Έδωσε… πόνο ο Ιβάν. Εκεί που η ψυχολογία όλων ήταν στα τάρταρα, εκεί που φάνηκε να χάνεται μια κομβική σεζόν, εκεί το πήρε πάνω του, όπως συνήθως κάνει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ είναι του Σαββίδη, ιδιοκτησίας του, με όλα τα στραβά αλλά και με όλα τα καλά που αυτό συνεπάγεται. Αυτός θα αποφασίσει αν ο Δικέφαλος θα ανέβει το βήμα παραπάνω ή θα μείνει στάσιμος. Αυτός θα ανοίξει ή θα κλείσει την κάνουλα. Δικαίωμά του.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, όπως και πολλές άλλες φορές, ενήργησε με την τρέλα του οπαδού. Πήρε… ανάποδες και φρόντισε να κάνει σε λίγα 24ωρα, ό,τι δεν έκανε ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Και τους “κούφανε” όλους! Φίλους και εχθρούς… Τα νούμερα για τα σπουδαία αποκτήματα του φινάλε της μεταγραφικής περιόδου προκαλούν ίλιγγο. Όχι γιατί δεν τα έχει ή δεν μπορεί να τα δώσει, αλλά, με βάση την λογιστική λογική, γιατί ξοδεύτηκαν όταν έχασε ένα από τα μεγαλύτερα έσοδα της χρονιάς, τους ομίλους του Europa League.
Ένα ακόμα παράδειγμα για το γεγονός ότι ο ισχυρός άντρας του ΠΑΟΚ λειτουργεί συχνά με το συναίσθημα. Πώς αλλιώς άλλωστε θα έβγαζε από τους τραπεζικούς του λογαριασμούς τόσα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ όλα αυτά τα χρόνια. Για χρέη, παλιές οφειλές, αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, εγκαταστάσεις, μεταγραφές, στελέχη και τόσα άλλα.
Όλα αυτά, χωρίς να έχει πάρει ούτε τα ελάχιστα ανταλλάγματα. Χωρίς να έχει καρπωθεί ποτέ το “χρυσάφι” μιας συμμετοχής σε ομίλους του Champions League, χωρίς να έχει αποσβέσει κάποιον ποδοσφαιριστή, εκτός 1-2 περιπτώσεων.
Ας αναλογιστεί κάποιος ότι ο Ολυμπιακός μέσα σε 10 μέρες, έβαλε στα ταμεία του περίπου 50.000.000 ευρώ!
Τόσο από την πρόκρισή του στους ομίλους του Champions League, όσο και από την πώληση του Ρέτσου στη Λεβερκούζεν (ας αφήσουμε ασχολίαστο το πώς αυτή έφτασε στα 22 εκατομμύρια…).
Και ο Μαρινάκης φαίνεται ως ο μέγας ευεργέτης για τις μεταγραφές που έκανε. Όπως και τόσα χρόνια, ανακυκλώνοντας τα χρήματα που έπαιρνε από το… σεντόνι και την UEFA. Όχι ρε φίλε, έτσι ξέρω κι εγώ…
