Τα πτυχία είναι ωραία για να τα κορνιζάρεις, να βγαίνεις φωτογραφίες μαζί τους, να θυμάσαι πως κάποτε υπήρξες φοιτητής. Είναι ωραία ως χαρτιά, αλλά δεν σου βρίσκουν από μόνα τους δουλειά, ούτε παίζουν μπάλα. Τις περισσότερες από τις σπουδές, τις γραμματικές γνώσεις και όλα τα άλλα καλούδια που κοσμούν το βιογραφικό του (υποψήφιου ακόμα) προέδρου του Π.Α.Ο.Κ. κ. Ιάκωβου Αγγελίδη, πιθανότατα θα τα έχετε ήδη διαβάσει κάπου αλλού. Αυτό που λείπει είναι να μάθουμε την ποδοσφαιρική του διαδρομή. Την… μπαλίτσα, που έπαιξε ευρισκόμενος επί μία πενταετία στο γενικό κουμάντο της Μακάμπι Τελ-Αβίβ. Χάρη στην βοήθεια Ισραηλινών δημοσιογράφων που σκάλισαν τα αρχεία τους και βρήκαν παλιές του συνεντεύξεις, το inpaok θα προσπαθήσει να σκιαγραφήσει το προφίλ του Κύπριου παράγοντα, να σκανάρει την φιλοσοφία του, να δώσει φως στο αθλητικό του επιχειρείν. Όσο περισσότερο σκαλίζαμε το θέμα, τόσες περισσότερες ομοιότητες βρίσκαμε ανάμεσα στα πρώην και τα νυν του «αφεντικά».
Έτσι εξηγούνται πολλά…
ΜΙΤΣ… ΣΑΒΒΙΔΗΣ!
Η σημαντικότερη επαγγελματική γνωριμία του Ιάκωβου Αγγελίδη είναι αυτή που του ανοίγει την πόρτα προς το χώρο του ποδοσφαίρου. Επί σειρά ετών αποτελεί στρατηγικό επιχειρηματικό σύμβουλο του Μιτς Γκόλντχαρ, ενός βαθύπλουτου Καναδoύ επιχειρηματία (η περιουσία του υπολογίζεται από το έγκυρο οικονομικό περιοδικό Forbes στα 2 δις δολάρια), μόνιμου κάτοικοι Καναδά, ο οποίος έκανε τα… χοντρά φράγκα χάρη σε αγοροπωλησίες εμπορικών κέντρων. Η πολύχρονη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα τους, γίνεται σταδιακά φιλική.
Όπως ο ίδιος Αγγελίδης εξομολογείται: «Αρκούσε ένα απλό τηλεφώνημα του Μιτς τον Αύγουστο του 2009 για να με πείσει να πάρω την οικογένεια μου και να μετακινηθώ στο Ισραήλ για να αναλάβω την Μακάμπι Τελ-Αβίβ. Το όραμα του για την ομάδα και γενικά για το ποδόσφαιρο ήταν αυτό που με έπεισε από την πρώτη στιγμή».
Οι ομοιότητες του Μιτς Γκόλντχαρ με τον Ιβάν Σαββίδη είναι αρκετές. Ο Γκόλντχαρ μένει εκτός Ισραήλ και θέλει έναν έμπιστο συνεργάτη του να είναι το αυτί και το μάτι του μες την ομάδα. Όχι όποιον κι όποιον, μα κάποιον που έχει αποδείξει την ικανότητα του ως στρατηγικός σύμβουλος.
Η Μακάμπι Τελ-Αβίβ είναι η πρώτη ενασχόληση του Γκόλντχαρ με το ποδόσφαιρο. Μπαίνει φουριόζος. Στην αρχή σκορπά λεφτά, μα κάνει λάθη. Οι πληροφορίες για τον χαρακτήρα του είναι διφορούμενες. Αν δεν τον ξέρεις, δύσκολα θα καταλάβεις ότι είναι δισεκατομμυριούχος. Είναι απλός, πρόσχαρος, εύθυμος, κοινωνικός, αυτό που λέμε ωραίος τύπος. Συνάμα όμως υπάρχουν άλλοι που τον χαρακτηρίζουν ως μεγαλομανή, υπερφίαλο, κυκλοθυμικό, υπερσυγκεντρωτικό και άνθρωπο που παρασύρεται από τα έντονα συναισθήματά του. Στο Ισραήλ όμως υπάρχει μία έκφραση για τους ανθρώπους που πάνε κάπου για να μείνουν. Λένε πως… έχουν μεγάλο φιτίλι. Κι ο Γκόλντχαρ έχει πάει εκεί για να χτίσει κάτι με βαθιές ρίζες, με μακροπρόθεσμο πλάνο.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ… ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ
Οι πρώτοι αντιρρησίες λένε πως ούτε αυτός, ούτε ο Αγγελίδης έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο, όμως παραλαμβάνουν μία άρρωστη ομάδα με 18 πρωταθλήματα, η οποία όμως έχει να πάρει τίτλο από το 2002 (επτά χρόνια). Στα τρία πρώτα χρόνια, ο Γκόλντχαρ ξοδεύει όσα η Μακάμπι δεν είχε ξοδέψει με τις προηγούμενες ιδιοκτησίες τα προηγούμενα 20 χρόνια. Είναι όμως σαν να ρίχνει λεφτά στην… τουαλέτα. Κάνει τα κλασικά λάθη, διάγει τις κλασικές παιδικές ασθένειες των νέων προέδρων. Στα τρία πρώτα χρόνια, η Μακάμπι Τελ-Αβίβ προβαίνει σε 7 αλλαγές προπονητών! Ακόμα και σήμερα, ο Αγγελίδης εξομολογείται πως αυτή η τακτική είναι ένα από τα λάθη που έγιναν. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
ΟΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Αγγελίδης στην Μακάμπι Τελ-Αβίβ ήταν μία ενδελεχής έρευνα αγοράς. Η «ανατροφοδότηση» (feedback) είναι από τις αγαπημένες του λέξεις. Το ίδιο και η αλληλεπίδραση. Θέλει να πιάνει τον παλμό του κόσμου. Οι δημοσκοπήσεις του είπαν πως το 23% του πληθυσμού του Ισραήλ υποστήριζε την (ποδοσφαιρική) Μακάμπι Τελ-Αβίβ, όμως βλέπει μικρό αριθμό συσπείρωσης, εμπορικής τους εκμετάλλευσης και ικανοποίησης από το επίπεδο παροχών που τους παρέχει ο σύλλογος. Μία από τις πρώτες του κινήσεις ήταν η αναβάθμιση της επίσημης ιστοσελίδας, η είσοδος της Μακάμπι στον κόσμο των social media, η δημιουργία μπουτίκ με δεκάδες πρωτότυπα προϊόντα που προσωποποιούσαν την σχέση οπαδού-ομάδας. Πιστεύει ότι «αν μπορούμε να παρέχουμε αθλητικές επιτυχίες σε τακτικές βάσεις κάθε χρόνου, τότε μόνο μπορούμε να αυξήσουμε τα εμπορικά μας έσοδα από τον κόσμο». Σε όλα αυτά ήταν πρωτοπόρος στο Ισραήλ. Έφτιαξε νέα, μοντέρνα γραφεία για τον σύλλογο, ζήτησε και πέτυχε αναβάθμιση των προπονητικών εγκαταστάσεων με νέα μηχανήματα και νέα γήπεδα με συνθετικό χλοοτάπητα και ανακαινισμένες κτιριακές εγκαταστάσεις και έδωσε έμφαση σε πράγματα που δεν ήταν στην μόδα μέχρι τότε στο Ισραήλ.
Η ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΤΥΠΟ
Σε δύο διαφορετικές του συνεντεύξεις ο Αγγελίδης έχει πει ότι εμπνέεται από το παράδειγμα δύο σύγχρονων ομάδων. Σε ότι αφορά το εμπορικό κομμάτι: «Το μοντέλο που θέλουμε να ακολουθήσουμε είναι η Μπενφίκα, που έσπασε το ρεκόρ εισόδων της. Με την πάροδο των ετών βοήθησε να μεγαλώσει η πορτογαλική αγορά και να εξελιχθεί και η ίδια αγωνιστικά και από πλευράς επιτυχιών. Το Ισραήλ δεν είναι Πορτογαλία, αλλά υπάρχει χώρος για ανάπτυξη της αγοράς. Αν θέλεις να μεγαλώσεις την αξία του ακινήτου που έχεις, πρέπει υποχρεωτικά να αναβαθμίσεις την γειτονιά.». Σε ότι αφορά το αγωνιστικό προφίλ πρότυπο είναι το όμορφο ποδόσφαιρο: «Σίγουρα η παρουσία του Όσκαρ και του Τζόρντι στην Μακάμπι έχει σαν σκοπό να περάσει στην ομάδα την αγωνιστική φιλοσοφία της Μπαρτσελόνα. Θέλουμε όλες οι ομάδες του συλλόγου να παίζουν με το ίδιο σύστημα και την ίδια φιλοσοφία και αυτή να την διαταράσσεται από την αλλαγή ενός προπονητή. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο στο γήπεδο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα προφίλ συλλόγου που θα ταιριάζει με τις αξίες της Μακάμπι. Θέλουμε να καλλιεργούμε στις υποδομές μας τους δικούς μας ποδοσφαιριστές, που θα έχουν ήθος και θα έχουν από μικροί τα ιδανικά που πρεσβεύει η Μακάμπι». Στην πραγματικότητα, ο κρυφός του πόθος ήταν να δει μία μέρα την ποδοσφαιρική Μακάμπι Τελ-Αβίβ να ξεπερνά σε κύρος, επιτυχίες, εμπορικότητα την μπασκετική. Το ταβάνι, το είχε θέσει πολύ, πολύ ψηλά…
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΡΟΪΦ
Πριν ο Αγγελίδης κατέβει στο Ισραήλ, η θέση του τεχνικού διευθυντή ήταν άγνωστη στο εκεί ποδόσφαιρο. Αυτός ήταν ο πρώτος που τόλμησε να την εισάγει, φέρνοντας τον Τζόρντι Κρόιφ με τον οποίο είχε συνεργαστεί στην Κύπρο. Αυτός έφερε στην θέση του τεχνικού τον Όσκαρ Γκαρσία και μετά από 10 άτιτλα χρόνια η Μακάμπι πήρε πρωτάθλημα. Η φιλοσοφία του όμως έχει ενδιαφέρον; «Ο Τζόρντι και ο Όσκαρ δεν θα μείνουν μαζί μας για πάντα. Το ξέρουμε. Ήρθαν για να πετύχουν στην καριέρα τους και αν βρούνε κάτι καλύτερο θα αποχωρήσουν. Εμείς θέλουμε στο σύστημα μας, άτομα που είναι πεινασμένα για να αναρριχηθούν. Θέλω όλοι στην Μακάμπι να κοιτάξουνε να εκπαιδευτούν και να μάθουν από αυτούς τους ανθρώπους. Καμία ομάδα δεν γίνεται να εξαρτάται από μερικά πρόσωπα, πρέπει να εξασφαλίσουμε, ότι σταδιακά θα παράγουμε τα δικά μας στελέχη». Σήμερα, ο Αγγελίδης θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα αυτό. Η σχέση του με τον Κρόιφ παραμένει εξαιρετική, δεν είναι τυχαίο πως μετά από ένα διάλλειμα στην Αγγλία (Μπράιτον), ο Όσκαρ Γκαρσία επέστρεψε ξανά το καλοκαίρι στην τεχνική ηγεσία της Μακάμπι. Πιστός στην λειτουργία της ιεραρχίας, θεωρούσε ότι ο προπονητής πρέπει να παίρνει τρία «ναι» (τεχνικού διευθυντή, δικού του, ιδιοκτήτη), όμως πάνω από όλους ήταν αυτό που έλεγε ο Μιτς. Τα τελευταία τρία χρόνια έφερε στο Τελ-Αβίβ μεγάλες προσωπικότητες (Όσκαρ Γκαρσία, Πάουλο Σόουζα), κάποια στιγμή μίλησε με τον Ότμαρ Χίτσφελντ, αλλά ποτέ του δεν απαξίωσε τους ντόπιους προπονητές. Τουλάχιστον στα λόγια…
Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ Μ.Μ.Ε
Από τους Ισραηλινούς δημοσιογράφους ο Αγγελίδης παρομοιάζεται με ένα καλό παίκτη πόκερ. Δύσκολα θα διαβάσεις το φύλλο του, συνήθως μπορεί και κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά του. Είναι ψύχραιμος και καλός χειριστής του λόγου, ντριμπλάρει με ευκολία και αν χρειαστεί πετά και την μπάλα στην κερκίδα για καθυστερήσεις. Χαρακτηρίζεται καταρτισμένος, τεχνοκρατικός και ετοιμόλογος. Αναβάθμισε σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις με τους δημοσιογράφους, αλλά και τις παροχές προς αυτούς, έχοντας ένα ρητό: «Τα κουτσομπολιά δεν πρέπει να έχουν θέση στους δημοσιογράφους που ασχολούνται με την ομάδα. Δεχόμαστε την κριτική, όχι όμως και αυτού του είδους την κουτσομπολίστικη δημοσιογραφία».
ΟΠΑΔΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ
Ως σωστός τεχνοκράτης πιστεύει πολύ στα έσοδα από την Matchday, αλλά και στην αύξηση των εισιτηρίων από την διεύρυνση του κοινού :«Στόχος μας είναι να φέρουμε στο γήπεδο περισσότερες οικογένειες. Στο Ισραήλ πιστεύουν ότι το γήπεδο δεν είναι ασφαλές μέρος για να φέρουν την γυναίκα και τα παιδιά τους. Θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό. Γι’ αυτό τους ζητάμε πλέον να έρχονται πολύ νωρίτερα στο γήπεδο και έχουμε πολλές δραστηριότητες και παιχνίδια που τους δίνουν την δυνατότητα να συμμετέχουν, να περνάνε καλά και να κερδίζουν δώρα». Πριν αναλάβει την Μακάμπι τα εισιτήρια διαρκείας έφταναν τις 4.500 και επί των ημερών του σταθεροποιήθηκαν σε ένα νούμερο κοντά στις 10.000 κάτι που εξασφάλιζε πως το «Μπλούμφιλντ» (14.143 θέσεων) ήταν πάντα γεμάτο. Επί των ημερών του βελτιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι παροχές στον φίλαθλο με πληθώρα βελτιωτικών έργων (πρόσβαση, πάρκινγκ, μαγαζιά, καθίσματα, τουαλέτες) και πατάχθηκαν οι σκληροπυρηνικοί, οι οποίο στο παρελθόν είχαν προκαλέσει προβλήματα βίας ή συμπεριφοράς με ακραία ρατσιστικά συνθήματα. Αυτοί κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν από το γήπεδο!
ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ
Ο μεγάλος του καημός και συνάμα το μεγάλο του όνειρο ήταν η δημιουργία ενός μεγάλου σύγχρονου γηπέδου: «Το Μπλούμφιλντ είναι φανταστικό και έχει υπέροχη ατμόσφαιρα, όμως το ποδόσφαιρο κινείται προς τα εμπρός και θέλουμε ένα δικό μας σπίτι που θα αυξήσει τα εμπορικά μας κέρδη, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, θέλουμε βοήθεια». Ο Αγγελίδης έβλεπε με παράπονο τον Δήμο του Τελ-Αβίβ να αβαντάρει την μπασκετική ομάδα και να της επιτρέπει να κάνει ότι βελτιώσεις θέλει στην Nokia Arena, όχι όμως και την ομάδα ποδοσφαίρου, παρότι και τα δύο γήπεδα ήταν στην κατοχή του και το έλεγε σε κάθε περίσταση. Συνάμα έβλεπε με… ζήλια την Μακάμπι Χάιφα να έχει έτοιμο νέο υπερπολυτελές γήπεδο που θα απογείωνε τα έσοδα και την δυναμική της. Απείλησε πολλάκις να πάρει την Μακάμπι από το Τελ-Αβίβ και να δίνει τα εντός έδρας ματς στο γήπεδο της Πετάχ Τίκβα, όμως το θέμα νέου γηπέδου που χειρίστηκε ήταν πολύπλοκο με δυσκολίες στην εξεύρεση χώρου, χορηγών και χρηματοδότησης. Πάντως εμπειρία έχει από τέτοιο θέμα και θα του χρειαστεί στον Π.Α.Ο.Κ.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ
Παρότι ο Γκόλντχαρ δεν ήξερε τι είχε, ο Αγγελίδης ποτέ του δεν του ζήτησε να το παίξει Αμπράμοβιτς: «Ξέρουμε ότι η ομάδα είναι μία επιχείρηση και σχεδιάζουμε καιρό το πώς πρέπει να λειτουργεί. Ακολουθούμε πιστά τους κανόνες της ΟΥΕΦΑ, πρόθεση μας είναι να έχουμε μία επιτυχημένη ομάδα, που θα έχει ως πρώτο στόχο να παίρνει κάθε χρόνο το πρωτάθλημα, μετά να προχωράει στην Ευρώπη, με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό», έχει δηλώσει.
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ
Μέσα στους βασικούς πυλώνες της οικονομική του πολιτικής ήταν η διαχείριση των τηλεοπτικών εσόδων. Η θέση του Αγγελίδη στο θέμα, ξεκινούσε από την αρχή της αναλογικότητας: «Θέλουμε να διασφαλιστεί η ορθή κατανομή των χρημάτων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις διαφημίσεις. Σίγουρα η Μακάμπι, ως πιο εμπορικός σύλλογος θέλει να πάρει ένα μεγαλύτερο μερίδιο αυτού του κέρδους, όμως δεν θέλουμε τα μικρά κλαμπ να πάρουν λιγότερα από όσα αξίζουν. Μόνο αν τηρηθεί δίκαια αυτή η αρχή θα βοηθήσουμε τους μικρούς συλλόγους και κατ’ επέκταση την εμπορικότητα του προϊόντος».
ΧΟΡΗΓΟΙ
Δεν αρνείται ότι στους πρώτους μήνες του στην Μακάμπι Τελ-Αβίβ, ο μόνος χορηγός της ομάδας ήταμ η… τσέπη του Μιτς Γκόλντχαρ που έλυνε όλα τα προβλήματα. Στην συνέχεια όμως ο Αγγελίδης προσπάθησε να πουλήσει το προϊόν ποδόσφαιρο σε χορηγούς, κάτι όχι και τόσο εύκολο, αφού το πρωτάθλημα του Ισραήλ είχε την φήμη του… όχι και τόσο αξιοκρατικού. Στην αρχή ομολογεί ότι απέρριψε προσβλητικές προτάσεις για διαφήμιση στην φανέλα ύψους 400.000 δολαρίων μέχρι να βρει αυτό που ήθελε. Ψάχνει συνεχώς την αγορά, άλλαξε τέσσερις φορές σε ισάριθμα χρόνια την εταιρία που έντυνε την ομάδα, οργάνωσε ένα μικρό δίκτυο σταθερών χορηγών γύρω από την ομάδα, κάτι πρωτόγνωρο για το Ισραήλ.
ΒΕΝΤΕΤΙΛΙΚΙΑ ΤΕΛΟΣ
Ένα από τα πράγματα που έμαθε από τον «φίλο» του Μιτς Γκόλντχαρ είναι πως η ομάδα πρέπει να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της απέναντι στους παίκτες και εκείνοι αυτόματα να είναι αφοσιωμένοι, πειθαρχημένοι και σωστοί επαγγελματίες απέναντι στην ομάδα. Παλιότερα, οι φίρμες έκαναν ότι ήθελαν στα αποδυτήρια. Ο Βόσνιος μέσος Χάρις Μεντούνγιανιν που είχε γίνει η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου, πρόλαβε κι «έφαγε» ένα προπονητή, όμως δεν έβαλε μυαλό και δόθηκε στην Γκαζιαντέπσορ. Ο Αγγελίδης δεν δίστασε (κατ’ εντολή του Γκόλντχαρ) αρχικά να μοιράσει γενναίο πρόστιμο και εν συνεχεία να διώξει τον πολύ δημοφιλή επιθετικό Ελιράν Ατάρ (πρώτος σκόρερ πρόπερσι), ο οποίος είχε πετάξει μπουκάλι σε οπαδούς της Χάιφα και είχε τσακωθεί με συμπαίκτη του. Η σωστή συμπεριφορά των παικτών ήταν ένα αδιαπραγμάτευτο θέμα στην διοίκηση Αγγελίδη.
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ…
Πιθανώς θα διαβάσατε πως η αποχώρηση του Ιάκωβου Αγγελίδη ήταν ένα πραγματικό σοκ για τα Μ.Μ.Ε του Ισραήλ, που αποχαιρέτισαν έναν άνθρωπο που σύμφωνα με δικά τους γραφόμενα: «πήρε δύο πρωταθλήματα, είχε δύο φορές πορεία στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, μα το σημαντικότερο: αναβάθμισε τον σύλλογο οργανωτικά και εμπορικά σε ευρωπαϊκά πρότυπα, βελτίωσε το προφίλ του, την σχέση του με τον κόσμο και τους δημοσιογράφους, εισάγοντας πολλές καινοτομίες στην χώρα». Αντί επιλόγου τα λόγια αποχαιρετισμού του καλού του φίλου Μιτς Γκόλντχαρ: «Ο Jack είχε τα υψηλότερα πρότυπα όσον αφορά τις αξίες και την ηθική. Τα πρότυπα αυτά θα συνεχιστούν και χωρίς τον ηγετικό του ρόλο που είχε αυτά τα 5 χρόνια και έφεραν σημαντική πρόοδο στην οικοδόμηση της Μακάμπι από τα θεμέλια ως την κορυφή. Είμαι πεπεισμένος και δεν είμαι ο μόνος πως η επιτυχία μας, συμπεριλαμβανομένων και των δύο πρωταθλημάτων δεν θα είχαν έρθει χωρίς την τεράστια συμβολή του. Ο Jack είναι και στενός προσωπικός φίλος και ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να μοιραστώ τα τελευταία 5 χρόνια την Μακάμπι με αυτόν. Γι’ αυτό θέλω να σε ευχαριστήσω τόσο προσωπικά, όσο και εκ μέρους όλης της Μακάμπι. Καλή τύχη στην νέα σου θέση ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος στον ΠΑΟΚ. Είμαι σίγουρος ότι θα πετύχεις και στην νέα σου θέση και θα το κάνεις με την ακεραιότητα που έδειξες στην Μακάμπι!».
