Είναι κρίμα. Πολύ κρίμα. Όσο έβλεπα τον ΠΑΟΚ να «ξεμπουκώνει» και απέναντι στην Κέρκυρα, κερδίζοντας με 5-0, σκεφτόμουν πόσο άδικο είναι να βρίσκεται ο Δικέφαλος με μόλις 17 βαθμούς μετά από 12 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα.
Αντί να χαίρομαι για την εξαιρετική εικόνα της ομάδας, η οποία βρήκε για πρώτη φορά φέτος τις τελευταίες εβδομάδες τόσο καλό ρυθμό, συνδυάζοντας αποτελεσματικότητα μαζί με θέαμα, στεναχωριόμουν για τους χαμένους βαθμούς των προηγούμενων μηνών. Με την Ξάνθη, τη Βέροια, τον Ολυμπιακό, τον Πανιώνιο, τον Ατρόμητο ο ΠΑΟΚ έχασε τζάμπα τουλάχιστον 9-10 βαθμούς. Μπορεί και παραπάνω.
Επίσης είναι κρίμα να έρχεται τώρα η διακοπή των δύο εβδομάδων, την ώρα που η ομάδα πήρε τα πάνω της. Ελπίζω η ώθηση των τεσσάρων νικών στη σειρά, στο φινάλε του 2016, να δώσει ώθηση στην αυγή του 2017, για να συνεχίσει ο ΠΑΟΚ την αντεπίθεσή του.
Δυστυχώς η διαφορά από την κορυφή μοιάζει αδύνατο να καλυφθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ανεξάρτητα από αυτό όμως ο Δικέφαλος οφείλει να παλέψει για το καλύτερο δυνατό, συνεχίζοντας να παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Και αυτό αναγνωρίζεται σχεδόν καθολικά από όλους.
Ο ΠΑΟΚ έπαιζε και πριν το καλύτερο ποδόσφαιρο, όταν τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες συνδυάστηκε επιτέλους το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Οι καλές εμφανίσεις συνδυάστηκαν και με νίκες, και ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι αξίζει να βρεθεί πολύ ψηλότερα από εκεί που τον βρίσκει το φινάλε του 2016.
Τι περιμένω στο ξεκίνημα του 2017; Να συνεχίσει η ομάδα να παίζει εξίσου καλά, αλλά παράλληλα να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο, διορθώνοντας τα λάθη που γίνονται και τις αδυναμίες που έχει. Να προστεθούν 2-3 (ίσως και τέσσερις) καλοί παίκτες δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη ποιότητα στο ρόστερ. Να γίνει η ομάδα πιο «killer» εκμεταλλευόμενη καλύτερα τις ευκαιρίες που κάνει.
Και να μπορεί να παίρνει αποτελέσματα και νίκες, ακόμη και στις μέτριες μέρες της, βγάζοντας μεγαλύτερο αγωνιστικό τσαμπουκά.
