Φτάνουμε στα μέσα Ιουνίου και ένα πράγμα είναι σίγουρο. Τέτοια εποχή δύσκολα βρίσκεις τον προπονητή που ψάχνεις.
Οι περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη έχουν ήδη καταστρώσει το σχεδιασμό τους για την επόμενη σεζόν, οι περισσότεροι πάγκοι έχουν κλείσει και οι αξιόλογοι προπονητές που έμειναν χωρίς δουλειά είναι λιγοστοί. Αυτές οι δουλειές γίνονται συνήθως τον Μάιο, όπου οι επιλογές είναι άφθονες και τα περιθώρια χρόνου πολύ πιο χαλαρά.
Δείτε λιγάκι την περίπτωση του Ολυμπιακού. Για πάνω από 40 ημέρες χτένισε όλη την αγορά για ανεύρεση νέου προπονητή κι αφού είδε αμέτρητες περιπτώσεις να στραβώνουν κατέληξε σχεδόν αναγκαστικά στον Αλβανό, Μπέσνικ Χάσι που μόνο κοινά αποδεκτή επιλογή (τουλάχιστον για τον κόσμο) δεν την λες.
Ο ΠΑΟΚ υποχρεώθηκε να μπει σε αυτό το τριπάκι ξαφνικά. Αναπάντεχα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που συνέβη στην τελευταία αγωνιστική των πλέι-οφ και το θέμα προπονητή που προέκυψε σχεδόν από το πουθενά.
Προεργασία δεν είχε γίνει κι αυτό είναι λογικό. Το πλάνο έλεγε πως ο Βλάνταν Ίβιτς θα συνέχιζε δεδομένα και την επόμενη σεζόν. Τίποτα δεν μαρτυρούσε πως ο Δικέφαλος του Βορρά, θα έπρεπε να βγει στη γύρα για να δει τι παίζει στην αγορά από διαθέσιμους προπονητές. Η αλήθεια είναι πως οι καλές περιπτώσεις ήταν μετρημένες.
ΟΙ ΑΛΜΥΡΟΙ
Η πιο ηχηρή εξ’ αυτών ήταν και παραμένει ο Χουάντε Ράμος, όμως το ετήσιο κασέ του (2 εκατομμύρια ευρώ) παραμένει αλμυρό ακόμα και για τον σημερινό ΠΑΟΚ. Ο Πάουλο Σόουζα, ο οποίος επίσης προτάθηκε ζήτησε κάτι λιγότερο και απίθανες μεταγραφικές εγγυήσεις και επέλεξε τελικά τον δρόμο του εύκολου πλουτισμού στην Κίνα.
Πραγματικά θα ήταν υπέροχο να δει κανείς στον πάγκο του ΠΑΟΚ προσωπικότητες όπως ο Τόμας Τούχελ, ο Λοράν Μπλαν ή ο Φρανκ Ντε Μπουρ, όμως κάτι τέτοιο αποτελεί τον ορισμό της φράσης «όνειρα θερινής νυκτός».
ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΕΣ
Με τον ΠΑΟΚ να εμφανίζεται διατεθειμένος στην αγορά να δώσει ετήσιο μισθό που θα πλησιάζει το ένα εκατομμύριο ευρώ, οι συμβατές περιπτώσεις δεν ήταν και λίγες, όμως τα εμπόδια αρκετά. Δύο πολύ αξιόλογοι ελεύθεροι προπονητές, όπως ο Μαουρίσιο Πελεγκρίνο και ο Χαβιέρ Αγκίρε αποφάσισαν να κάνουν ένα προσωρινό διάλειμμα από την προπονητική και να αφοσιωθούν για λίγο στις οικογένειες τους.
Είπαμε, η εξεύρεση προπονητή στις αρχές Ιουνίου είναι δύσκολο πράγμα…
ΙΣΠΑΝΙΑ – ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Μετρημένοι οι λάτιν
Τέτοια εποχή οι Ίβηρες προπονητές που έμειναν δίχως δουλειά είναι μετρημένοι. Πλην του Ράμος, στους ελεύθερους Ισπανούς θα βρει κανείς τον πρώην τεχνικό του Ολυμπιακού Βίκτορ Σάντσεθ, τον Χάβι Γκράθια που όμως έχει ρήτρα από τη Ρούμπιν Καζάν να μη δουλέψει άμεσα σε σύλλογο, τον Αϊτόρ Καράνκα που δεν το κουνάει από την Αγγλία και τους average Πάκο Αγεσταράν και Λουίς Γκαρθία Πλάθα. Σε ότι αφορά τους Πορτογάλους; Αν υποθέσουμε ότι ούτε για αστείο δεν γίνεται να εξεταστούν οι Βίτορ Περέιρα και Πάουλο Μπέντο, τι μένει; Μόνο ο πρώην τεχνικός της Μπράγκα, Ζόρζε Σιμάο, ο οποίος δεν έχει δοκιμαστεί αλλού.
Αυτοί που ξέρουν… ρωσικά!
Δεν είναι προαπαιτούμενο στο βιογραφικό των υποψηφίων η γνώση της ρωσικής γλώσσας, αλλά στον σημερινό ΠΑΟΚ είναι οπωσδήποτε ένα ατού. Υπό αυτό το πρίσμα μερικά από τα ονόματα που ακούστηκαν από την πρώτη στιγμή ήταν αυτά τεχνικών με προϋπηρεσία σε ρωσικό και ουκρανικό πρωτάθλημα.
Ο Σέρχι Ρεμπρόφ ακούγεται ελκυστικό πακέτο, όμως ο ίδιος δήλωσε πως αποχώρησε από την Ντινάμο Κιέβου επειδή είχαν αδειάσει οι μπαταρίες του και χρειαζόταν ένα διάλειμμα από την πίεση. Ο γέρο-Μίρον Μάρκεβιτς χρειάζεται ένα σκασμό λεφτά και μεταγραφικές εγγυήσεις για αφήσει τη θαλπωρή της Ουκρανίας και να τσαλακωθεί στα ξένα, ενώ κρατήστε το όνομα του Σέρβου, Μίοντραγκ Μπόζοβιτς, ο οποίος αποχώρησε από τον Ερυθρό Αστέρα, με τη διετή θητεία στη Ροστόφ.
Σε μία τέτοια λίστα ενδεχομένως να μπορούσε να μπει και ο Ουκρανός Βίκτορ Σκρίπνικ, ο οποίος μετά από μία διετία αποχώρησε από τον πάγκο της Βέρντερ Βρέμης.
Προπονητές για όλα τα γούστα
Όρεξη να έχεις και ονόματα βρίσκεις. Το θέμα είναι πόσο συμβατά είναι με μία ομάδα, όπως ο ΠΑΟΚ. Μετά το χουνέρι Μπερέτα, ο ΠΑΟΚ ούτε που σκέφτηκε Ιταλό, με τα ονόματα που υπάρχουν στην αγορά (Ματσάρι, Γκουϊντολίν, Μάσιμο Όντο, Ρανιέρι, Μπαλαρντίνι, Λουίτζι Ντε Κάνιο) να μην είναι ρεαλιστικά για πολλούς λόγους.
Η γερμανική αγορά έχει πολύ πράγμα (Μάρτιν και Ρόγκερ Σμιντ, Αντρέ Σούμπερτ, Τόμας Σάαφ, Άρμιν Φε, Ντιρκ και Μπερντ Σούστερ), όμως οι δίαυλοι επικοινωνίας είναι περιορισμένοι.
Ο Βέλγος Βερκότερεν δεν απασχόλησε ποτέ ουσιαστικά, ο συμπατριώτης του Μισέλ Πρεντόμ που θα ήταν καλή λύση ψάχνεται για Εμιράτα, ενώ η γειτονική Ολλανδία πλην του Φρεντ Ρούτεν δεν έχει και πολλά αξιόλογα «προϊόντα».
Ως επίλογο κρατήστε και τους δύο Ρουμάνους (Ράζβαν Λουτσέσκου, Λάζλο Μπόλονι) οι οποίοι έχουν φανατικούς φίλους, αλλά κι δηλωμένους εχθρούς στην Τούμπα.
ΠΗΓΗ : FORZA
