Άργησε να πέσει στα χέρια μου. Η αιτία είναι τα 503 χιλιόμετρα απόστασης. Με το που άνοιγες το φάκελο μύριζε ακόμα… καινουργίλα, έστω και αν με τα δημοσιογραφικά δεδομένα ακόμα κι αν περάσει μία μέρα κυκλοφορίας, ένα έντυπο έχει μπαγιάτικα νέα και χρησιμεύει μόνο για… να τυλίγει ψάρια!
Γυαλιστερό χαρτί, μοντέρνο lay-out, έξυπνο στήσιμο, 66 (!) «ρουφηχτερές» σελίδες τίγκα στην δημοσιογραφική δουλειά. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Το match-programme που εγκαινίασε κυκλοφοριακά ο ΠΑΟΚ στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από αυτά που βγάζουν ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, θα μπορούσε να σταθεί για πλάκα στα κορυφαία ματς των θηρίων που συμμετέχουν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, τα οποία ντρέπεσαι να πιάσεις στα χέρια σου!
Παύση. Ο λόγος πάει στον Στέφανο Αθανασιάδη. Του ζήτησαν να γράψει κάτι. Τα λόγια του ήταν πιο εύστοχα κι από το καλύτερο πλασέ του! Τα δανείζομαι: «Ο ΠΑΟΚ είναι ένα συναρπαστικό σωματείο με πολλές ιδιαιτερότητες, μοναδικό νομίζω στην Ελλάδα, ίσως και παραπέρα. Ο ΠΑΟΚ που ξέραμε όλα αυτά τα χρόνια, αλλάζει και το νιώθουμε πρώτοι από όλους οι ποδοσφαιριστές. Για χρόνια πολλά ακούγαμε τους ξένους συναδέλφους μας να μας περιγράφουν με θαυμασμό τις συνθήκες δουλειάς στο εξωτερικό. Σήμερα η δική μας ομάδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές.».
Τον παίρνει τον Κλάους να μιλήσει για τον ΠΑΟΚ που αλλάζει. Τα έζησε από πρώτο χέρι. Τα λόγια του δεν είναι… σάλια. Είναι η αλήθεια. Μερικές σελίδες πιο κάτω μία φωτογραφία με τα νέα… διαστημικά αποδυτήρια της «Τούμπας», βαμμένα στα ασπρόμαυρα, με τα μπάκετ-αγωνιστικά καθίσματα και το όνομα του κάθε παίκτη πάνω από κάθε ένα! Τα πάντα αλλάζουν. Η εικόνα της καλλωπισμένης Τούμπας δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν, όπου κυριαρχούσε το «Τούμπα, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ».
Ότι κι αν ακουμπήσεις θα μυρίσεις τον άνεμο της αλλαγής. Το αναβαθμισμένο σάιτ της ΠΑΕ, με καινοτομίες όπως τα βίντεο από τις προπονήσεις. Η ανακατασκευασμένη μπουτίκ, με τις νέες πολυτελείς εμφανίσεις. Το νέο εκπληκτικό λεωφορείο το σχέδιο του οποίου αποφασίστηκε με… παοκτσήδικες εκλογές. Τα πανάκριβα (140.000 ευρώ) μηχανήματα αξιολόγησης VIS Track που έφερε πρώτος ο ΠΑΟΚ στην Ελλάδα προσφέρουν ατελείωτα στοιχεία μέχρι και για κάθε… αναπνοή κάθε παίκτη, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε ματς.
Στα γραφεία αποκλείεται πια το φαξ να είναι χαλασμένο. Η εταιρική δομή επιτάσσει πια τεχνοκρατικές προσλήψεις ανεξαρτήτως φρονημάτων. Οι ακαδημίες (τουλάχιστον σε έμψυχο δυναμικό) δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων.
Ο ΠΑΟΚ είναι πανταχού παρόν. Αποτελεί πια φαινόμενο στα social media. Πρωτοπορεί με το πρόγραμμα action aid, δίνοντας το 10% των εισπράξεων κάθε εντός έδρας ματς σε οικογένειες με παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Ξεφεύγει από τα στενά επίπεδα μιας ομάδας, μπαίνει πια σε κάθε σπίτι, χτυπάει την πόρτα χωρίς να ντρέπεται μήπως δεν του ανοίξουν. Γίνεται ξανά στάση ζωής, υλοποιεί και πρακτικά το ιδεολογικό του φορτίο.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Μπορεί και προαναγγέλλει σχέδια για νέα Τούμπα, νέο υπερπολυτελές προπονητικό κέντρο και να δεσμεύεται για επενδύσεις που όμοιες της δύσκολα συναντάς στο σύγχρονο ελληνικό επιχειρείν.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Μπορεί να βάζει πια τους δικούς του όρους στην αποπληρωμή (προσοχή: αποπληρωμή όχι σβήσιμο) των δικών του χρεών. Τα στελέχη του μπορούν πια να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια ομάδων όπως η Τότεναμ ως εκλεκτοί καλεσμένοι και όχι ως κουρελήδες τουρίστες για να φρεσκάρουν τα μάτια τους με τις τελευταίες λέξεις της μόδας. Μπορούν να κλείνουν ραντεβού με επικοινωνιακούς κολοσσούς όπως η IMG και να μην ντρέπονται να εκφράσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια τους επειδή έρχονται από το… Ελλάντα.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Είναι σε θέση να έχει στον πάγκο του, τον ακριβότερο προπονητή της ιστορίας του, με βιογραφικό που μοιάζει με τόμο εγκυκλοπαίδειας. Είναι σε θέση να έχει ρόστερ που όταν παίζουν εθνικές ομάδες, ερημώνει η Νέα Μεσήμβρια.
Δεν μιλάμε πια για βήματα προόδου, μα για άλματα. Στην εξελικτική του διαδικασία ως ποδοσφαιρικός οργανισμός ο ΠΑΟΚ τρέχει πια με ταχύτητες Μπολτ. Είναι ο κόσμος του έτοιμος να ακολουθήσει στους ίδιους ρυθμούς; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Φτάσαμε στο σημείο νίκες επί του Παναθηναϊκού να μην πανηγυρίζονται, να αντιμετωπίζονται με γκρίνια, λες και όλοι ήταν χορτάτοι από δαύτες.
Καταλαβαίνω. Ο κόσμος θέλει κούπες και τις θέλει τώρα. Η Μάντσεστερ των Αράβων έκανε τέσσερα χρόνια να δει τίτλο, η Παρί Σεν Ζερμέν είδε την Μονπελιέ να της παίρνει την μπουκιά από το στόμα την πρώτη χρονιά, η Ανζί διαλύθηκε στα εξ’ ων συνετέθη. Για να φτάσουν τα χέρια να γίνουν γερά ώστε να σηκώνουν κούπες, πρέπει πρώτα να δυναμώσει ο κορμός. Ο ΠΑΟΚ ακόμα είναι στα μπετά. Τα θεμέλια που βάζει δείχνουν να είναι το πιο στέρεα της ιστορίας του. Ο ΠΑΟΚ εξελίσσεται. Ωριμάζει. Ας το κάνουμε κι εμείς μαζί του…
