To όνειρό του άρχισε να το ζει, μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση, το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν μετακόμισε από τα Γιάννενα στην Τούμπα. Τον Δεκέμβριο έγινε ο βασικός τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ, ήταν μέλος της τρελής πορείας προς την κορυφή και την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Τα γεγονότα των δύο ντέρμπι και η μεγάλη κλοπή, που υπέστη ο ΠΑΟΚ, έφεραν τα πάνω – κάτω κι ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης μίλησε στη FORZA για όλους και για όλα, και φυσικά και για τον μεγάλο στόχο της σεζόν…
Ας τα πάρουμε με τη σειρά…
-Τελευταία έχεις γίνει ανέκδοτο. Λένε ότι δέχτηκες έξι γκολ στα δικαστήρια και τέσσερα στα γήπεδα; Πως σου ακούγεται;
«Τι να πω γι΄ αυτό, πες μου; Μήπως είναι κανένα ψέμα; Αν είναι να μην τρώω γκολ στα δικαστήρια, να πάω στη Νομική να μάθω να αποκρούω και τέτοια σουτ! Εγώ μηχανικός ηλεκτρολόγος πήγα να γίνω, μετά έγινα ποδοσφαιριστής…»
-Ποιο είναι το συναίσθημα, που υπερισχύει τώρα; Θυμός; Απογοήτευση;
«Επειδή ακόμη δεν τελείωσε η σεζόν, είμαστε ακόμα συνειδητοποιημένοι και το παλεύουμε ως το τέλος. Δεν υπάρχει συναίσθημα τώρα. Θα δούμε στο τέλος. Δεν τέλειωσαν οι στόχοι, υπάρχει και το κύπελλο. Με αρνητικά συναισθήματα, θα πας πίσω. Πρέπει να το ελέγξουμε».
-Δε νιώθεις να σε πνίγει το δίκιο; Να μην μπορείς να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο;
«Αγωνιστικά είμαστε στην 1η θέση και θέλουμε να τερματίσουμε εκεί. Εκεί, που αξίζουμε. Τι θα γίνει στο τέλος δικαστικά, θα δούμε. Στη συνείδηση του κόσμου είμαστε οι καλύτεροι κι αυτό δεν αλλάζει. Είμαστε μια πολύ καλή ομάδα, που πρέπει ως το τέλος να παλεύει να το αποδεικνύει. Δεν τα παρατάμε ποτέ, αυτό θέλαμε να δείξουμε και στο Περιστέρι. Ότι και να κάνουν, εμείς εκεί, κερδίζουμε».
-Στην ερώτηση «γιατί συνέβησαν όλα αυτά;», τι απαντάς;
«Τι να σας πω… Το κακό ξεκίνησε με Ολυμπιακό, ήμουν πολύ φουντωμένος εκείνο το βράδυ. Είχαμε τη δυνατότητα να ξεφύγουμε με μια νίκη, έγινε ότι έγινε με το χαρτάκι, δεν παίχτηκε παιχνίδι και ξεκίνησε μια δικαστική μάχη, που μας έβγαλε από την πορεία μας. Ύστερα ήρθε και η Τρίπολη, που δεν ξέραμε τι απόφαση θα βγάλει το δικαστήριο, είχαμε το μυαλό μας σ΄ αυτό. Ξεκίνησε ένας δρόμος, που θα μας έβγαζε εκτός στόχων. Με την εμφάνιση με την ΑΕΚ θέλαμε να δείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι. Άσχετα με το τι έγινε, είμαστε οι καλύτεροι».
-Φαίνονται λίγο χοντρά αυτά, που έχουν γίνει. Δεν είναι ένα, είναι δύο παιχνίδια. Βλέπεις σύνδεση; Βλέπεις συντονισμένη προσπάθεια; Κάτι άλλο, που δε βλέπουμε εμείς;
«Αυτό που μπορώ να πω είναι, πως είναι κρίμα, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Να μην βγαίνουν οι πρωταθλητές μέσα από τα γήπεδα»
-Ο Βιεϊρίνια είπε στη FORZA ότι κερδίζουν οι ψεύτες και οι κλέφτες. Εσύ τι λες;
«Για να το λέει ο αρχηγός μας, κάτι θα ξέρει. Είμαστε μαζί του. Έπαιζε στην Γερμανία κι έρχεται και βλέπει αυτά εδώ. Τι να κάνει; Λογικό να είναι θυμωμένος»
-Απ΄ όλη αυτή την ιστορία, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο ΠΑΟΚ είναι αδύναμος. Γι΄ αυτό τα τραβάει αυτά…
«Αγωνιστικά είμαστε πολύ δυνατοί, εξωαγωνιστικά μπορεί να είναι πιο δυνατοί άλλοι. Το βλέπετε ότι δεν είμαστε καλοί εκτός γηπέδων, εμείς είμαστε καλοί στο ποδόσφαιρο»
-Πριμ τίτλου θα πάρετε;
«Όχι, δε νομίζω».
-Απ΄ όλη αυτή την ιστορία με τον Κομίνη, τι σας έμεινε; Αν τον πετύχεις μπροστά σου, τι θα του πεις;
«Να μάθει να κάνει σωστά τη δουλειά του και να μην επηρεάζεται από εξωαγωνιστικούς παράγοντες. Ποδοσφαιριστής είμαι, τι θα θέλατε να του πω…»
-Τελικά ζήτησε ή δεν ζήτησε να βγείτε να παίξετε;
«Ο διαιτητής σφύριξε κανονικά μέσα στα αποδυτήρια για να βγούμε να παίξουμε. Εγώ άκουσα την σφυρίχτρα. Ποιος δεν την άκουσε;»
-Νιώσατε κάποια στιγμή πραγματικά ότι το πρωτάθλημα είναι δικό σας; Ότι το ακουμπάτε;
«Προσπαθούσαμε να είμαστε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας. Μέχρι να το κλειδώσεις, πρέπει να παλεύεις, πολλά μπορούν να συμβούν. Αυτό μας έλεγε ο προπονητής μας. Και συνέβησαν!»
-Θυμήσου την πρώτη μάζωξη στα αποδυτήρια μετά και το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Τι λέτε μεταξύ σας; Πως αντιδράτε;
«Ξέραμε ότι στο γήπεδο είχαμε κερδίσει. Είπαμε με τον προπονητή μας, να κρατήσουμε ότι μέσα στο γήπεδο τους κερδίσαμε»
-Ο Λουτσέσκου μιλά συνεχώς για τα παιχνίδια αυτά, για την αφαίρεση των βαθμών, για τσίρκο. Δείχνει πως τον έχει πειράξει πολύ. Εσείς πως τον ζείτε;
«Από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να μας περάσει τη φιλοσοφία του νικητή, τρελαίνεται όταν δεν κερδίζει, το πέρασε στην ομάδα. Δεν μπορεί να το χωνέψει κι αυτός ότι κερδίσαμε και μας πήραν τους βαθμούς εξωαγωνιστικά».
-Πως βρίσκει κανείς κίνητρο για να συνεχίζει να παίζει; Γιατί φαίνεται πως το μυαλό σας έχει μείνει στην κλοπή.
«Έχουμε πολύ μεγάλο κίνητρο. Το Κύπελλο. Πρέπει να πάμε στον τελικό και να το πάρουμε».
-Ποιον προτιμάς για αντίπαλο;
«Την ΑΕΚ, φυσικά»
-Γιατί;
«Για να αποδείξουμε και πάλι ότι είμαστε η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Η ΑΕΚ έχει όντως έχει καλή ομάδα, θα είναι ωραίο παιχνίδι. Θα είναι μια ευκαιρία, να αποδειχτεί ο καλύτερος αγωνιστικά, όχι εξωαγωνιστικά»
-Το πρωτάθλημα χάθηκε. Πως τη φαντάζεσαι την επόμενη μέρα;
«Τι να σου πω, δεν ξέρω… Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη ότι χάσαμε αυτό το πρωτάθλημα. Είναι σίγουρα σκληρό, αυτό που μας έκαναν, αλλά πρέπει να είμαστε δυνατοί. Να μην είμαστε απογοητευμένοι, εμείς πρέπει να είμαστε περήφανοι γι΄ αυτή την ομάδα. Δεν θα κλάψουμε, καταφέραμε πολλά, και το πιο σημαντικό είναι η φοβερή συσπείρωση του κόσμου. Θα προχωρήσουμε με θετική σκέψη και αύρα. Το μέλλον είναι δικό μας»
-Περιπλανήθηκες πολύ μέχρι τώρα, στον ΠΑΟΚ καταξιώθηκες. Τι περιμένεις τα επόμενα χρόνια;
«Είμαι πολύ τυχερός, που είμαι εδώ. Εδώ υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να δουλέψεις, να γίνεις καλύτερος, να κερδίσεις πράγματα. Θέλω να πάρω το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ, θέλω να πάρουμε το Κύπελλο. Θέλω να παίξουμε στον Τσάμπιονς Λιγκ με τον ΠΑΟΚ. Να κληθώ στην Εθνική, αν το αξίζω».
-Τι σκέφτηκες όταν έμαθες ότι θα πας στον ΠΑΟΚ;
«Ότι «πάμε κι ότι γίνει». Ήξερα ότι δεν θα είμαι 1ος, αλλά 2ος. Ο Ρέι ήρθε από την Αργεντινή με καλές προοπτικές, ήξερα ότι έχω ντεζαβαντάζ, αλλά ήρθα για να κάνω ότι μπορώ και να διεκδικήσω την ευκαιρία μου».
-Το πρώτο σου παιχνίδι στην Τούμπα, ήταν όταν τελείωσε η τιμωρία…
«Ναι, με τον Παναθηναϊκό, μαγικό… Πρώτη φορά να ζεις τον παλμό του κόσμου σ΄ αυτό το γήπεδο, η πρώτη επικοινωνία μαζί του. Τρέλα… Η ατμόσφαιρα ήταν φοβερή, ο παλμός, που δίνει ο κόσμος φοβερός, μόλις πατήσεις χορτάρι, αυτό το γήπεδο σε μαγεύει. Δεν έχω λόγια.. Από τότε που ερχόμουν ως αντίπαλος, με μάγευε η Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ πάντα μου άρεσε, έβλεπα στην τηλεόραση τα ντέρμπι, τα ευρωπαϊκά ματς… Ωραία ήταν. Από παλιά ήθελα να παίξω στον ΠΑΟΚ!»
-Στην Τούμπα έχει κάνει και το ματς της ζωής σου, έτσι;
«Το περσινό ΠΑΟΚ – ΠΑΣ Γιάννενα… Είχαν παγώσει όλα, δεν είχα αίσθηση, είχα αίματα παντού, στο τέλος! Το γήπεδο ήταν πολύ σκληρό, ήταν παγωμένο, πέτρα είχε γίνει. Ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια, που έχω κάνει. Με σημάδεψε, με έμαθε ο κόσμος της Θεσσαλονίκης, μάλλον ήταν το εισιτήριο να έρθω και στον ΠΑΟΚ».
-Πες μας κάτι που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος για σένα…
«Με αποκαλείτε “Αθηναίο”, αλλά στην πραγματικότητα είμαι Σερραίος! Ο πατέρας μου είναι από τις Σέρρες, κατέβηκε στην Αθήνα, εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί, αλλά οι ρίζες μου είναι στις Σέρρες. Επίσης, δεν ξέρω αν ξέρετε, έχω περάσει από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ. Τις ελεύθερες ώρες, κάνω κίκ μπόξινγκ».
-Σου ήρθε καμιά φορά να το χρησιμοποιήσεις στο ποδόσφαιρο;
«Το κάνω για αυτοάμυνα, όχι για επίθεση!» (γέλια)
-Τι κάνει κάποιον να γίνει τερματοφύλακας κι όχι επιθετικός, για παράδειγμα;
«Πρέπει να είσαι εγωιστής για να γίνεις τερματοφύλακας. Είναι ομαδικό παιχνίδι, αλλά η θέση του τερματοφύλακα είναι ατομική. Πρέπει να είσαι και μοναχικός. Και φυσικά και τρελός, θέλει καλή τρέλα. Αν δεν είσαι, δεν πηγαίνεις να καθίσεις κάτω από την εστία. Μέχρι τα 10 μου χρόνια, στην Τερψιθέα στην Αθήνα, ήμουν σέντερ φορ. Τότε χτύπησε σε ένα παιχνίδι ο τερματοφύλακας, ο προπονητής είπε εμένα να πάρω τη θέση του, έπιασα δύο πέναλτι και έμεινα τερματοφύλακας. Άρχισε να με μαγεύει η θέση σιγά – σιγά. Όταν παίζω με τους φίλους μου, βέβαια, πάντα σέντερ φορ»
-Σε ενόχλησε που δεν κλήθηκες στην Εθνική, έστω και για τα τελευταία φιλικά;
«Με απογοήτευσε, δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω για να αποδείξω ότι πρέπει να είμαι εκεί… Μου έδωσε μεγάλο κίνητρο η στήριξη του κόσμου, με βοηθά πολύ».
Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ
Η εμπειρία της Λιβαδειάς και της Κύπρου
Ο δρόμος του 28χρονου τερματοφύλακα προς την καταξίωση ήταν πολύ δύσκολος!
Από την Ηλιούπολη, βρέθηκε το 2008, στα 19 του χρόνια στην Λιβαδειά, όπου σε τέσσερα χρόνια, δεν έπαιξε καθόλου.
«Ήταν παράξενα εκεί. Έφτασα σε μια σεζόν να είμαι 8ος τερματοφύλακας του Λεβαδειακού! Χαμός! Μόνο 3-4 ήταν ξένοι. Είναι κρίμα να περιμένεις στήριξη και να μην έχεις καμιά ελπίδα να παίξεις. Έκανα κάποια ματς στην Κ20. Το φοβερό είναι σε ένα παιχνίδι με την Κ20 της Ξάνθης, ο προπονητής με έβαλε αλλαγή να παίξω σέντερ φορ! Έτρεχα πάνω – κάτω», λέει ο Πασχαλάκης.
Στα 23 του πήγε στην Κύπρο, σε μια προσφυγική ομάδα, την ΠΑΕΕ Κυρήνειας, που έπαιζε στη Β΄ Εθνική.
«Ήταν εμπειρία, μεγάλο σχολείο. Η ομάδα έπαιζε στη Λευκωσία, αφού η Κυρήνεια είναι κατεχόμενη. Παίζαμε με λίγα άτομα στην κερκίδα, αλλά ήταν η ευκαιρία μου να κάνω μια γεμάτη σεζόν και να επιστρέψω στην Ελλάδα. Με βοήθησε πολύ», θυμάται ο Πασχαλάκης, που μέσω Πανθρακικού και ΠΑΣ Γιάννενα, έφτασε στην Τούμπα.
Πηγή : FORZA
