Ανάμεικτα τα συναισθήματα πριν την έναρξη της αναμέτρησης του ΠΑΟΚ με τη Βασιλεία, ανάμεικτα και μετά το τέλος. Για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση. Αρχικά, ας επικεντρωθούμε στον αθλητισμό και αγωνιστικό κομμάτι.
Αν ζυγίσουμε τα θετικά και αρνητικά του ματς με τους Ελβετούς, η πλάστιγγα γέρνει αποφασιστικά προς τα πρώτα, παρά το “μούδιασμα” του 82ου λεπτού. Πρώτα από όλα, γίναμε μάρτυρες της πρώτης εντός έδρας νίκης του ΠΑΟΚ στο Champions League και μόλις τη 2η από καταβολής του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μετά από 15 ανεπιτυχή αποτελέσματα. Ειδικά σε αυτόν το θεσμό, ο Δικέφαλος έχει να… επιδείξει μερικά από τα μεγαλύτερα “επιτεύγματα” της σισσυφικής φύσης του. Για να φτάσει φέτος μέχρι τους ομίλους του Champions League, θα πρέπει να ξεπεράσει τρεις γύρους, σπουδαίους αντιπάλους, αλλά και τον αυτοκαταστροφικό εαυτό του. Αυτόν που φτάνει κοντά στην πηγή, αλλά νερό δεν πίνει.
Από αυτή την άποψη, η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου υπερέβη των ορίων της απόψε στην Τούμπα. Έπαιξε ωραίο -για την εποχή- ποδόσφαιρο, ήταν ανώτερη του αντιπάλου της, είχε 14-4 τελικές προσπάθειες, προηγήθηκε με 2-0 και θα μπορούσε να πάει με καθαρό σκορ πρόκρισης στην Ελβετία. Εκεί όμως μίλησε ο… ευρωπαϊκός ΠΑΟΚ. Μια στραβοκλωτσιά, μια κόντρα, ένας λάθος υπολογισμός κι ένα γκολ από το πουθενά. Αν δεν ερχόταν, θα… ανησυχούσαμε. Παρόλα αυτά, δε χάλασε τη γενική εικόνα και την αίσθηση ότι στη Βασιλεία, οι “ασπρομαυροι” μπορούν να τελειώσουν αυτό που άφησαν απόψε στη μέση. Δεν προκαλουν φόβο οι Ελβετοί, μόνο ο ιστορικά αυτοκτονικός ΠΑΟΚ, ο οποίος όμως δείχνει να μπορει να ξεπεράσει τα συμπλέγματά του. Μέσα από τη λογική και τον ορθολογισμό του Λουτσέσκου, των παικτών του και του τρόπου παιχνιδιού της ομάδας.
Σε σχέση με τα όσα έγιναν στο χορτάρι, ο ΠΑΟΚ πρέπει να προβληματιστεί, εκτός από το γκολ του Αγέτι που ήταν μείγμα ατυχίας-ασυνεννοησίας, μόνο για κάποια κενά στον άξονα, τα οποία είναι περισσότερα αποτέλεσμα των χαρακτηριστικών των παικτών που έχει εκεί, παρά στην ομαδική λειτουργία. Από εκεί και πέρα, δούλεψε καλά σε πολλούς άλλους τομείς του παιχνιδιού, έβγαλε φάσεις, συνδυασμούς, πάθος και διάθεση. Σε ατομικό επίπεδο, αν έπρεπε να σταθώ σε έναν, δε θα ήταν ούτε ο Κάνιας, ούτε ο Πρίγιοβιτς αλλά ο Ζαμπά. Σίγουρα ο Ισπανός έβαλε το γκολ της ζωής του, ο Σέρβος έβγαλε αποφαστικότητα και ποιότητα στο 2-0, αλλά ο Βραζιλιάνος άφησε πολλές υποσχέσεις στο επίσημο ντεμπούτο του. Εντάξει, ίσως το καινούριο να τραβάει περισσότερο τα βλέμματα, αλλά ο 19χρονος εξτρέμ φάνηκε να μπαίνει τόσο γρήγορα στο κλίμα, που πρέπει να πάρει τα εύσημα. Με σωστή τακτική συμπεριφορά, καλές συνεργασίες, ποιοτικές ενέργειες αλλά και απαράμιλο πάθος. Τέτοιο, που σε μια φάση του δεύτερου ημιχρόνου, έκανε ένα δυνατό και αποτελεσματικό τάκλιν σε αντίπαλό του λίγο έξω από την περιοχή του ΠΑΟΚ, πανηγυρίζοντας και ουρλιάζοντας πεσμένος στο έδαφος για την αμυντική του ενέργεια.
Τέλος, στα αξιοσημείωτα επίσης είναι ότι ο ΠΑΟΚ ήταν στα 9/11 του ίδιος με το τελευταίο περσινό του παιχνίδι, στον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Τα οποία θα ήταν 10/11 αν δεν τραυματιζόταν ο Μπίσεσβαρ. Οι μόνες αλλαγές ήταν τα δυο εξτρέμ του, ο Λημνιός και ο Ζαμπά.
ΥΓ. Υστερόγραφο σε αυτό το άρθρο, αλλά μεγαλύτερης σημασίας ΟΛΩΝ στην πραγματική ζωή. Αυτή που έχασαν πάνω από 70 συνάνθρωποί μας. Από μια πυρκαγιά. Στην Αθήνα. Σε κατοικημένη περιοχή. Το 2018. Δε θέλω να σχολιάσω τίποτα. Μόνο να καταθέσω τη θλίψη μου και την επιθυμία μου να βγάλουν το σκασμό όλοι, όσοι εκμεταλλεύονται, εμπορεύονται ή χρησιμοποιούν για 5 like παραπάνω μια εθνική τραγωδία ή μια φωτογραφία από αυτή.
Για επικοινωνία στο…
Facebook: Thodoros Hastas
Ε-mail: [email protected]
