Ακόμα ένα απόσμασμα της μεγάλης συνέντευξης του Ραζβάν Λουτσέσκου δημοσίευσε το «Fanatik» της Ρουμανίας.
Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ εκτός από το μέλλον του και τις ρήτρες στο συμβόλαιο του έκανε μεταξύ άλλων τον απολογισμό της σεζόν, στάθηκε στο δύσκολο πρώτο μισό της χρονιάς, ενώ επισήμανε πως η διαιτησία στο ντέρμπι Κυπέλλου με την ΑΕΚ… ταπείνωσε την ομάδα του.
Αναλυτικά:
«Αναλύσαμε με μεγάλη λεπτομέρεια τι μας συνέβη όλη τη χρονιά. Είχαμε τέσσερις συγκεκριμένες περιόδους. Μία, από τότε που ξεκινήσαμε μέχρι την πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος τον Σεπτέμβριο. Ήταν μια αρκετά καλή περίοδος. Όχι αρκετά καλή, πολύ καλή! Προκριθήκαμε στο Europa League. Είναι αλήθεια, χάσαμε από τη Μάλμε στον δεύτερο γύρο και χάσαμε τη δυνατότητα να προκριθούμε στα Play Off του Champions League.
Αλλά και αυτά τα παιχνίδια… Προερχόμασταν από το 2-2 του πρώτου παιχνιδιού στο Μάλμε, προηγούμασταν με 3-2 στο 96ο λεπτό στη Θεσσαλονίκη, ήταν τρελό πώς μπήκε η μπάλα στα δίχτυα μας. Χάσαμε την πρόκριση, εντάξει, αλλά δεν ήταν καταστροφικό. Ήταν απλά ότι έπρεπε να συμβεί. Συνεχίσαμε, προκριθήκαμε απέναντι στην Σάμροκ Ρόβερς με 4-0 και 2-0 και τελειώσαμε τις τρεις πρώτες αγωνιστικές στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος».
«Μετά από αυτό, όλα όσα συνέβησαν, με τις μεταγραφές στο τέλος της περιόδου, η ομάδα που είχε ήδη δημιουργηθεί κατά την περίοδο προετοιμασίας διαλύθηκε. Έπρεπε να ξαναδημιουργηθεί σε μια εποχή που βρισκόμασταν σε πλήρη αγωνιστική δραστηριότητα. Ήμασταν ήδη στην τέταρτη αγωνιστική, οι αγώνες του Europa League είχαν αρχίσει. Από τότε μέχρι τον Νοέμβριο, όταν υπήρξε η τρίτη διακοπή για τις εθνικές ομάδες, περάσαμε μια πολύ περίπλοκη περίοδο.
Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, οι παλιοί παίκτες κάπως λανθασμένα πίστευαν ότι: «κερδίσαμε το πρωτάθλημα, πρέπει να παραμείνουμε και να παίζουμε». Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Πρέπει να έχεις την ικανότητα να καταλαβαίνεις ότι μπαίνεις σε μια νέα σεζόν, σε μια νέα πρόκληση και ότι έρχονται και άλλοι που επίσης θέλουν να παίξουν και θέλουν να κερδίσουν. Αυτοί που ήρθαν, ήρθαν με την νοοτροπία: «ερχόμαστε στον ΠΑΟΚ στην Ελλάδα, επιβάλλεται να παίξουμε».
Χωρίς να καταλαβαίνουν και να αποδέχονται ότι οι άλλοι παίκτες την προηγούμενη χρονιά είχαν κερδίσει ένα πρωτάθλημα, το οποίο στην Ελλάδα, για τον ΠΑΟΚ ήταν το τέταρτο σε 99 χρόνια. Και έχεις και ένα ακόμα, το πέμπτο, το οποίο κλάπηκε, απλά κλάπηκε. Υπήρχε λοιπόν αυτή η… σύγκρουση.
Επιστρέφουμε στη δράση τον Νοέμβριο και τα πάμε πολύ καλά μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου. Και στην Ευρώπη, κερδίζουμε δύο παιχνίδια, 2-0 στη Ρίγα, η οποία είχε πάει καλά με τη Γαλατασαράι και την Άντερλεχτ, και κερδίζουμε τη Φερεντσβάρος με 5-0. Μπαίνουμε και πάλι με πιθανότητες να προκριθούμε στην επόμενη φάση. Πάμε καλά και στο πρωτάθλημα.
Παίζουμε στην Αθήνα, στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου, χάνουμε 0-1, μια άθλια διαιτησία, όπου απλά μας ταπείνωσαν. Νιώσαμε ταπεινωμένοι ως ομάδα, ως παίκτες. Ήμασταν νευρικοί… Το γκολ τους ήρθε στο τέλος του αγώνα, μετά από ένα φάουλ που δεν σφυρίχτηκε. Αντί να πάρουμε ένα φάουλ, παίρνουμε μια κόκκινη κάρτα, η οποία είναι κόκκινη κάρτα, αλλά εξακολουθεί να είναι αποτέλεσμα αυτής της απογοήτευσης.
Σκοράρουμε αλλά το γκολ ακυρώνεται για οφσάιντ, αφήνοντας μια μικρή αμφιβολία. Τέλος πάντων, όλο το γήπεδο τραγουδάει συνθήματα εναντίον μου, ότι είμαι ο αγαπημένος τους χαρακτήρας και δημιουργήθηκε μια ένταση.
Στη συνέχεια ήρθε η αρχή του νέου έτους με πολλούς αγώνες. Χάσαμε, μαζί με αυτά που χάσαμε πριν, πέντε από τα δέκα παιχνίδια με εμένα στις κερκίδες. Και μετά ήρθαν κάποιοι παίκτες και αρχίσαμε να ξαναχτίζουμε. Και αυτό ακριβώς μας έφερε την πρόκριση από την League Phase, φτάνοντας στους διπλούς αγώνες απέναντι στη FCSB, οι οποίοι αποτέλεσαν μια κακή στιγμή για εμάς, μια δύσκολη, περίπλοκη στιγμή, όπως ήταν γενικά όλη τη χρονιά».
