Aκόμα μια συνέντευξη σε ΜΜΕ της Ρουμανίας παραχώρησε ο Ράζβαν Λουτσέσκου, με τους συμπατριώτες του να δίνουν στο φως της δημοσιότητας ένα απόσπασμα αναφορικά με την Εθνική ομάδα της χώρας, η οποία καθοδηγείται από τον πατέρα του τεχνικού του ΠΑΟΚ, Μιρτσέα, αναπτύσσοντας παράλληλα και τις σκέψεις του, για το ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάς, πριν κάτι κριθεί οριστικά.
Ο κόουτς του Δικεφάλου ανέφερε χαρακτηριστικά:
Για το γεγονός ότι ο πατέρας του συνεχίζει την προπονητική:
«Δεν μπορεί να σταματήσει. Η ζωή του προχωράει μέσα από αυτή τη δουλειά. Νιώθει ότι με την εμπειρία, μπορεί ακόμα να προσφέρει κάτι στο ποδόσφαιρο της Ρουμανίας. Είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα κατάσταση, υπό την έννοια ότι όλα όσα έγιναν στην καριέρα του, του έδωσαν την ευκαιρία να κλείσει έναν κύκλο, στο τέλος της καριέρας του, και χρόνια αργότερα από όταν αυτός είχε ανοίξει».
Για τις πιθανότητες της Ρουμανίας:
«Ο όμιλος είναι περίπλοκος. Τόσο η Βοσνία, όσο και η Αυστρία έχουν ποδοσφαιριστές που ξεχωρίζουν . Η Βοσνία ιδιαίτερα έχει ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε δυνατά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Και η Αυστρία που για πολλούς δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, στην πραγματικότητα διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της. Έχει δημιουργήσει μια συμπαγή ομάδα, τα πηγαίνουν καλά κι έχουν επιθετικό στυλ».
Και η Αυστρία, που για πολλούς δεν σημαίνει τίποτα, στην πραγματικότητα διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της. Έχει σχηματιστεί εκεί μια συμπαγής ομάδα, τα πηγαίνουν πολύ καλά μεταξύ τους, επιδεικνύουν ένα επιθετικό στυλ».
Για τις πιθανότητες της Ρουμανίας, ακόμα κι αν έρθει ένα ατυχές αποτέλεσμα στη Βιέννη:
«Όλα τελειώνουν πραγματικά, μόνο όταν περάσει και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Μέχρι τότε, πρέπει να παίζεις και να πιστεύεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί. Αν παλέψεις και αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες, το ποδόσφαιρο μπορεί να σου ανοίξει απροσδόκητες πόρτες.
Το μεγαλύτερο λάθος στο ποδόσφαιρο είναι να θεωρείς ότι κάτι έχει τελειώσει, είτε θετικά, είτε αρνητικά, πριν πραγματικά τελειώσεις. Πάντα πρέπει να φτάνεις μέχρι το τέλος. Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη ευτυχία μου είναι όταν μετά από μια νίκη, πηγαίνω για ύπνο. Είμαι ήσυχος και νιώθω αυτή την εσωτερική ικανοποίηση που με κάνει να κοιμάμαι σαν μωρό. Και την επόμενη ημέρα νιώθω ότι δεν έχει σημασία τι συμβαίνει γύρω μας, γιατί έχουμε πετύχει ήδη αυτό που θέλαμε.
Νομίζω ότι και ο πατέρας μου νιώθει το ίδιο, ειδικά σε αυτή την ηλικία. Σκεφτείτε πόσες μάχες, δύσκολες, περίπλοκες, άδικες, όμορφες ή θεαματικές στιγμές έχει ζήσει ο καθένας μας, αλλά ιδιαίτερα αυτός».
