Ο Εργκούς Κάτσε και ο Κρίστι Κιόσε έκαναν από κοινού τον απολογισμό του βασικού σταδίου προετοιμασίας του ΠΑΟΚ στην Ολλανδία
-Εργκούς, το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν είχε αρκετές νίκες στα φιλικά, ακόμη και όταν ήταν καλύτερος, σας απασχολεί;
“Τα φιλικά για μας είναι σαν προπόνηση. Προσπαθούμε να κάνουμε αυτά που ζητά ο προπονητής. Κάνουμε μια νέα αρχή και έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας. Και όπως είπα πριν πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να δημιουργήσουμε μια καλή ομάδα”.
-Ο ΠΑΟΚ που χτίζεται τώρα είναι μία καινούργια ομάδα. Τι πιστεύεις γι’ αυτήν;
“Έχουμε πολλούς νεαρούς και πάμε να κάνουμε μια νέα αρχή. Ξεκινάμε μια νέα προσπάθεια και με δουλειά και υπομονή πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια καλή ομάδα”.
-Με τη φυγή τόσων παικτών το βάρος πέφτει σε παιδιά σαν και σένα που καθιερωθήκατε τα προηγούμενα χρόνια στην ομάδα. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό το πράγμα;
“Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε αυτούς που επέστρεψαν από δανεισμό ή έρχονται από τη Β΄ ομάδα. Τα ίδια περάσαμε και εμείς. Είναι δύσκολο γιατί ο ΠΑΟΚ είναι μια μεγάλη ομάδα. Υπάρχει έντονος συναγωνισμός και μεγάλη πίεση και μόνο με δουλειά μπορείς να φτάσεις ψηλά”.
-Χρήστο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κόπωση ή προσαρμογή;
“Πιστεύω πως είναι η κόπωση. Και αυτό γιατί είναι πιο κουραστικό να προπονείσαι με παίκτες που είναι πιο έμπειροι από σένα. Αυτό από μόνο κάνει πιο σκληρή την προετοιμασία. Ωστόσο προσπαθώ να αντεπεξέλθω όσο το δυνατόν καλύτερα”.
-Ήταν σκληρή η προετοιμασία;
“Η αλήθεια είναι πως ήταν η πιο δύσκολη προετοιμασία που έχω κάνει ποτέ. Και πέρσι ήταν δύσκολη αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μας ζητά ο προπονητής μας και αυτός θα αποφασίσει αν τελικά αξίζουμε”.
-Είσαι έτοιμος να αποδεχθείς όποια απόφαση πάρει ο προπονητής; Μπορεί να σε κρατήσει, αλλά μπορεί και να σου ζητήσει να πας δανεικός σε κάποια άλλη ομάδα…
“Φυσικά και είμαι έτοιμος για τα πάντα. Για αυτό είναι προπονητής. Αυτός γνωρίζει αν είμαστε σε ετοιμότητα. Αυτός θα αποφασίσει”.
-Έργκους, εσύ την έχεις περάσει αυτήν τη διαδικασία με τον δανεισμό. Είχες πάει για έναν χρόνο στην Επανομή. Τι θα συμβούλευες τον συμπαίκτη σου; Θα του έλεγες πως είναι καλό να πάει δανεικός αν δεν βρει χρόνο στην πρώτη ομάδα;
“Το έχω περάσει αυτό το στάδιο και έχω αγωνιστεί ένα χρόνο δανεικός σε ομάδα Β΄ Εθνικής. Πιστεύω ότι στην ηλικία του είναι προτιμότερο να φύγει δανεικός, να παίξει, ας πούμε, τριάντα παιχνίδια και να πάρει εμπειρίες παρά να μείνει εδώ και να μην παίζει. Είναι ακόμη μικρός θα είναι για αυτόν προτιμότερο. Μια ομάδα Β΄ Εθνικής θα είναι καλό σχολείο γι’ αυτόν”.
-Όλοι οι συμπαίκτες σου λένε πως η ομάδα φέτος είναι μια οικογένεια όπως το ζητά ο προπονητής σας. Πώς το αντιλαμβάνεσαι αυτό;
“Για να κάνουμε καλή ομάδα θα πρέπει να γίνουμε οικογένεια. Πρέπει να είμαστε φίλοι και να αγαπά ο ένας τον άλλον. Αν δεν το καταφέρουμε αυτό, δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε πολλά πράγματα. Αν όμως γίνουμε οικογένεια, μπορούμε να φτάσουμε πολύ ψηλά”.
-Έλειπε αυτό πέρσι;
-“Όχι, ήμασταν και πέρσι οικογένεια, αλλά δεν θέλω να σταθώ στο παρελθόν. Δεν είναι εύκολο όταν η ομάδα αλλάζει 15 παίκτες κάθε χρόνο να πετύχει αυτά που θέλει. Πρέπει να μαθαίνουμε και πάλι ο ένας τον άλλον και δεν υπάρχει και χρόνος. Αλλάζουν και οι προπονητές και χρειάζεται επιπλέον δουλειά”.
“ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΩ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΚΟΜΗ…”
Ο Κάτσε έχει επίγνωση και των αδυναμιών του, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Προσπαθώ να γίνομαι κάθε χρόνο και καλύτερος για να βοηθήσω την ομάδα μου και να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται. Πρέπει να βελτιώσω πολλά πράγματα. Είμαι ακόμη 21 χρονών και έχω πολλά να μάθω. Πιστεύω πως όσο αποκτώ εμπειρία και με τις συμμετοχές που παίρνω θα γίνομαι ακόμη καλύτερος”.
ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ
Ο Κιόσε διακρίνεται για το δυναμικό του παιχνίδι, μην κάνοντας εξαίρεση ούτε στις προπονήσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις κάποιοι συμπαίκτες του δεινοπάθησαν! «Σε μια οικογένεια συμβαίνουν και αυτά. Ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες συμβαίνουν. Προσπαθώ πάντως να μη γίνεται εσκεμμένα. Ό,τι γίνεται στην προπόνηση γίνεται και στον αγώνα. Αν όμως τα καταφέρεις στην προπόνηση θα κάνεις το ίδιο και στον αγώνα. Και εκεί κανένας δεν χαρίζεται».
