Στην Πορτογαλία έβγαλε το δημοτικό της προπονητικής, αλλά στην Ελλάδα με τόσα που είδαν τα μάτια του, έβγαλε πανεπιστήμιο, έκανε μεταπτυχιακό και πήρε και ντοκτορά. Ο Φερνάντο Σάντος δεν θα έπαιρνε ποτέ το Euro αν δεν υπήρχε η Ελλάδα.
Τα μάτια του άστραψαν. Πέταξαν φλόγες. Το μέσα του σείστηκε λες και του είχαν προσβάλει ότι πιο ιερό είχε μέσα του. Ο Βρετανός ρεπόρτερ που είχε τολμήσει να του κάνει μία ερώτηση περί Μέρκελ, λιτότητας και μπάλας λίγο πριν τον προημιτελικό του Euro 2012 απέναντι στην Γερμανία θα ευχόταν εκείνο το δευτερόλεπτο να είχε ανοίξει η γη να τον καταπιεί: «Αυτό που μας εμπνέει, είναι η ιστορία της Ελλάδας. Αυτό εμένα με εμπνέει πάρα πάρα πολύ. Ο ελληνικός λαός έχει τεράστια περηφάνια για την ιστορία που κουβαλάει και νομίζω ότι αξίζει το σεβασμό όλου του κόσμου. Θα πρέπει όλοι μας να σεβόμαστε τους Έλληνες γιατί όλες οι αρχές, της Δημοκρατίας, της επιστήμης, όλα, ξεκίνησαν από την Ελλάδα. Οπότε είναι πολύ δύσκολο οποιοσδήποτε να μας κάνει μαθήματα».
Αυτό το «μας», αυτός ο πρώτος πληθυντικός δεν ήταν τυχαίος, ούτε βγήκε πάνω στην τούρλα της στιγμής. Ο Φερνάντο Μανουέλ Φερνάντες Ντα Κόστα Σάντος μπορεί να γεννήθηκε και να μεγάλωσε στην Λισσαβώνα, μπορεί το DNA του είναι 100% ιβηρικό, μα η ψυχή του είναι… γρέγα. Πολύ πιο γρέγα από τους… Ελληνάρες και τους πανηγυρτζήδες που τώρα προσκυνούν, εκεί που κάποτε έφτυναν.
Η ψυχή του είναι γρέγα και έχει μερικά από τα δικά μας κουσούρια. Εδώ έμαθε αυτό το περίεργο κρύο ρόφημα με τα παγάκια και τον αφρό από πάνω. Ο… φραπές έγινε το νερό του. Το καλύτερο συνοδευτικό για το βαρύ σέρτικο τσιγάρο του. Στον πάγκο ασφυκτιά δίχως αυτό. Είναι σαν να του κόβεις το οξυγόνο. Για όσους τον έχουν δει, ο Φερνάντο δεν καπνίζει. «Καταπίνει» το τσιγάρο σαν να μην υπάρχει αύριο. Λες και θέλει η νικοτίνη του να… ταξιδέψει μέχρι τα νύχια των ποδιών του. Θα ‘θελα πολύ να είμαι σε μία γωνίτσα στα αποδυτήρια του «Σεν Ντενί» να τον κρυφοκοιτάζω να απολαμβάνει το πρώτο τσιγάρο ενός αιώνια χαρμάνη από τίτλους. Το ωραιότερο τσιγάρο της ζωής του.
