Η ευρωπαϊκή πρόκληση σε συνδυασμό με την «απαίτηση» διατήρησης – και αύξησης – των «κεκτημένων» στο πρωτάθλημα δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την διατήρηση των περισσότερων παικτών από το περσινό παίκτες, αλλά οπωσδήποτε με ενίσχυση
Τα χαράς …ευαγγέλια για την παραμονή των Τσαϊρέλη, Μαργαρίτη, Χαραλαμπίδη και Δέδα δίπλα στους Κασελάκη, Λιάππη που είχαν συμβόλαια από πέρσι (οι έχοντες επίσης συμβόλαια Χρυσικόπουλος και Καλλές θα τα «λύσουν» οσονούπω) αλλά και δίπλα στους νεοποκτηθέντες Μπόγρη, Τσόχλα και τον υπό δοκιμή Βουτσίτσεβιτς προφανώς και θα ατονήσουν από τη Δευτέρα. Κι αυτό γιατί αρχίζει η δουλειά στην προετοιμασία, αλλά δεν έχουν λυθεί τα καίρια «ζητήματα» των «βασικών» παικτών.
Και αν όλο τον Ιούλιο και στο πρώτο 15νθήμερο του Αυγούστου ορισμένοι – εκτός από αυτούς που αντιλαμβάνονται τι «παίζεται» – «μαδούσαν την μαργαρίτα» με το «Λάζο», τώρα που βγήκε το «δεν μ΄ αγαπά» (και δεν θα μείνει στην ομάδα ο μέχρι πρότινος αρχηγός), ο ΠΑΟΚ χρειάζεται τέσσερις παίκτες για να συμπληρώσει τα κενά του. Ή ακριβέστερα για να καλύψει τις μεγάλες του αγωνιστικές ανάγκες…
Για να είμαστε όμως πιο συγκεκριμένοι, ο ΠΑΟΚ θέλει «άσο», θέλει «δυάρι», θέλει «5άρι» και χρειάζεται κι έναν ακόμη παίκτη «ρακέτας». Κι αν αυτός ο τελευταίος θα έχει μάλλον «συμπληρωματικό» ρόλο και σε αυτόν δεν είναι δυνατόν να επιλεγεί ο Χαριτόπουλος φερ΄ ειπείν που κάνει περισσότερο για …«βασικός» αλλά επί του παρόντος με Τσαϊρέλη και Μαργαρίτη μπορεί να γίνει «πολυτελής προσθήκη» έστω κι αν ρίξει αισθητά τις απαιτήσεις του, καλύτερο για τον ΠΑΟΚ θα είναι να αφήσει στην άκρη την υπόθεσή του. Όσο κι αν ο Τέλης Ζουρνατζίδης την «έβλεπε» τις προάλλες σαν μία κυρίαρχη επιδίωξη.
Επιστρέφοντας όμως στα «βασικά» ζητούμενα, πρέπει ο ΠΑΟΚ μετά από …πολλά χρόνια να βρει έναν «μαέστρο» στο «1». Έναν πλέϊ μέϊκερ που ζήλεψε σε όλες τις άλλες ομάδες και δεν τον είχε σχεδόν ποτέ, από την στιγμή που έφυγε ο Μουλαομέροβιτς. Εντάξει, είχε «άσους» περιοπής ο «Δικέφαλος», αλλά μάζεψε και πολλά «παλτά», όπως και «αμφιλεγόμενης» ποιότητας και ετοιμότητας πλέϊ μέϊκερ. Μα, αν τώρα θέλει να κάνει έστω κάτι στην Ευρώπη ή να συνεχίσει στην Ελλάδα την ανοδική του πορεία και να βρεθεί και στην 3η θέση, πρέπει να «σπρώξει» και ότι περισσότερο μπορεί από το κονδύλιο για τους ξένους και να πάρει εγγυημένο «άσο».
Αλλά και στο «2», όσο κι αν υπάρχει Χαραλαμπίδης εκεί, όσο κι αν αποκτήθηκε – για να κάνει την έκπληξη όπως πιστεύουν και ελπίζουν στο «παλατάκι» – ο Βουτσίτσεβιτς, απαιτείται ένας γκαρντ που θα «φορτώνει» με πόντους κάθε αντίπαλο. Αν θα είναι «2-1» ή «2-3», αυτό μάλλον έχει μικρότερη σημασία από το να βρεθεί ένας Αμερικανός που θα «εκτελεί» χωρίς …αναστολές. Και ο οποίος θα μπορεί να φοράει και την «μπέρτα» του ηγέτη, όταν δεν θα μπορούν οι άλλοι.
Συμπερασματικά, επειδή «Λάζος» γιοκ, αυτό ακριβώς που θα λείπει στην «ρακέτα» φέτος, θα πρέπει να το δώσουν οι δύο ξένοι γκαρντ που ήδη άργησαν να αποκτηθούν.
Και όσο για το «5άρι», εκεί τα πράγματα μπορούν να «παιχθούν» και με «ρίσκο». Ούτως ή άλλως το χρήμα δεν θα φθάσει για έναν νέο «Παπαδόπουλο» ούτε για οποιονδήποτε άνεργο «κατιμά» προσπάθησαν να «πασάρουν» οι ατζέντηδες. Είναι λοιπόν προτιμότερο να βρεθεί ένα νέο παιδί από το NCAA, με ενέργεια (γρήγορος, αλματερός, φιλόδοξος να πετύχει στην Ευρώπη) που θα κοστίζει και φθηνά για να συμπληρώσει το παζλ και να διεκδικήσει τις ευκαιρίες που (αναγκαστικά) θα πάρει. Κι ας μην είναι «σέβενφούτερ» (2.10μ.), ας είναι και λίγο κοντύτερος. Ψυχή αν έχει, δύναμη και προοπτική, μπορεί το «ρίσκο» να γίνει «λαχείο».
Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν ότι ο επίσημος ΠΑΟΚ θα αρχίζει πλέον ένα ντεμαράζ. Άργησε αρκετά, δεν έχει καταλήξει πουθενά, ο προπονητής ψάχνει για ποιοτικούς αλλά η ΚΑΕ δεν έχει ρευστό και το πρόβλημα διαιωνίζεται. Και προετοιμασία χωρίς τους βασικούς δεν έχει νόημα. Ειδικά φέτος που η δουλειά λόγω και Ευρώπης πρέπει να βγάλει «διπλά» αποτελέσματα.
«Τρεχάτε ποδαράκια» λοιπόν κι «ανοίξτε ματάκια» για να ανοίξουν και τα …χεράκια του κόσμου που θα κληθεί να πάρει διαρκείας και να στηρίξει!
