Δεν ήταν απλώς το ματς της χρονιάς, αλλά το παιχνίδι της δεκαετίας. Γι’ αυτό και η εκστρατεία έγινε με αεροπλάνα, βαγόνια, καμιόνια κι ό,τι άλλο διαθέσιμο μέσο υπήρχε για να καλυφθεί η απόσταση από την Γαλικία και τις όχθες του Ατλαντικού ως την ενδοχώρα και την πόλη του Χετάφε.
Το «Αφόνσο Πέρεθ» ντύθηκε στα γαλάζια, πάνω από 4.000 οπαδοί της Θέλτα κατάφεραν να βρουν εισιτήριο με κάθε τρόπο και να τρυπώσουν στις εξέδρες για να δώσουν ώθηση. Κανείς δεν ήξερε πότε θα προκύψει ξανά μία ανάλογη ευκαιρία.
Η αδιάφορη Χετάφε άνοιξε το σκορ νωρίς, όμως ο Μπόρχα Ιγκλέσιας ισοφάρισε άμεσα (25’) και τα λεπτά άρχισαν να κυλάνε μαρτυρικά.
Ωστόσο, στο τέλος μίλησε εκείνος. Η σημαία. Το σύμβολο. Ο απόλυτος ήρωας της ομάδας, της πόλης. Το γκολ του Ιάγκο Άσπας δέκα λεπτά πριν το τέλος σφράγισε το 1-2, που έδωσε στην Θέλτα την 7η θέση και μαζί ένα εισιτήριο για το επόμενο Europa League.
Για το Βίγκο ήταν μία ιστορική στιγμή. Η ομάδα νοίκιασε ανοιχτό λεωφορείο και οι παίκτες παρέλασαν σε όλη την πόλη σαν να είχαν κατακτήσει κάποιον τίτλο. Μα, η επιστροφή στην Ευρώπη ήταν σαν τίτλος για την ομάδα της Γαλικίας που περίμενε αυτή την στιγμή 8 ολόκληρα χρόνια.
Στις 11 Μαΐου του 2017, η Θέλτα έμενε στο 1-1 στον ημιτελικό του «Ολντ Τράφορντ» με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έχανε την ευκαιρία για να προκριθεί σε έναν ιστορικό τελικό Europa League, πληρώνοντας το 0-1 του «Μπαλαΐδος».
Έκτοτε, ο σύλλογος πέρασε πολλά. Άλλαξε 10 προπονητές, κινδύνευσε ουκ ολίγες φορές με υποβιβασμό, τερμάτισε μόλις δύο φορές στο πρώτο μισό της βαθμολογίας της La Liga, ανακαίνισε το γήπεδο της άλλαξε προφίλ.
Το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, το πρώτο στο Βίγκο μετά από 8 χρόνια είναι λόγος για να σηκωθεί ολόκληρη η πόλη στο πόδι. Τόσα χρόνια, άλλωστε, περίμεναν αυτή τη στιγμή…
Πηγή: FORZA