Αγχωτική, αλλά σημαντική νίκη για τον ΠΑΟΚ, που διατηρεί το συν δύο από τον Ολυμπιακό και πηγαίνει στο Καραϊσκάκη με ηθικό και πίστη. Το πιο σοβαρό απ’ όλα είναι ότι κατάφερε να ξεκουράσει παίκτες-κλειδιά (Ρατς, Τζιόλης, Αθανασιάδης) και να τους έχει στην κόντρα της Τετάρτης πιο φρέσκους.
Η αλήθεια είναι πως τα… χρειάστηκε λιγάκι και για κάποιο διάστημα ζορίστηκε αρκετά, αλλά αυτό οφείλεται σε δικά του λάθη. Δεν φθάνει το όποιο ρίσκο στην ενδεκάδα με τους δύο ακραίους Κίτσιου και Σπυρόπουλο να μην ανταποκρίνονται ούτε αυτήν τη φορά, ήρθε και η χαλάρωση κάπου στο μισάωρο να χαλάσουν την αρχική καλή εικόνα.
Αυτό στοίχισε την ισοφάριση και λίγο μετά τη σε βάρος τους ανατροπή του σκορ, πράγμα που οφείλεται σε παιδαριώδη λάθη και ανόητες αντιδράσεις στην αμυντική συμπεριφορά. Οι αλλαγές σε κάτι που φώναζε από μακριά (με τους δύο ακραίους αμυντικούς να αποτελούν παραφωνία) έφεραν ξανά την ισορροπία στην ομάδα και σε συνδυασμό με τη γρήγορη αντίδραση και τα δύο γκολ βοήθησαν τον ΠΑΟΚ να ξαναβρεί την ηρεμία του.
Κέρδος από τη χθεσινή εμφάνιση είναι ο Μάρτενς, που μπήκε στη φωτιά (την ποιότητα την έχει και σε περίσσευμα, αλλά χθες έτρεξε και λίγο παραπάνω), ο Παπαδόπουλος που έκανε γκολ και είχε αρκετή συμμετοχή σε φάσεις, ενώ ο Περέιρα επιβεβαίωσε τα πολλαπλά χαρίσματα που διαθέτει και, τέλος, ο Γκολάσα μέσα από τα παιχνίδια παίρνει τα πάνω του και αποκτά αυτοπεποίθηση, που πιθανότατα θα τον καταστήσει σύντομα χρήσιμο στην ομάδα.
Τέλος, ο Σαλπιγγίδης χθες ήταν ξανά πολύτιμο εργαλείο που τα κάνει όλα και εξηγεί την αναγκαιότητα της παρουσίας του.
Γενικά, πάντως, είναι φανερή η αγωνία του Αναστασιάδη να βρει και να φτιάξει λύσεις εναλλακτικές σε ένα δυναμικό, που δεν μοιάζει να έχει το βάθος που χρειάζεται μια ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ, που έχει να παλέψει σε τριπλό επίπεδο κορυφής.
