυρίως…. έζησαν έντονες στιγμές. Από εκείνες που δυναμώνουν τις σχέσεις ανάμεσα σε πατέρα και γιο.
Η κίνηση του Νιλ υπενθύμισε σε όλους πως το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι οικογένεια, είναι μνήμη, είναι συναίσθημα. Είναι όλα όσα μας ενώνουν και μας δένουν με τους ανθρώπους που αγαπάμε – ακόμη και όταν αυτοί δεν είναι πια κοντά μας.
Το Γκούντισον Παρκ αποχαιρέτησε τον κόσμο του και ο κόσμος το Γκούντισον Παρκ. Και ο πατέρας του Νιλ ήταν εκεί. Για τελευταία φορά.
