Mια βραδιά στο Βελιγράδι… Mε αξίωσε ο Θεός, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας κυρίως, να παρακολουθήσω πολλές δεκάδες αγώνων στο εξωτερικό. Ευρωπαικούς αγώνες του ΠΑΟΚ (όλους ανεξαιρέτως από το 1992 στο Παρίσι στην κόντρα του Δικεφάλου με την Παρί Σεν Ζερμέν), αγώνες της εθνικής ομάδας, συναρπαστικούς τελικούς Champions League, σημαντικά παιχνίδια της κορυφαίας ευρωπαικής διοργάνωσης καθώς και του Europa League.
Είδα την εθνική ομάδα να κατακτά τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης το 2004 στην Πορτογαλία, ξεκινώντας από το πρώτο παιχνίδι της προκριματικής φάσης, έζησα την αγάπη των ομογενών της Αυστραλίας στο φιλικό παιχνίδι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος το 2006, με 55.000 έλληνες στο κατάμεστο Στάδιο της Μελβούρνη και πολλά ακόμα παιχνίδια που θα όσο χρόνια κι αν περάσουν θα μείνουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μου.
Δεν φανταζόμουν ότι θα κέρδιζε μια θέση στις έντονες ποδοσφαιρικές μου αναμνήσεις ένα φιλικό παιχνίδι του ΠΑΟΚ στο Βελιγράδι με την Παρτιζάν. Ήξερα ότι θα έχει κάτι το ξεχωριστό αυτός ο αγώνας, αλλά αυτό που είδα με τα μάτια μου ξεπέρασε κάθε σκέψη, κάθε προσδοκία που είχα ταξιδεύοντας για την πρωτεύουσα της Σερβίας. Δεν ήταν τελικά ένα φιλικό παιχνίδι που αυτό που διεξήχθη το απόγευμα του Σαββάτου στο γήπεδο της Παρτιζάν.
Ήταν ένας… ύμνος στο ποδόσφαιρο απ΄ αυτούς που δεν πιστεύεις ότι μπορείς να ζήσεις. Ξεκινώντας από την φιλοξενία των Παρτιζάνων και το γεγονός ότι από τον πορτιέρη στην είσοδο του γηπέδου μέχρι τα κορυφαία στελέχη της ομάδας, απευθύνονταν στους εκπροσώπους της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και τους απεσταλμένους δημοσιογράφους που ακολούθησαν την αποστολή του Δικεφάλου στα Ελληνικά, μέχρι φυσικά την ατμόσφαιρα που επικράτησε στο γήπεδο.
Κάτι παρόμοιο δεν έχω ζήσει. 600 χιλιόμετρα μακριά από την Θεσσαλονίκη, κι όμως ο ΠΑΟΚ αγωνιζόταν στην έδρα του. Οι Παρτιζάνοι φρόντισαν να δημιουργήσουν συνθήκες και ατμόσφαιρα Τούμπας για τον Δικέφαλο προκαλώντας την έκπληξη των παικτών του Βλάνταν Ιβιτς για την εμπειρία που βίωσαν. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να παίζεις φιλικό σε άλλη χώρα και να ακούς από χιλιάδες φιλάθλους να υμνούν την ομάδα σου, χρησιμοποιώντας τα συνθήματα που «γεννήθηκαν» στην Τούμπα.
Το παιχνίδι πέρασε αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα. Δεν σου επέτρεπε η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στις κερκίδες να συγκεντρωθείς στην προσπάθεια των παικτών στον αγωνιστικό χώρο. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους εκπροσώπους του Τύπου και τους φιλάθλους του Δικεφάλου που ταξίδεψαν από την Ελλάδα για να παρακολουθήσουν το φιλικό, αλλά και για τους ίδιους τους παίκτες του ΠΑΟΚ, όπως ομολόγησαν μετά το τέλος του αγώνα.
