Μπορεί ο ΠΑΟΚ να έσωσε, ή μάλλον να προσπάθησε να σώσει, τα προσχήματα στο τελευταίο μισάωρο του αγώνα με την Μπάτε Μπορίσοφ, αλλά αυτό δεν μπορεί να ρίξει ούτε έναν κόκκο στάχτης στα μάτια των υπολοίπων. Ο Δικέφαλος έζησε μια νύχτα ντροπής για 60 λεπτά, μια εικόνα που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από κανέναν και από τίποτα. Ούτε η προσοχή στον πρωτάθλημα, ούτε ο συνδυασμός αποτελεσμάτων που χρειαζόταν σε σχέση με το Βίντι-Τσέλσι, μπορούν να σταθούν ως δικαιολογίες για αυτό που παρακολουθήσαμε απόψε.
Έντεκα παίκτες με ασπρόμαυρες φανέλες που παρουσιάστηκαν μπροστά στο κοινό τους, όχι μόνο με τη χειρότερη αγωνιστική και τακτική συγκέντρωση, αλλά και με εμφανή σημάδια αδιαφορίας και τσαπατσουλιάς που ήταν αδύνατον να περάσουν απαρατήρητα. Ποδοσφαιριστές που δεν ήξεραν τι να κάνουν μέσα στο γήπεδο, που συνεργάζονταν λες και έπαιζαν πρώτη φορά μαζί, μια ομάδα που σε κανένα σημείο του ματς δε φάνηκε ότι παίζει έναν “τελικό” για την πρόκριση στους “32” του Europa League.
Προσωπικά, δε δίνω κανένα ελαφρυντικό. Αν ο ΠΑΟΚ, οι παίκτες του ή ο προπονητής του έχουν το μυαλό τους μόνο στο πρωτάθλημα, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να “ξεφτιλίζουν” το σύλλογο έξω από τα σύνορα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αδιαφορούν ούτε στο ελάχιστο στη διεκδίκηση για μια θέση στις 32 καλύτερες ομάδες του θεσμού. Έστω κι αν το αποτέλεσμα στην Ουγγαρία δεν ήταν τελικά βολικό. Και στο κάτω-κάτω, αφού τελικά δε θέλατε, εμείς τι φταίμε;
