Ο γιατρός του ΠΑΟΚ είχε μια μάλλον… ήσυχη χρονιά, αφού δεν είχε να αντιμετωπίσει βαριά περιστατικά. Αν έλειπε κι ο Λεβέκ…
Στη συνέντευξη του στη FORZA o Μανώλης Παπακώστας επιχειρεί τον απολογισμό της σεζόν στον τομέα του, αναλύοντας και τον τρόπο, με τον οποίο ξεπεράστηκε στον ΠΑΟΚ το πρόβλημα των θλάσεων.
Ο ίδιος υπήρξε στο παρελθόν πρωταθλητής στίβου (στα εμπόδια και στο δέκαθλο) με τη φανέλα του Αρχέλαου Κατερίνης. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1992, όταν πλέον φοιτούσε στο 6ο έτος της ιατρικής. Πριν συνεργαστεί με τον ΠΑΟΚ, είχε θητεύσει στην Ξάνθη (2000-2003), ακολούθησε η συνεργασία του με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς (πριν δέκα χρόνια, όταν ακόμη οι «κοκκινόμαυροι» βρίσκονταν στη μεγάλη κατηγορία) και στη συνέχεια με τον Ηρακλή.
-Το μείζον ιατρικό θέμα της σεζόν ήταν αυτό του Λεβέκ. Ποιο είναι το τελικό σας συμπέρασμα;
«Ήταν κάτι που απασχόλησε όλη την ομάδα, τη διοίκηση, τον προπονητή, το ιατρικό επιτελείο. Ο παίκτης, ναι μεν είχε ένα επιβαρυμένο ιστορικό, όχι όμως από την άποψη ότι είχε σοβαρούς τραυματισμούς στην καριέρα του. Αποδείχτηκε, ωστόσο, ότι είχε μεγαλύτερο -από τον προβλεπόμενο- χρόνο αποκατάστασης μετά από τους όποιους τραυματισμούς του. Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο της βιολογικής κατάστασης, αλλά είχε να κάνει και με το ότι ο ποδοσφαιριστής, σε βάθος χρόνου, δεν είχε συμμετάσχει σε πολλά παιχνίδια. Είχε επίσης να κάνει και με την ψυχοσύνθεση, του στυλ ότι «εγώ θέλω να παίζω, όταν είμαι 100% έτοιμος και δεν νιώθω την παραμικρή ενόχληση». Άλλοι παίκτες, έστω κι αν αισθάνονται σημαντικές ενοχλήσεις, θέλουν να παίζουν. Στην πορεία ο Λεβέκ βρέθηκε να αντιμετωπίζει διαφορετικά μεταξύ τους θέματα, άλλα εξηγήσιμα, κι άλλα λιγότερο εξηγήσιμα. Υπήρχαν μέρες, που έδινε το 100% των δυνάμεων του στις προπονήσεις, κι άλλες που παραπονούνταν για ενοχλήσεις, και οι οποίες τον κρατούσαν πίσω».
-Γιατί απαιτήθηκε να μείνει ο Ελ Καντουρί για αρκετό καιρό εκτός δράσης;
«Στην περίπτωση του Ελ Καντουρί είχαμε προγραμματίσει, μετά την αποθεραπεία του, να δεχθεί σταδιακά την αγωνιστική επιβάρυνση (με συμμετοχές 15 λεπτών, αμέσως μετά ενός ημιχρόνου κλπ). Ηταν, τότε, όμως, που έσπασε ο Πέλκας τη μύτη του. Συνεπώς, αναγκαστικά, ο Ελ Καντουρί μπήκε και πάλι σε δράση, κάτι που και ο ίδιος ήθελε πάρα πολύ να συμβεί. Αποδείχτηκε, όμως, ότι δεν ήταν έτοιμος να δεχθεί μια τέτοια επιβάρυνση τόσο μεγάλης διάρκειας, με αποτέλεσμα να υποστεί μια μικρή υποτροπή. Στο ποδόσφαιρο συχνά πρέπει να πάρεις ρίσκα, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση δεν μας βγήκε».
-Η αποθεραπεία του Γλύκου εξελίχτηκε όπως την είχατε υπολογίσει; Είναι 100% για την προετοιμασία;
«Ο Γλύκος είναι παρά πολύ καλά. Βέβαια, και αυτός, αλλά και ο Μυστακίδης, δεν είχαν υποστεί μόνο ρήξη πρόσθιου χιαστού, που στο μυαλό του κόσμου σημαίνει χονδρικά μια απουσία από τα παιχνίδια για έξι μήνες. Και για τους δύο έπρεπε να αντιμετωπίσουμε επιπλέον ζημιές και κακώσεις. Αλλά ο Γλύκος κατάφερε να επανέλθει, έστω και αν προς το τέλος της σεζόν εμφάνισε μια φλεγμονή στη μέση του. Αλλά κι αυτό επίσης έχει ξεπεραστεί».
-Τι απαντάτε σε όσους εξομοιώνουν τον τραυματισμό του Βλάνταν Ίβιτς στο παιχνίδι της προπερασμένης σεζόν εναντίον του Παναθηναϊκού με το περιστατικό του Γκαρθία στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό;
«Δεν είναι απολύτως το ίδιο πράγμα. Και αν μπει κανείς στο ιατροδικαστικό κομμάτι, θα διαπιστώσει πολλές διαφορές. Προφανώς τιμωρείται η πρόθεση, αλλά και η πρόθεση και το τελικό αποτέλεσμα έχουν διαφοροποιήσεις. Όπως διαφορετικά τιμωρείται το να επιχειρήσω να επιτεθώ εναντίον σου και να το κάνω τελικά, δεν μπορεί να μην παίζει ρόλο και η σοβαρότητα ενός τραυματισμού, αν μπορεί αυτό με κάποιο τρόπο να αντικειμενικοποιηθεί. Στην περίπτωση του Ίβιτς αυτό που έγινε ήταν τελείως ανεπάντεχο, δεν το περίμενε κανείς. Δε συμμερίζομαι την άποψη ότι δεν υπάρχει ευθύνη. Κάποιος άνθρωπος έκανε μια κίνηση για να τραυματίσει κάποιον άλλον, ακόμη και τυχαία. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό που έγινε και στις δύο περιπτώσεις, ήταν λάθος. Δεν είναι αυτό ποδόσφαιρο. Κανένας δεν θέλει να βιώνει τέτοιες καταστάσεις».
-Πώς καταφέρατε να γιατρέψετε την «επιδημία» των θλάσεων, που ταλαιπωρούσε την ομάδα του ΠΑΟΚ πριν από λίγα χρόνια;
«Κατ’ αρχήν, έγινε η διάγνωση του προβλήματος, σε επίπεδο διοίκησης. Όλοι κατάλαβαν ότι δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί εκείνη η κατάσταση. Είναι εύκολο να ρίχνεις την ευθύνη για τους μυϊκούς τραυματισμούς σε εξωγενείς παράγοντες, π. χ. στον καιρό της Ν. Μεσήμβριας. Το ότι μπήκε ανεμοφράκτης ή ότι βελτιώθηκαν οι εκεί αγωνιστικοί χώροι, συνέβαλλαν μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως δεν ήταν τα πιο σημαντικά για την επίλυση του προβλήματος. Το συμπέρασμα ήταν ότι οι θλάσεις συνδέονταν άμεσα με την προπονητική επιβάρυνση. Ένας παίκτης παθαίνει μια θλάση, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, όταν δεν είναι καλά γυμνασμένος ή όταν επιβαρύνεται υπερβολικά στη διάρκεια της προπόνησης. Και ένα στοιχείο που έπαιξε ρόλο για να ξεπεραστεί το πρόβλημα ήταν η καλή συνεννόηση και η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του προπονητικού και του ιατρικού επιτελείου. Επιπλέον, οι ποδοσφαιριστές συνειδητοποίησαν ότι πρέπει να αρχίζουν την προπόνηση τους πριν την προπόνηση και να τελειώνουν την προπόνηση τους μετά την προπόνηση τους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα πρέπει να προετοιμάσουν κατάλληλα το κορμί τους πριν βγουν έξω για προπόνηση και ότι με την ίδια συνέπεια θα πρέπει να φροντίζουν για την αποκατάσταση τους».
-Έχετε όλα τα απαραίτητα εφόδια στον ΠΑΟΚ για να κάνετε με ιδανικό τρόπο τη δουλειά σας;
«Ό,τι έχει ζητηθεί από την πλευρά μου, πάντα με λογική τεκμηρίωση, η ομάδα μας το έχει δώσει. Σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό, θεωρώ ότι είμαστε πολύ μπροστά, θα έλεγα σχεδόν πλήρεις. Όσο για το ανθρώπινο δυναμικό, το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Ποτέ η δουλειά δεν είναι υπόθεση ενός μόνο ανθρώπου, πρόκειται για μια συλλογική διαδικασία. Και σαν υποομάδα, μαζί με τους φυσιοθεραπευτές, θεωρώ ότι παράγεται εργασία υψηλού επιπέδου. Αν μπορώ να πω ότι κάτι δεν έχουμε ακόμη στον επιθυμητό βαθμό, έχει να κάνει με το γυμναστήριο μας. Θα ήθελα να ήταν πιο μεγάλο, αλλά να είχαμε και κάποιες εγκαταστάσεις εκτός κτιρίων για την αποκατάσταση των παικτών. Είναι, όμως, πράγματα, που θα γίνουν στο μέλλον. Όταν πρωτοπήγα στη Μεσημβρία, συνάντησα ένα γιαπί. Και τώρα υπάρχει πισίνα, σάουνες, το γήπεδο άμμου…».
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΥΛΕΝ
«Ο Μουλέν είχε ένα ζήτημα με την πελματιαία απονεύρωση και στα δύο του πόδια, αλλά έχει λυθεί. Στο ένα πόδι το ξεπέρασε γρήγορα, στο άλλο καθυστέρησε, αλλά κατόπιν συνεννόησης και με τον προπονητή, κρίθηκε σκόπιμο να μην πιεστεί, μια και δεν υπήρχε άμεση ανάγκη να μπει σε ρυθμό παιχνιδιών».
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ
«Είναι σημαντική η καλοκαιρινή προετοιμασία από την άποψη της πρόληψης τραυματισμών στη διάρκεια της σεζόν, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα, αν δεν ακολουθηθεί από συνεχιζόμενο πρόγραμμα και μέσα στη σεζόν. Τα προγράμματα για πρόληψη τραυματισμών θα πρέπει να ακολουθούνται συνεχώς».
Πηγή: FORZA
