Ο δεύτερος ημιτελικός με τον Αστέρα στην Τρίπολη δεν προσφερόταν και για μεγάλες συγκινήσεις. Λίγο το 2-0 της Τούμπας, λίγο το hangover του πρωταθλήματος, λίγο το “θα παίξω τόσο όσο” του ΠΑΟΚ, λίγο η Μεγάλη Πέμπτη, λίγο το μεσημεράκι, και το ενδιαφέρον υποχωρούσε ολοένα και περισσότερο μέσα στο 90λεπτο. Η πρόκριση ήρθε επαγγελματικά κι αναίμακτα, η εμφάνιση του Δικεφάλου δικαιολογημένη μόνο μέχρι ένα σημείο, αλλά όχι ολότελα.
Με το που τελειώνει η αναμέτρηση, και έχοντας πάρει… θάρρος από τις αγκαλιές Παράσχου-Λουτσέσκου πριν αυτό ξεκινήσει, περιμένω υπομονετικά να ακούσω αν επιτέλους ο Έλληνας τεχνικός θα πει μια καλή κουβέντα για την ομάδα την οποία έχει υπηρετήσει ως παίκτης και ως προπονητής. Όντας ο πρώτος χρονικά αντίπαλος, μόλις τέσσερις μέρες μετά την κατάκτηση του τίτλου, το πιο απλό θα ήταν να ξεκινήσει δίνοντας συγχαρητήρια στον ΠΑΟΚ για την επιτυχία του. Στη μικρή δήλωση στην κάμερα της Cosmote στέλνει βοηθό του, Παναγιώτη Γκουτσίδη. Ναι, το ίδιο είχε κάνει και στο πρώτο ματς της Τούμπας. Λίγη ώρα μετά, θα πάει στη συνέντευξη τύπου, θα μιλήσει για ένα λεπτό (πάντα αγενής απέναντι στους δημοσιογράφους) και θα πει για το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό. Τόσο μικρό όσο ίσως και η ψυχή του… Αυτή που τόσο πολύ φαίνεται πως πειράχτηκε με εκείνη την πρόωρη απόλυσή του από τον πάγκο του ΠΑΟΚ, από τον Θόδωρο Ζαγοράκη. Εκείνον τον Σεπτέμβριο του 2007, λίγο πριν την έλευση Σάντος και λίγο μετά την αξέχαστη φιλική 7αρα από την Μπράουνσβάικ.
Δεν του είπε κανείς να μη μιλήσει για το ακυρωθέν γκολ του Τσιλιανίδη, δεν του είπε κανείς να μη στεναχωρηθεί για τον αποκλεισμό του (όσο στόχο κι αν αποτελούσε για τον Αστέρα να πάει στον τελικό). Αλλά, διάολε… Την Κυριακή, μια πρώην ομάδα σου ολοκλήρωσε έναν άθλο, πες μια κουβέντα και σταμάτα πάντα να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο και το παχύ μουστάκι σου. 12 πέρασαν…
Αφού λοιπόν ο Παράσχος δεν μπήκε στον κόπο, δεν περίμενα κάτι παραπάνω από τους παίκτες του. Διάβασα τις δηλώσεις τους, έναν προς έναν, από περιέργεια πλέον. Ούτε μισός δεν είπε ένα “μπράβο” στους συναδέλφους τους του ΠΑΟΚ. Αυτούς δεν τους κακίζω. Μικροί είναι, το μυαλό πάνω από το κεφάλι. Μπαίνουν όμως όλοι μαζί στο γενικό σύνολο της ομάδας που λέγεται Αστέρας Τρίπολης, η οποία δεν έχασε χρόνο βγάζοντας ανακοίνωση διαμαρτυρίας για τη διαιτησία μετά το ματς. Ένας σύλλογος ανέκαθεν πολέμιος του Δικεφάλου, ανέκαθεν “υπάλληλος” του Ολυμπιακού, που προσπάθησε και προσπαθεί να κάνει το καθήκον του. Από την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος (για όσους θυμούνται), μέχρι τώρα στο φινάλε. Το δυστύχημα είναι ότι αυτή η ομάδα που έπρεπε να βρίσκεται από καιρό σε άλλες κατηγορίες, θα συνεχίσει να “κοσμεί” τη Super League. Να παίζει το ρόλο της μαριονέτας. Ας μπει κι αυτή στη σειρά…
ΥΓ. Ακόμα θυμάμαι έναν Λαρισαίο που μου έλεγε έξω από το γήπεδο στο πρόσφατο ματς με την ΑΕΛ: “μπράβο για πρωτάθλημα, το αξίζετε. Τώρα όμως προετοιμαστείτε γιατί ως πρώτοι, οι εχθροί σας πολλαπλασιάζονται…”.
ΥΓ2. Ο ΠΑΟΚ ήταν κακός απόψε και πιθανότατα θα έπρεπε να βρίσκεται πίσω στο σκορ γιατί αυτό του Ίνγκασον, μου φαίνεται περισσότερο ζεϊμπεκιά παρά φάουλ. Οι στόχοι που απέμειναν στους παίκτες του Δικεφάλου είναι εξίσου σημαντικοί με τον πρώτο. Ας συγκεντρωθούν λοιπόν.
ΥΓ3. Πόσο μαγκιά είναι η ανάρτηση του Γιώργου Σαββίδη για τη φάση του γκολ του Τσιλιανίδη; Πόσο διαφορετικό είναι να είσαι ΠΑΟΚ; Πόσο ΠΟΤΈ δε θα το έκανε αυτό κανείς από το ενωμένο πλέον ΠΟΚ;
ΥΓ4. Καλή Ανάσταση και καλά μυαλά σε όλους μας.
FACEBOOK PAGE: Thodoros Hastas
