Αν υπήρχε ένας τρόπος που θα εξασφάλιζε 100% ότι ο Ιβάν Σαββίδης δε θα αποχωρήσει από τον ΠΑΟΚ, τότε σίγουρα θα ήταν αυτός που επιλέχθηκε, ή τέλος πάντων καταγράφηκε στην πράξη. Είτε ήταν ακούσιος ή εκούσιος, είτε ήταν στοχευμένος, μεθοδευμένος ή όχι.
Σε μια έτσι κι αλλιώς έντονη και σκληροτράχηλη επιχειρηματική προσωπικότητα, σε έναν άντρα που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του, σε ένα παραδειγματικά αγύριστο ποντιακό κεφάλι, σε έναν άνθρωπο που δε θέλει ποτέ να χάνει, το να “παίζεις” με τον εγωισμό του είναι σα να παίζεις με τη φωτιά. Μια φωτιά που αν φουντώσει, δε σβήνει έτσι εύκολα. Μια φωτιά που μπορεί να παρασύρει τα πάντα και να κάνει στάχτη κάθε άδολη ή δόλια βλέψη.
Ο Σαββίδης ξέρει να ακούει. Μπορεί να αφουγκραστεί και να καταλάβει τους πάντες. Έτσι πορεύτηκε μέχρι τώρα στις σχέσεις του με την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Κανένα δεν άφησε παραπονεμένο. Κανένα δεν άφησε αβοήθητο. «Πάρε με το καλό, να γίνω μούσι να με ξουρίσεις» που έλεγε κι ο Χατζηχρήστος. Μούσι άφησε ο πρόεδρος της ΠΑΕ, και μάλιστα μπόλικο. Το ξύρισμα όμως χρειάζεται τέχνη. Δεν τον ξυρίζεις έτσι εύκολα τον Ιβάν. Ούτε τον ξυρίζεις, ούτε τον ψειρίζεις.
Όσο καλοπροαίρετη κι αν υποτεθεί ότι ήταν η σύμπραξη ΑΣ ΠΑΟΚ-Μυστακίδη για τη Νέα Τούμπα, όσο και αν υποτεθεί ότι δεν εμπεριέχει δεύτερες σκέψεις, η μονομερής πρωτοβουλία εν αγνοία του Σαββίδη πάτησε κάλο. Η πρότερη απουσία συνεννόησης, ενημέρωσης, συζήτησης και διαπραγμάτευσης δε συνάδει με όσα έχουν γίνει συνήθεια και αποτελούν βάση από το 2012 μέχρι σήμερα. Χτύπησε στο φιλότιμο, βάρεσε νεύρο.
Αν υπήρχε κάπου μια κουκίδα στο μυαλό του για να κάνει πίσω λόγω του γενικότερου – πολιτικής, οικονομικής, γεωστρατηγικής φύσης – πολέμου που δέχεται, αυτή εξαφανίστηκε. Αν υπήρχε ένας μοναδικός δρόμος προς τη σίγουρη αποτυχία ενός wannabe “πραξικοπήματος”, ήταν αυτός. Όταν και όποτε έρθει η ώρα της διαδοχής, αυτή επιβάλλεται να είναι όπως αρμόζει και αξίζει σε όλους τους εμπλεκόμενους: Πρώτα σε ολόκληρο το κλαμπ και την ιστορία του, στον απερχόμενο και όλα όσα πρόσφερε, και στον επερχόμενο με όσα αυτός θα φέρει. Με το στανιό δε θα πάρεις τίποτα από τον Σαββίδη. Να είστε σίγουροι. Αυτό έχει δείξει η ιστορία.
ΥΓ. Αυτό που έχει μείνει αναπάντητο ακόμα είναι η ακριβής πρόθεση του ερασιτέχνη, ειδικά μετά τα όσα εξήγησε δημόσια ο Κυριάκος Κυριακός. Αυτό σίγουρα δεν μπορεί να μένει στον αέρα για πολύ.
ΥΓ2. Ποτέ ο ανταγωνισμός δεν έκανε κακό σε κανέναν. Αρκεί να είναι υγιής και θεμιτός. Όταν θέλουν δυο ισχυροί επιχειρηματίες να κατασκευάσουν ένα νέο γήπεδο για την ομάδα σου, δεν υπάρχει χώρος για να παραπονιέσαι. Στο κάτω-κάτω, κάποιος θα “κερδίσει”. Και αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να κερδίσει ο ΠΑΟΚ.
