Δεν έχει σημασία αν φορούσε πορτοκαλί φανέλα και όχι ασπρόμαυρη. Αν είναι 5 χρόνια μεγαλύτερος από τότε όταν ήρθε. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία ποια η αγωνιστική του κατάσταση ούτε και ότι έχει μόλις δύο παιχνίδια φέτος και ελάχιστα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο… Ούτε ότι μπορεί και να μην παίξει άλλο ματς. Καμία σημασία.
Και τσάμπα χάνουν χρόνο όσοι τον έχουν “άχτι” και τολμούν να γράψουν ότι δεν ήταν καλός στη Καρδίτσα (λες και οι υπόλοιποι πετούσαν στην χειρότερη φετινή εμφάνιση της ομάδας). Τσάμπα… Ας ήταν και ο χειρότερος παίκτης. Ε και; Και τώρα τι; Δεν τον πιάνει τίποτα τον Γκαρσία. Και τι να τον πιάσει. Πως να πιάσει κάτι κάποιον που έχει φύγει χιλιόμετρα μπροστά…;
Κανείς δεν μπορεί να σβήσει αυτό που μεταδίδει. Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει την ιστορία, το παρελθόν. Κανείς δεν μπορεί να αλλοιώσει τα δεδομένα, να διαστρεβλώσει την αλήθεια και όσες φορές το κάνανε ξεφτιλίστηκαν.
Από τον πρώτο καιρό προσπάθησαν να τον βγάλουν ότι είναι βάρος στην ομάδα. Από τότε που τον κατηγόρησαν ότι είναι “κακό παιδί και παίρνει συνέχεια κόκκινες κάρτες” μέχρι και τότε που εφηύραν διάφορες ατάκες βλακείας για τις αγωνιστικές του ικανότητες!
Τότε έπαιζε και απαντούσε στο γήπεδο. Τώρα δεν παίζει. Θα μπορούσε να είναι ευάλωτος και οι στημένες κριτικές, οι κριτικές ζήλιας και φθόνου, για ένα ματς της πλάκας σε ένα γήπεδο της πλάκας για έναν παίκτη που είναι πλέον μιας ηλικίας και δεν έχει ματς στα πόδια του, να του έκαναν κακό. Όμως για αυτόν περνάνε και δεν ακουμπάνε. Διότι αυτός δεν είναι ένας απλός παίκτης. Ένας που ήρθε, πέρασε και δεν ακούμπησε. Όπως τόσοι και τόσοι. Οπως το περσινό “πιόνι”, ένας ακόμα περαστικός που προσπάθησε να τον “καθαρίσει” με ανεπιτυχία.
Είναι ο ένας, ο μοναδικός ο Πάμπλο Γκαρσία! Και θα σας… νικάει και από τον καναπέ του. Τον Γκαρσία δεν μπόρεσαν να νικήσουν τόσοι και τόσοι…
Και ούτε ποτέ θα τον νικήσουν. Και αν πέρσι τον κάνανε να “δακρύσει” αυτός είναι πάλι εδώ. Και είναι τιμή για τον ΠΑΟΚ που ίσως κλείσει την καριέρα του φορώντας την δοξασμένη ασπρόμαυρη φανέλα του. Εστω και αν αυτή έγινε πορτοκαλί. Διότι πολύ απλά όταν έβλεπες την ομάδα, οι παίκτες σου θύμιζαν την Εθνική Ολλανδίας, εκτός από έναν: Από αυτόν. Αυτός έμοιαζε σαν το αλάνι στο πέταλο τη δεκαετία του 80′ με το φλάι ανάποδο που “πέθαινε” για τον ΠΑΟΚ και δεν μάσαγε από τίποτα και από κανέναν…
