Ο Ντόμινικ Κοτάρσκι δίδαξε πώς παίζεται η θέση, όμως ο Κροάτης και ο ΠΑΟΚ είχαν συμφωνήσει εδώ και καιρό για αλλαγή σελίδας. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος.
41 δευτερόλεπτα! Είχαν περάσει μόλις 41 δευτερόλεπτα στο επίσημο ντεμπούτο του με τα γάντια του ΠΑΟΚ όταν είδε την μπάλα να αναπαύεται στα δίχτυα του.
Καταστροφή!
Ο αντίπαλος τερματοφύλακας έκανε ένα ακίνδυνο βολέ, ο Γιάννης Κάργας… τυφλώθηκε από τον ήλιο, με το πίσω μέρος του κεφαλιού του έκανε την τέλεια ασίστ για τον αντίπαλο, εκείνος σαστισμένος άργησε να βγει και η Λέφσκι έβαλε πολύ νωρίς τις βάσεις για το απόλυτο σενάριο καταστροφής.
Εκείνος, παρέμεινε ανέκφραστος.
Φόρεσε αυτό το κρύο, παγωμένο, ψαρωτικό, διαπεραστικό βλέμμα, που δύσκολα μπορείς να ερμηνεύσεις.
Το διατήρησε ίδιο για τρία σερί χρόνια. Ήταν αδύνατον να καταλάβεις από το πρόσωπο του αν λυπάται, αν χαίρεται, αν φοβάται, αν θυμώνει, αν είναι σίγουρος ή ανασφαλής.
Γι’ αυτό και έμοιαζε σχεδόν ανίκητος στις εκτελέσεις πέναλτι. Ήταν αδύνατον να τον «διαβάσεις», να τον ψυχολογήσεις, να τον σπάσεις ψυχολογικά.
Ένα ρομπότ. Ένα ρομπότ με εξελιγμένο λογισμικό, με ατσάλινη πνευματική δύναμη, που ακόμα και στις στραβές του, δεν άφησε ποτέ να φανεί ότι / αν είναι ευάλωτος.
Ο Ντομ ήρθε ως ένας ακόμα ξένος τερματοφύλακας και αποχωρεί -κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος- ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
Σίγουρα, ως ο πιο skilled από όλους.
Ήρθε ως «λαχείο», ως «στοίχημα» με μία επαγγελματική σεζόν στα χέρια του σε μία μικρομεσαία ομάδα της Κροατίας και αποχωρεί έχοντας αγγίξει την «αγιοποίηση» μετά από κάποιες μυθικές εμφανίσεις του.
Ακόμα και λογιστικά, αν το δει κάποιος, αποκτήθηκε με 2 εκατομμύρια και (φαίνεται πως) αποχωρεί με 5+1,5, μοιάζει με τον ορισμό του success story.
Χμμμ. Και ναι και όχι.
Εκτός από «ρομπότ», ο Ντομ είναι και κάτι άλλο, που τον χαρακτηρίζει ακόμα περισσότερο: καριερίστας. Στο μυαλό του όλα είναι τακτοποιημένα με κουτάκια. Από την πρώτη ημέρα που έβαλε την υπογραφή του στον ΠΑΟΚ είχε ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο καριέρας στο κεφάλι του.
Θα παίξει δύο-τρία χρόνια εδώ, θα πάρει μεταγραφή σε κάποιο από τα Top-5 πρωταθλήματα της Ευρώπης, θα γίνει νούμερο ένα στην Εθνική Κροατίας, θα είναι βασικός στο Euro 2028 μαζί της.
Τότε πως καταλήγει στην Κοπεγχάγη; Είναι δα το πρωτάθλημα Δανίας, πιο ελκυστικό από το ελληνικό; Τι μπορεί να συνέβη εδώ;
