Όταν σε πρωτοείδε η καρδιά του χτύπησε αμέσως δυνατά. Δεν ήξερε τι είναι αυτός ο χτύπος. Αυτό το δέσιμο της ψυχής. Το φτερούγισμα του μυαλού… Ήταν μικρός για να καταλάβει ότι έτσι νοιώθει όταν είναι καψούρης… Δεν ήξερε την λέξη αυτήν!
Και μετά όταν μεγάλωσε δίπλα σου και έζησε πλάι σου, ήσουν συνειδητά η καψούρα του, αλλά αυτήν την λέξη δεν την χρησιμοποιούσε.
Και όταν τα χρόνια πέρασαν: “Σε ΠΑΟΚ πολύ” της έλεγε και τον κοιτούσε σαν χαζή.
Την… έκανε για Λονδίνο το 97, και ακόμα τον περιμένει να γυρίσει πίσω, αφού αυτός της φώναζε “λιώμα θα γίνω πήρα πρόκριση μέσα στο Λονδίνο” και την έκανε για Μαδρίτη.
Επιστρέφοντας από την Φιλαδέλφεια περίμενε δαχτυλίδι και άλλα χρυσαφικά. Της έδωσε ραντεβού στον Λευκό Πύργο και μπροστά σε χιλιάδες κόσμο της έφερε μία Κουπάρα, να! Συνέχιζε να μην τον καταλαβαίνει…
Στην Τούμπα πήγανε μαζί και την άφησε κάπου εκεί σε κάποιο καρεκλάκι να κοιτάει με το στόμα ανοιχτό, αφού καρφώθηκε στο κάγκελο μετά το γκολ του ΓΧ στον τελικό…
Στην Τουρκία δε πήγε σε χανούμισσες όπως φοβόσουν. Τις χόρεψε όμως και τις 11 στην Πόλη. Τις έβγαλε γούστα… Την αγαπούσε αλλά η καψούρα του ήσουν εσύ…
Και αύριο Παρασκευή θα είναι εκεί. Δίπλα σου σε άλλη μία σημαντική στιγμή. Στο πλάι σου όπως πάντα. Θα ρθει να σε τιμήσει. Να δείξει την στήριξη του σε αυτούς που σε αποτελούν.
Στον τυπά που βάζει γκολ με την βοήθεια της μάνας του από ψηλά, την κοιτάει στον ουρανό και δακρύζει… Να τον καλωσορίσει ξανά. Να τον τιμήσει και να τον δοξάσει. Nα στείλει μήνυμα σε όσους ατίμασαν την σχέση τους τον προηγούμενο χρόνο.
Στον κύριο που δέχτηκε να έρθει από τα ξένα και από τα ψηλά. Τον Ολλανδό λέω… Που δεν είναι ιπτάμενος, αλλά θέλει να πετάξει μαζί σου στην κορυφή.
Στον άλλον τον κοντό που, γεννήθηκε, μεγάλωσε μαζί σου και παρόλο που σε άφησε, επέστρεψε με το κεφάλι κάτω και αυτός τον δέχτηκε για πάρτι σου παρόλο που πληγώθηκε.
Στον μικρό με τα τατουάζ. Τον τρελιάρη που έχει χτυπήσει το όνομα σου στα χείλη του.
Στον Βραζιλιάνο εκεί στα άκρα που χρόνια τώρα δεν μιλάει αλλά πράττει.
Στους νέους που ήρθαν. Στους άλλους παλιούς…
Ναι. Θα είναι σίγουρα εκεί. Πλάι σου από την πρώτη στιγμή. Με την ευχή ότι σε αυτό το ταξίδι θα είσαι και εσύ μαζί του. Ως το τέλος δίπλα του. Όπως αυτός για μια ζωή. Με την ελπίδα ότι αυτήν την φορά δεν θα τον αφήσεις κάπου στην μέση της διαδρομής να απορεί γιατί…
