Το σκηνικό έμοιαζε ιδανικό. Ένα ηλιόλουστο Σάββατο του Αυγούστου, μια πόλη όμορφη όσο είναι μισοάδεια, άνθρωποι επιστρέφουν από τις παραλίες, το πρωτάθλημα για τον ΠΑΟΚ ξεκινούσε. Η ψυχολογία ανεβασμένη από την τελευταία μεταγραφή του Μίροσλαβ Στοχ, την απρόσμενη παρουσία της ομάδας στα πλέι-οφ του Champions League αλλά και το ραντεβού με την “πιασάρικη” Σάλκε. Νέα φανέλα, νέο σήμα, νέα ομάδα, νέος προπονητής, νέες προσδοκίες. Ποτέ ξανά τα τελευταία χρόνια, μια σεζόν δεν ξεκινούσε με τόσα όνειρα. Το ραντεβού ήταν για τις 21.30 στο γήπεδο της Τούμπας. Τι καλύτερο για ένα γλυκό καλοκαιρινό βράδυ…
Πάνω από 20.000 φίλοι του Δικεφάλου πήραν θέση στις κερκίδες. Η υποχρεωτική Ευρωπαϊκή οπαδική στέρηση στο παιχνίδι με τη Μέταλιστ, έκανε τη δίψα ακόμα μεγαλύτερη. Η θετική αύρα τυλίχτηκε και πάλι, μετά από καιρό, στην ατμόσφαιρα της Τούμπας. Τίποτα δε θα μπορούσε να χαλάσει τη γιορτή.
Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν τόσο καλός χθες. Για την ακρίβεια, δεν ήταν καν καλός. Τον παρέσυρε όμως το κλίμα. Και από αυτό δεν μπορεί να γλιτώσει κανένας αντίπαλος. Πόσο μάλλον η Ξάνθη. Η πρεμιέρα ήταν όπως ακριβώς την φανταζόταν ο καθένας. Μια ξεκούραστη καθαρή νίκη που συντηρεί την ελπίδα και μεγαλώνει την προσμονή για τη συνέχεια. Τι κι αν η εμφάνιση δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενες. Βρισκόμαστε μόλις στα μέσα Αυγούστου. Όπως άλλωστε είπε και ο Στέφενς μετά το παιχνίδι, οι νίκες χτίζουν αυτοπεποίθηση.
Σε καθαρά αγωνιστικά πλαίσια, ο ΠΑΟΚ δε με ικανοποίησε. Παραμένει εμφανής η δυσκολία που έχει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, ειδικά όταν ο αντίπαλος πρεσάρει ψηλά. Τα στόπερ, με την απουσία του Κατσουράνη, δεν είχαν την ικανότητα να μεταφέρουν το παιχνίδι στην επίθεση, ο Τζιόλης αναγκαζόταν να γυρίσει πολύ πίσω να πάρει τη μπάλα και η όλη διαδικασία “κολλούσε”. Προβληματική ήταν και η συνύπαρξη των Αθανασιάδη και Σαλπιγγίδη στο 4-4-2. Ή δεν ταιριάζουν ή απλά δεν ήταν το παιχνίδι που τους βοήθησε. Και οι δυο έβγαιναν συχνά εκτός περιοχής, και γίνονταν ουσιαστικα ακίνδυνοι.
Στα θετικά συμπεράσματα συμπεριλαμβάνεται η παρουσία του Στοχ στο πρώτο μέρος αλλά και η ηγετική ικανότητα του Λούκας. Η παρουσία των δυο κάνει και τον πλέον εθελότυφλο να καταλάβει πως ο Δικέφαλος έχει ανάγκη από παίκτες ποιότητας για να αλλάξει επίπεδο. Μόνο ο Στέφενς δε φτάνει… Ο πρώτος αποτελεί έναν έτοιμο Βιεϊρίνια που δε χρειάζεται να τον φτιάξεις από την αρχή. Όταν “μπολιάσει” με την ομάδα και συγχρονιστεί με τον Λίνο, θα δούμε θαύματα. Ο δεύτερος, παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα, πέτυχε ένα γκολ, έβγαλε δυο ασίστ, και θα μπορούσε να πιστωθεί και τρίτη, αν ο Αθανασιάδης δεν έστελνε την μπάλα στο δοκάρι στο 84′. Τι άλλο μπορούμε να κρατήσουμε; Τη θετική παρουσία του Σκόνδρα στο 20λεπτο που έπαιξε αριστερό μπακ, την εμφάνιση του Βίτορ που εμένα προσωπικά μου αρέσει και τις σταθερές αξίες του Τζιόλη και του Λάζαρ. Όσο για τον Λόπεθ; Πολύ νωρίς για να κριθεί λόγω του τραυματισμού που τον άφησε πίσω. Δεν μπορείς να τον πεις αρνητικό.
Και τώρα, σεντόνι… Κι επειδή πολλά ακούστηκαν, γράφτηκαν και διάφορες αμπελοφιλοσοφίες αναπτύχθηκαν για την απόφαση της Τετάρτης, ας βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Ο ΠΑΟΚ δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να διασφαλίσει το συμφέρον του, και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο. Κανείς (εκτός ομάδας) δε λυπήθηκε όταν ο Δικέφαλος τιμωρήθηκε με τη Μακάμπι λόγω Λιάσου Λουκά, κανείς δε λυπήθηκε όταν έβλεπε την άδεια Τούμπα με τη Μέταλιστ και κανείς δε θα λυπηθεί που θα δει το ίδιο σκηνικό άλλες δυο φορές. Έφταιγε, πλήρωσε και κάποιοι αντίπαλοι στάθηκαν τυχεροί και το εκμεταλλεύτηκαν. Τώρα ήταν η σειρά του ΠΑΟΚ να φανεί (παραδόξως πως…) τυχερός. Αν κάποιος εκτέθηκε, αυτή είναι η Uefa, που ασχολήθηκε με ένα θέμα που είχε προκύψει πέντε χρόνια πριν.
Μπορεί ο Δικέφαλος να περάσει τη Σάλκε; Σε τέτοια παιχνίδια, τον ΠΑΟΚ δεν τον φοβάμαι. Δε μου αρέσει όμως να λέω και μεγάλα λόγια. Αυτό για το οποίο, πάνω από όλα, χάρηκα με την πρόσφατη απόφαση της Uefa είναι πως η ομάδα θα συνεχίσει σίγουρα στην Ευρώπη. Ο,τιδήποτε παραπάνω, θα είναι ευπρόσδεκτο. Και όχι μόνο. Θα προκαλέσει πρόωρη εκτόξευση…
