Δεν είναι μυστικό πως βρισκόμαστε σε… πόλεμο, σε έναν βρώμικο πόλεμο που όμοιο του δεν έχει ξαναδεί ο ελληνικός αθλητισμός.
Οι φίλοι μπορούν να γίνουν εχθροί μέσα σε μία νύχτα και αυτοί που πίστευες για φίλους να είναι απλά εχθροί που φορούν ένα προσωπείο-μία μάσκα…
Η διαιτησία του Παπαδόπουλου στην Τρίπολη και οι αλήτικες υποδείξεις του Καμπούρη κατά του ΠΑΟΚ δεν είναι τυχαίες.
Στη φάση του πέναλτι της ΑΕΚ ο Μάνταλος σαφώς επηρεασμένος από το παγερό αεράκι που φυσούσε στο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μπέρδεψε τις εποχές και βούτηξε νομίζοντας πως είναι Θεοφάνια…
Μια μέρα μετά, ο Καμπούρης σήκωνε το σημαιάκι του κόβοντας δύο φάσεις του ΠΑΟΚ, που ακόμα και τυφλός να ήταν δεν θα τις υποδείκνυε ως οφσάιντ.
Δεν μπορώ να ξέρω τι προηγήθηκε τις προηγούμενες ημέρες, δεν μπορώ να ξέρω αν αυτοί οι άνθρωποι κοιμήθηκαν τα βράδια… Μπορώ απλά να φαντάζομαι και να υποθέτω….
Μένουν ακόμα 28 αγώνες μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και τρομάζω στη σκέψη του τι μπορεί να γίνει, αν αυτό ήταν απλά το ξεκίνημα.
Ο ΠΑΟΚ παλεύει κόντρα σε όλα αυτά και παλεύει μόνος του, όπως τόσα χρόνια έχει μάθει να κάνει.
Δεν σας κρύβω ότι θα προτιμούσα να γράφω για αγνό και καθαρό ποδόσφαιρο. Άλλωστε για αυτό είμαστε όλοι εδώ. Οι παίκτες, για να παίζουν και να χαίρονται το άθλημα. Εμείς οι δημοσιογράφοι για να καταγράφουμε όσα γίνονται στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και εκτός αυτού και όλοι οι υπόλοιποι, αφού ψυχαγωγηθείτε στο γήπεδο να χαλαρώσετε διαβάζοντας.
Δυστυχώς, δεν το θέλουν αυτό. Δεν μας αφήνουν να χαρούμε τις Κυριακές μας. Έτσι έχουν μάθει αυτοί, να παίρνουν όλα όσα δεν τους ανήκουν με το έτσι θέλω.
Φέτος, δεν θα τους περάσει. Μπορεί να είμαστε ΜΟΝΟΙ μας και ΟΛΟΙ τους, αλλά στο τέλος η κούπα του πρωταθλητή θα γράφει: ΠΑΟΚ Πρωταθλητής Ελλάδος 2018-2019.
