Το έχω δει το έργο: “Ο ΠΑΟΚ πάει στην Άγρια Δύση”. Ο Δικέφαλος στην Άγρια Δύση προσπαθεί να σώσει την περιουσία του κόσμου από τα άρπαγα χέρια κάποιων που θέλουν να ελέγξουν την περιοχή! Βάλτε όπου άγρια Δύση την Superleague και όπου περιοχή το ποδόσφαιρο. Άγρια Δύση πραγματική! Με σκάνδαλα στημένων αγώνων, συνομιλίες υπόπτων, διαιτητές και επόπτες να κάνουν αίσχη και ο Δικέφαλος σαν μοναχικός καβαλάρης να προσπαθεί να αντέξει. Να αντέξει τις επιθετικές διαιτησίες, να σταθεί ίσος μπροστά στους κλέφτες και στους μόνιμα ευνοούμενους.
Με περιορισμένο οπλοστάσιο και με έναν ρόλο που το είχε η μοίρα του γραφτό να αναλάβει του καλού απέναντι στον κακό, όμως που πρώτη φορά του τυγχαίνει να το κάνει από την κορυφή. Οι κίνδυνοι πολλοί. Σε κάποια ματς όπως αυτό με τον Εργοτέλη ο ΠΑΟΚ δείχνει… έτοιμος να πέσει κάτω (από την κούραση, από το βάρος της σημαντικότητας του αγώνα) όμως στο τέλος η υπερπροσπάθεια του τον κάνει ανίκητο.
Ο κανονικός τίτλος του έργου του 1940 είναι: “Οι αδελφοί Μαρξ πάνε στην Αγρια Δύση”. Πρωταγωνιστής ένας πολύ παλιός ηθοποιός ο Γκρούτσο Μαρξ! Ναι, Μαρξ!. Γι’ αυτό και πολύ συχνά, αντί για τη σκέψη και την ανάλυση του Καρλ Μαρξ, πολλοί ανέφεραν τις ιδιαίτερες ρήσεις του Γκρούτσο ο οποίος δεν ήταν ούτε φιλόσοφος, ούτε πολιτικός, ούτε κοινωνιολόγος όπως ο διάσημος Καρλ, ήταν ένας απλός και… ταπεινός κωμικός!
Ο άνθρωπος πέθανε το 1977 έναν χρόνο μετά την προτελευταία κατάκτηση του πρωταθλήματος του Δικεφάλου. Δεν είχε ιδέα φυσικά για τον ΠΑΟΚ. Ούτε θα μπορούσε να φανταστεί ότι δεκαετίες μετά κάτι που είχε πει θα ταίριαζε γάντι στον ΠΑΟΚ της σεζόν 2014/2015:
“Σκοπεύω να ζήσω για πάντα ή να πεθάνω στην προσπάθειά μου να το πετύχω!”, είχε πει!
