Πόσο πιο “γεμάτος” μπορεί να φύγει κανείς από την Τούμπα… Ο ΠΑΟΚ χάρισε ακόμα μια χορταστική παράσταση, αυτή τη φορά παρουσία περισσότερων από 20.000 οπαδών του, οι οποίοι δείχνουν πως εκτίμησαν το -για τα ελληνικά δεδομένα- καθηλωτικό ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα το τελευταίο διάστημα. Δε χρειάζονται υπερβολές αλλά αυτό που παρακολουθούμε φέτος από την ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς, έχουμε να το δούμε στην Τούμπα πάρα πολλά χρόνια. Υπήρχαν κι άλλες φορές στο παρελθόν που έγιναν σερί νικών, που ο Δικέφαλος περνούσε περιόδους φορμαρίσματος. Πρόχειρα έρχονται στο μυαλό πολλές συνεχόμενες νίκες και αήττητα επί Σάντος ή επί Αναστασιάδη, όμως τέτοιο πράγμα δε θυμάμαι να έχω δει με τα μάτια μου. Φέτος, δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα που παίρνει αλλά και ο τρόπος που τα παίρνει. Τη μπάλα που βλέπουμε μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Το πώς επιβάλλεται, το πώς αναπτύσσεται, το πώς παράγει, το πώς διψά για το αποτέλεσμα.
(Και) Απόψε στην Τούμπα ένιωσα πιο χορτάτος από ό,τι αν έτρωγα το πλέον λουκούλλειο γεύμα, το απόλαυσα όσο θα απολάμβανα το πιο ελκυστικό γλυκό, το πιο ωραίο προφιτερόλ. Η γεύση ήταν τόσο δυνατή που ακόμα την νιώθω στα χείλη μου. Τολμώ να παραδεχθώ πως το ίδιο θα έλεγα ακόμα κι αν ο ΠΑΟΚ δεν έφτανε στη νίκη. Αλλά το γκολ του Ενρίκε ήταν το κερασάκι στην πιο νόστιμη τούρτα που θα μπορούσε να σου τύχει. Κι ίσως θα ήταν αμαρτία με τέτοιο… παντεσπάνι και τέτοια γέμιση, να έλειπε το κερασάκι.
Τι είδαμε πριν λίγες ώρες λοιπόν; Έναν μάλλον καταπονημένο, από τα συνεχή ματς με σχεδόν τους ίδιους παίκτες, ΠΑΟΚ που βρήκε απέναντι του μια εξαιρετικά στημένη ομάδα. Ο Αστέρας κατάφερε να εκμεταλλευτεί αυτή την κούραση στο πρώτο 20λεπτο, αλλά και γενικότερα καθώς έκλεισε καλά τους χώρους και βγήκε θαρραλέα μπροστά, προσπαθώντας να παίξει στρωτό ποδόσφαιρο. Οι φιλοξενούμενοι πήραν την πρωτοπορία στο σκορ, ισοφάρισαν στο 80′, αλλά ο Δικέφαλος είχε απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν του είχαν τεθεί μέχρι τώρα. Και πήρε άριστα και σε αυτό το τεστ.
Τι είδαμε από την ομάδα του Ίβιτς; Να εμπιστεύεται και πάλι τον ρόμβο στο κέντρο, κάτι που απόψε δε βγήκε ιδιαίτερα, αλλά δεν τον εμπόδισε να παράγει ωραίο ποδόσφαιρο χάρη στη μαεστρία του Μπίσεσβαρ αλλά και τα καλά δουλεμένο πάσινγκ γκέιμ που έχει καθιερώσει. Το γεγονός ότι έμεινε πίσω στο σκορ έβγαλε πείσμα, ακόμα περισσότερη θέληση και ακόμα μεγαλύτερο πάθος. Κάτι που φάνηκε ακόμα και σε αυτόν τον “μαλθακό” μέχρι πρότινος Σάχοφ που αντιδρούσε και πανηγύριζε το γκολ που πέτυχε σαν τον πιο πωρωμένο παίκτη που υπάρχει.
Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο, που το ματς ήταν θεωρητικά μοιρασμένο στη μέση, ο ΠΑΟΚ είχε φτάσει στις 10 τελικές προσπάθειες έναντι δυο του αντιπάλου του. Έβγαλε ωραίες φάσεις, ξεσήκωσε το κοινό του και φυλούσε το καλύτερο για το δεύτερο μέρος. Εκεί, ο Ίβιτς (ο οποίος, όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο blog, ελίσσεται και επιδρά πλέον καλύτερα κατά τη διάρκεια του 90λεπτου) δε δίστασε να αποσύρει τον Κάνιας και να αλλάξει τελείως το στυλ παιχνιδιού της ομάδας. Η είσοδος του Ενρίκε έδωσε ακόμα πιο έντονα χρώματα στο δημιουργικό ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ και το 4-2-3-1, ακόμα περισσότερες εναλλακτικές στον τρόπο προσέγγισης της αντίπαλης περιοχής.
Το ωραίο γκολ του Πρίγιοβιτς στην πρώτη επαφή του με την μπάλα, έφερε την πρώτη δόση έκστασης στους θεατές αλλά, όπως είπαμε έλειπε το κερασάκι. Αυτό το έδωσε ο Ενρίκε, ο οποίος έδειξε πολύ πιο έτοιμος και ακόμα πιο… τρελός από τον υψηλόσωμο επιθετικό. Ωραίες ενέργειες, είτε πλαγιοκοπώντας είτε συγκλίνωντας, ντρίμπλα, τεχνική κατάρτιση, ενέργεια αλλά και τελείωμα. Γιατί αυτό το εξωτερικό φάλτσο που χρησιμοποίησε για να στείλει την μπάλα στο πλάγιο δίχτυ της εστίας, ο Ροντρίγκες δε θα το πετύχαινε ποτέ. Πριν λίγο καιρό έλεγα ότι στον ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν παίκτες, πλην του Μπίσεσβαρ, που σημαδεύουν, απλά σουτάρουν. Τώρα υπάρχει και ο Ενρίκε, πιθανότατα και ο Πρίγιοβιτς.
Το έργο που βλέπουμε είναι ωραίο αλλά η συνέχεια είναι δύσκολη. Έρχονται κρίσιμα παιχνίδια, όπως αυτά με την Ξάνθη για το κύπελλο και με την Σάλκε για το Europa League. Αν ήμουν Ίβιτς θα άφηνα για λίγο στην άκρη το πρωτάθλημα, προστατεύοντας κάποιους παίκτες που έχουν πάρει όλο το βάρος πάνω τους. Δεν ξέρω πως θα το διαχειριστεί ο Σέρβος, αλλά νομίζω ότι κι ίδιος θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Φεβρουάριος είναι μεγάλος μήνας για τον ΠΑΟΚ. Και τον πετυχαίνει στα καλύτερά του…
