Η ανάγκη του κόσμου για μεταγραφές -ανεξαρτήτου χρόνου, τόπου, ονόματος, τρέχοντος υλικού, ή κατάστασης ομάδας- αποτελεί μια φλόγα που δε σβήνει. Πάντα στα μάτια του, ο ΠΑΟΚ χρειάζεται προσθήκες, κάτι καινούριο που θα του ανανεώσει το ενδιαφέρον και που θα τον κάνει να πιστέψει ότι κάτι καλύτερο έρχεται. Οι προσδοκίες όμως, λίγες φορές επιβεβαιώνονται, και ακόμα πιο λίγες, όταν πρόκειται για τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Όσες ομάδες θέλουν να λέγονται σοβαρές και οργανωμένες, χρησιμοποιούν την εμβόλιμο αυτά μεταγραφικά “παράθυρα”, για να μπορέσουν να καλύψουν “τρύπες”, να διορθώσουν τα όποια λάθη έκαναν το προηγούμενο καλοκαίρι και να συμπληρώσουν κάποια κομμάτια του παζλ, που τοποθετήθηκαν… στραβά. Υπό φυσιολογικές συνθήκες και καταστάσεις, τον Ιανουάριο δεν ενισχύεσαι, αλλά “μπαλώνεις”. Πόσο δε μάλλον, αν αναλογιστείς τις ιδιαιτερότητες της χρονικής περιόδου.
Σχεδόν κανένας παίκτης τέτοια εποχή δε βρίσκεται χωρίς συμβόλαιο, κι αν υπάρχει θα πρέπει να κάνει μήνες για να βρεθεί σε κανονική φυσική κατάσταση. Σχεδόν καμιά ομάδα τέτοια εποχή, δε θέλει να χάσει έναν κομβικό για την ίδια ποδοσφαιριστή, που θα την αλλάξει τις ισορροπίες. Σχεδόν κανένας παίκτης, δε θα μπορέσει να εγκλιματιστεί τόσο άμεσα και γρήγορα, για να αποδώσει αυτά που πρέπει στους στόχους που κυνηγάει η νέα του ομάδα τους επόμενους 2-3 μήνες. Η μοναδική λύση που μπορεί να αλλάξει κάπως τα δεδομένα είναι τα λεφτά, τα πολλά λεφτά που πρέπει να πάρει η ομάδα, για να έρθει ένας παίκτης που πραγματικά θα κάνει τη διαφορά.
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που ήρθαν στην Τούμπα και άλλαξα τα δεδομένα, που άφησαν τη σφραγίδα τους και που έδρασαν καταλυτικά για την προς τα πάνω πορεία της ομάδας. Οι δυο πιο χαρακτηριστικές από όλες, είναι κοντά 20 χρόνια πίσω, τον Ιανουάριο του 1997, όταν ο Μπατατούδης πρόσθετε τους Φραντζέσκο και Μαραγκό στη φαρέτρα του Άγγελου Αναστασιάδη. Από εκεί και πέρα, λίγα πράγματα. Ο Λίνο, άντε και ο Σορλέν, αν δεν ξεχνάω κάτι συνταρακτικό.
Φτάνοντας στο σήμερα, ο ΠΑΟΚ κινείται για την απόκτηση ενός επιθετικού και ενός χαφ, που θα δώσουν λύσεις και ποιότητα στη μεσοεπιθετική του γραμμή, που θα δώσουν μεγαλύτερη ουσία στο δημιουργικό και εκτελεστικό του κομμάτι. Πόσο εύκολο είναι να τα καταφέρει; Πόσο γρήγορα θα μπορέσουν αυτοί οι ποδοσφαιριστές να αφομοιώσουν και να αφομοιωθούν από τον Δικέφαλο;
Τα… παλτά συνήθως φοριούνται το χειμώνα. “Παλτά”, όχι αναγκαστικά λόγω αξίας, αλλά λόγω δύσκολου εγκλιματισμού σε μια ομάδα που ήδη βρίσκεται σε μια τροχιά και έχει τις σταθερές της. Για να έχει επιτυχία μια τέτοιου είδους μεταγραφική κίνηση, πρέπει όλα να δουλέψουν στην εντέλεια. Ο τεχνικός διευθυντής να ψάξει και να βρει τον κατάλληλο υποψήφιο που να ταιριάζει σε θέση, χαρακτήρα και κουλτούρα με την ομάδα, να μπορεί να τον αγοράσει με ένα συγκεκριμένο μπάτζετ, να μπορεί να τον φέρει όσο γίνεται νωρίτερα στη Θεσσαλονίκη, και από εκεί και πέρα, αυτός να τα “βρει” με τον Ίβιτς και τους νέους του συμπαίκτες.
Ο ΠΑΟΚ σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο “τζογάρει” ποντάροντας στο… ασυνήθιστο και όχι στο συνηθισμένο. Θέλει να κερδίσει η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Το ανορθόδοξο και όχι το ορθολογικό. Μακάρι να του… κάτσει.
Επικοινωνία στο…
Facebook: Thodoros Hastas
Twitter: ThodorosHas
