Σαν χθες θυμάμαι τους τίτλους, τα εκατοντάδες σχόλια του κόκκινου στρατού κονδυλοφόρων, μετά την επίθεση που δέχθηκε ο Ντιόγκο από τον Πάμπλο Γκαρσία.
Απέλάστε τον αμέσως» ήταν μια από τις πιο επιεικείς φράσεις που χρησιμοποίησε ο καλοκουρδισμένος δημοσιογραφικός… οργανισμός στην επίθεση που εξαπολύθηκε κατά του Ουρουγουανού ποδοσφαιριστή.
Χύθηκαν τόνοι μελάνης, χρησιμοποιήθηκαν εκατοντάδες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, αναστάναξε το διαδίκτυο, χρησιμοποιήθηκαν όλοι οι παλαίμαχοι και οι παρατρεχάμενοι του Ολυμπιακού για να κατακεραυνώσουν την συμπεριφορά του Γκαρσία. Πέρασαν 5 χρόνια και στη θέση του Γκαρσία βρέθηκαν δυο ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Αρχικά ο Μιλιβόγεβιτς που γνωρίζοντας ότι απολαμβάνει διαιτητικής ασυλίας, αποφάσισε να δείξει τις ικανότητες του στο μποξ. Αποπειράθηκε δις να «κατεβάσει» τα μούτρα του Τζαβέλλα που τον συγχαίρω για το γεγονός ότι διατήρησε την ψυχραιμία του και δεν ανταπέδωσε. Για κόκκινη κάρτα στον Μιλιβόγεβιτς, ούτε λόγος.
Ο Μποτία ζήλεψε την… δόξα του συμπαίκτη του και αποφάσισε να κάνει ακριβώς το ίδιο στον Μπερμπάτοφ. Σίγουρος όντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τολμήσει ο Δημητρόπουλος να τον τιμωρήσει (το άγρυπνο μάτι του μεγάλου αφεντικού αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο κάθε Δημητρόπουλου), προσπάθησε να συναγωνιστεί τον Μιλιβόγεβιτς σε βαρβαρότητα και τα κατάφερε περίφημα.
Το ευτύχημα είναι οι τηλεοπτικές κάμερες κατέγραψαν τα πάντα. Όπως επίσης και οι φωτογραφικές μηχανές. Αδιάψευστοι μάρτυρες της νοοτροπίας που επικρατεί στον Ολυμπιακό και της ξεφτίλας των διαιτητών που προτιμούν να γίνουν περίγελος για τις αποφάσεις τους, παρά να αποδώσουν δικαιοσύνη. Οι δυο φάσεις (καθώς και οι φάσεις με τα ανύπραρκτα οφ σαιντ που δόθηκαν σε Μακ και Σκόνδρα) είναι αφιερωμένες τόσο στον Σίλβα όσο και στον Σάββα Θεοδωρίδη.
Αμφότεροι μίλησαν (χωρίς ίχνος ντροπής, αλλά τι κάθομαι και γράφω τώρα) μετά το τέλος του αγώνα για εξαιρετική διαιτησία. Και άντε για τον Θεοδωρίδη ισχύει το… «ού γαρ έρχεται μόνο του», για τον Σίλβα τι να πω;
Πολύ μικρός σε σχέση με τους Βαλβέρδε και Μίτσελ που έπαιρναν αποστάσεις, αποφεύγοντας τουλάχιστον τα σχόλια σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Συνεχίζω. Όσοι έδωσαν τότε μάχη για την εξοντωτική τιμωρία του Γκαρσία και την απέλαση του από την χώρα (τέτοια έγραφαν και έλεγαν) τώρα σιώπησαν. Πανηγυρίζουν τη νίκη του Ολυμπιακού αδιαφορώντας για το γεγονός ότι προκαλούν εμετό σε όλη την Ελλάδα. Το θέμα μου σήμερα δεν είναι ούτε η συμπεριφορά του κόκκινου «στρατού» ούτε και το αποτέλεσμα του αγώνα. Ένα αδιάφορο παιχνίδι ήταν για τον ΠΑΟΚ. Δεν έχασε απολύτως τίποτα από την ήττα.
