Ηταν μία θυελλώδης σύσκεψη που κράτησε πάνω από 6 ώρες στο ξενοδοχείο «Elysee» του Αμβούργου. Ήταν μία από τις πολλές των τελευταίων εβδομάδων. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το Αμβούργο είχε αποτύχει να βγει στην Ευρώπη και η ηγεσία του συλλόγου έπρεπε να αναπροσαρμόσει την πολιτική της, να βρει απαντήσεις, λύσεις.
Ο Φρανκ Άρνεσεν είχε συμβόλαιο για ακόμα ένα χρόνο, μέχρι το καλοκαίρι του 2014, όμως παρά το βαρύ του κασέ (1,8 εκατομμύριο ετησίως) ο Δανός δεν είχε καταφέρει να οδηγήσει τον ιστορικό σύλλογο του λιμανιού με το φανατικό και απαιτητικό κοινό στην πολυαναμενόμενη ανάσταση, παρότι είχε φτάσει με τυμπανοκρουσίες στην ομάδα της Βόρειας Γερμανίας.
Η απόλυση του ανακοινώθηκε τηλεφωνικά από τον διευθυντή επικοινωνίας, Μάνφρεντ Έρτελ, το ποσό της αποζημίωσης συμφωνήθηκε με κοινή συναίνεση και οι δύο πλευρές πήραν καθεμιά τον δικό της δρόμο. Ακόμα και σήμερα, περίπου 2,5 χρόνια μετά από εκείνο το επεισοδιακό βράδυ της 23ης Μαΐου του 2013, η εποχή Άρνεσεν μνημονεύεται στο Αμβούργο. Όχι με τον καλύτερο τρόπο. Καμιά φορά -κατά την ιστορική ρήση του Καρλ Μαρξ- η ιστορία επαναλαμβάνεται. Την πρώτη φορά σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα…
Ψώνια από το… καλάθι της Τσέλσι!
Ο Άρνεσεν… προσγειώθηκε στον πλανήτη Αμβούργο το καλοκαίρι του 2011 για να αναλάβει ένα πόστο που έμεινε ορφανό για 20 μήνες μετά την αποχώρηση του Ντίτμαρ Μπάιερσντορφερ για την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης! Η πρόσληψή του, έμοιαζε με την καλύτερη μεταγραφή που είχε κάνει το Αμβούργο τα τελευταία χρόνια. Ο Δανός έφτασε στο Αμβούργο περίπου ως Μεσσίας, μα σύντομα αποδείχθηκε ότι οι γνωριμίες και η πλούσια τηλεφωνική του ατζέντα δεν αρκούσαν.
Στην πρώτη του καλοκαιρινή απόπειρα να χτίσει νέα ομάδα πέφτει σε… τοίχο. Οι περισσότεροι από τους παίκτες που θέλει είναι ακριβοί. Κάποιοι άλλοι αρνούνται να έρθουν στο Αμβούργο. Ο απεγνωσμένος Άρνεσεν χτυπά την πόρτα του προηγούμενου του εργοδότη και κάνει κάτι χωρίς προηγούμενο. Αποκτά 5 παίκτες της ομάδας νέων των Λονδρέζων, δίνοντας το υπέρογκο ποσό των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ και οι πρώτες φήμες για υπερκοστολογημένες μεταγραφές αρχίζουν. Ακόμα και στο θέμα προπονητή, ο Άρνεσεν «κολλάει».
Δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον Μίχαελ Ένινγκ, τον οποίο όμως διώχνει μετά από ένα μήνα στην σεζόν και εμπιστεύεται για τρία ματς τον Ροντόλφο Καρντόσο με την μηδενική προπονητική εμπειρία αφού ο Αργεντινός μόλις έχει κρεμάσει τα παπούτσια του, σε μία ακόμα ακατανόητη κίνηση!
Μαύρη σελίδα
Το Αμβούργο (μία ομάδα που την προηγούμενη χρονιά έχει φτάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) ξεκινά με 6 ήττες στα 8 πρώτα ματς της Bundesliga, ο Άρνεσεν αποφασίζει να φέρει κανονικό προπονητή (αφού πρώτα έχει καθίσει κι αυτός ένα παιχνίδι στον πάγκο!) τον Τόρστεν Φινκ, όμως η σεζόν είναι η χειρότερη στην σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Μία ομάδα που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ στην ιστορία της Bundesliga γλιτώνει στο τσακ τα μπαράζ παραμονής, τερματίζει στην 15η θέση και προσθέτει μία ακόμα μαύρη σελίδα στην ιστορία της, την ήττα με 9-2 από την Μπάγερν.
Όσο για τις μεταγραφές; Η μία χειρότερη από την άλλη. Δύο εξ’ αυτών (Μάνσιεν, Μπρούμα) μπαίνουν στην χειρότερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος βάσει της βαθμολογίας του Kicker, ο Γκόκχαν Τερέ και ο Τζάκοπο Σάλα είναι αόρατοι όλη την σεζόν και μόνο ο Σέρβος Ράικοβιτς κάνει κάτι!
Η δεύτερη και τελευταία σεζόν του Δανού είναι κάπως καλύτερη, μα και πάλι όχι επιτυχημένη. Ο Άρνεσεν το καλοκαίρι του 2012 ξοδεύει 27 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές (μόνο 6 έρχονται πίσω σε πωλήσεις) τα μισά εκ των οποίων για να φέρει στο λιμάνι τον αγαπημένο του, Ράφαελ Φαν Ντερ Φάαρτ.
Με την βοήθεια του (αγγλικού) δεξιού του χεριού Λι Κόνγκερτον, αλλά και του γκουρού της στατιστικής Στίβεν Χιούστον αλιεύει κάποιες καλές περιπτώσεις παικτών που κρίνονται ως μεταγραφές value bet, όπως οι Ρούντνεβς, Άντλερ, Μπάντελι και Τσαλχάνογλου, όμως το Αμβούργο τελειώνει την σεζόν στην 7η θέση, ξανά εκτός Ευρώπης. Μέσα στη σεζόν όμως, μία υπόθεση που φέρνει στην επιφάνεια η SportBild αμαυρώνει εντελώς την φήμη του Άρνεσεν, ο οποίος έχει απομυθοποιηθεί / αποδομηθεί στο μεταξύ και αγωνιστικά.
